‘Wie aan mijn volk komt, komt aan mijn oogappel!’

Driemaal wordt het volk van God in zijn Woord door Hem aangeduid als ‘zijn oogappel’, in Deuteronomium 32:10, in Jeremia 31:20 en in Zacharia 2:8.
- In Deuteronomium 32 beschrijft Mozes Gods liefdevolle zorg voor zijn volk: Hij vond het in een dorre woestijn, in een niemandsland vol van gevaar. Hij omringde het met zorg en met liefde, koesterde het als zijn oogappel.
- In Jeremia 31 spreekt de HEER met grote bewogenheid over zijn volk: “Is Efraïm (als grootste van de twaalf stammen aanduiding voor het hele volk van God) niet mijn geliefde zoon, is hij niet mijn oogappel?” Het is zijn troetelkind wiens wel en wee Hem diep van binnen raakt. Hij móet Zich wel over hem ontfermen, Hij kàn gewoon niet anders. Zeer aangrijpend.
- Ná de ballingschap spreekt God door de mond van de profeet Zacharia wee over de heidenen die Israël geplunderd hebben: "Wie aan mijn volk komt, komt aan mijn oogappel!" Wie aan dat volk komt, komt aan God en dat komt ze duur te staan, God zal wraak op hen nemen.

De ‘oogappel’ is een kostbaar bezit. Voor geen geld ter wereld zouden wij die willen missen. Daarom bidt de psalmdichter: “Bewaar mij als de appel van uw oog” (Ps. 17:8). God beschouwt het Joodse volk als dierbaar eigendom. God heeft Zijn hart aan Israël verpand.
De ‘oogappel’ is zeer kwetsbaar. Een splinter of stofje in het oog kan flinke pijn veroorzaken. Deze kwetsbaarheid geldt ook voor de omgang met het Joodse volk. Elk leed, dat wij Israël aandoen, treft het oog en daarmee het hart van God, zoals Hij in Zijn Woord heeft verklaard.
De ‘oogappel’ is iets onherstelbaars. Sommige lichaamsdelen kunnen beschadigd worden, waarna herstel toch nog mogelijk is. Maar het oog is, als het eenmaal ernstig beschadigd is, veelal niet te herstellen. Zo zijn ook sommige letsels, die Israël zijn toegebracht, onherstelbaar. Hoe kan de verschrikkelijke slachting van zes miljoen Joden in de Tweede Wereldoorlog ooit worden goed gemaakt? Hoe zou dit onrecht gerechtvaardigd kunnen worden? Onmogelijk! En dan te bedenken, dat ieder, die hen aanraakte de ‘oogappel’ van God aanraakte!
De ‘oogappel’ wordt beschermd. Weinigen staan erbij stil, hoeveel voorzieningen de Schepper getroffen heeft voor de bescherming van het oog. Deze bestaan uit: sterke voorhoofdsbeenderen (bescherming tegen een klap), wenkbrauwen en wimpers (bescherming tegen stof), oogleden (bescherming tegen het licht) en traanklieren (om het oog schoon te houden).
Zo staat Gods almacht steeds gereed om Israël te beschermen. Hij zal het nooit zo ver laten komen, dat Zijn volk uitgeroeid wordt of ten onder gaat; in Bijbelse tijden niet, in de donkere Middeleeuwen niet, in 1948, 1967 of 1973 niet en in de toekomst niet.

De profeet Jeremia geeft een van de sterkste bevestigingen van deze waarheid: “Dit zegt de HEER, die de zon heeft gemaakt als het licht voor de dag, de maan en sterren als de lichten voor de nacht, die de zee opzweept, zodat de golven bruisen, wiens naam is HEER van de hemelse machten: Pas als deze orde ophoudt te bestaan – spreekt de HEER – bestaat ook Israël niet meer, is het niet meer voor altijd mijn volk. Dit zegt de HEER: Zoals de hoogte van de hemel niet gemeten wordt, de diepte van het fundament der aarde niet gepeild, zo verwerp ik niet het nageslacht van Israël om alles wat het heeft misdaan – spreekt de HEER.” (Jer. 31:35-37).
Welke andere uitspraak kan ons meer zekerheid geven, dat Gods besluit vaststaat? Hij zal Israël beschermen, zoals iemand met de grootste zorg zijn ‘oogappel’ beschermt. Beschadiging van de ‘oogappel’ veroorzaakt hevige pijn. En deze pijn kan zich zo uitbreiden, dat je er helemaal ziek van wordt. Als Israël gekwetst wordt, is dat zeer smartelijk voor God. “In al hun benauwdheid was Hij benauwd” (Jes. 63:9). Als Israël mishandeld wordt, beschouwt Hij dat als lastering van Zijn eigen Naam, Zijn majesteit wordt ermee door het slijk gehaald (Jes. 52:5).

Israël wordt vandaag de dag gedemoniseerd. Termen als ‘apartheid’ en ‘genocide’ worden er graag opgeplakt. Acties van Israël worden nazi-methoden genoemd en de Holocaust wordt gebagatelliseerd. Leugens over Israël worden aldoor herhaald tot de mensen ze geloven. Uiteraard is faire en legitieme kritiek op Israël toegestaan, maar veelal gelden voor Israël andere maatstaven dan voor andere volken en dat riekt toch echt naar antisemitisme. En niet alleen de Iraanse president Ahmadinejad en de Palestijnse leiders maken zich hieraan schuldig, maar ook allerlei mensen die zich christen noemen, zoals de Nederlandse oud-premier Van Agt en zelfs sommige predikanten.

We mogen nooit vergeten, dat wie Israël kwalijk behandelt, niet ongestraft zal blijven.
Hele volken hebben deze Bijbelse waarheid aan den lijve ondervonden.
En ook het tegenovergestelde moeten we niet vergeten, dat hij, die goed doet aan Israël, door God beloond zal worden (Matt. 25:40).