Protestantse Kerk steunt anti-Israëlische herdenking

Opinie-artikel van Likoed Nederland op De Dagelijkse Standaard, 6 november 2014.

In de nacht van 9 op 10 november 1938 vernielden de nazi’s in Duitsland en Oostenrijk meer dan 1.000 synagogen en meer dan 7.000 Joodse winkels en andere bedrijven. Alleen al in de Oostenrijkse hoofdstad Wenen werden meer dan 70 synagogen tot de grond toe afgebrand.
Meer dan 90 Duitse Joden werden koelbloedig vermoord, 30.000 Joden werden opgesloten in concentratiekampen. Binnen drie maanden stierven in die kampen meer dan 2.000 Joden door honger, uitputting en mishandeling. Dit was dus al in 1938, voor het begin van de Tweede Wereldoorlog.
Bovenstaande plundertocht, die bekend kwam te staan als de Kristallnacht, wordt door veel Joden en historici beschouwd als de start van de massale Jodenvervolging door de nazi’s. Die uiteindelijk resulteerde in de moord op meer dan 6 miljoen Joden.
Op 9 november herdenkt de Joodse gemeenschap in Nederland de Kristallnacht, dit jaar met als spreker onder andere Lodewijk Asscher, de minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid. Om zo de start van massale vernietiging van de Europese Joden tussen 1938 en 1945 te herdenken, maar ook om te laten zien dat er anno 2014 nog steeds een springlevende Joodse gemeenschap is. In Nederland, maar ook in vele andere landen op de wereld, waaronder Duitsland en natuurlijk Israël.

Gek genoeg vinden een aantal extreem-linkse en een aantal islamitische organisaties het elk jaar nodig om een alternatieve Kristallnacht-herdenking te organiseren. Tot deze organisaties behoren de Internationale Socialisten, een radicaal-linkse organisatie die Israël het liefst van de aardbodem ziet verdwijnen. Deze organisatie en ook de deelnemende islamitische organisaties hebben niets met Joden. Zo willen zij dat Israël, waar de helft van de Joden in de wereld woont, geboycot wordt. Bij eerdere herdenkingen klonk geregeld een anti-Israëlisch geluid.
Zo hielden de Internationale Socialisten zelfs een herdenking voor sjeik Ahmed Yassin, een van de oprichters van Hamas. Hamas, dat een Handvest heeft dat bol staat van de Jodenhaat en zegt dat het een islamitische plicht is om de Joden uit te roeien. Yassin zelf was een terrorist die het bloed van vele onschuldige Joodse mannen, vrouwen en kinderen aan zijn handen had.

Wat nog gekker is, is dat deze alternatieve herdenking, aanstaande zondag, wordt gesubsidieerd door de protestantse organisatie Kerk in Actie. En dat op deze herdenking de Scriba (Secretaris) van de koepel van protestantse kerken in Nederland (PKN), Arjan Plaisier, zal spreken.
De alternatieve herdenking zal net als alle voorgaande edities zeker niet gaan over het moeilijke klimaat waarin Joden in Europa ook anno 2014 verkeren. Volgens de aankondiging van de herdenking gaat het niet om het geweld tegen Joden, over dat Joden tegenwoordig weer in Europa worden vermoord, enkel omdat ze Joods zijn – denk aan de aanslag op het Joods Museum in Brussel afgelopen mei, of over synagogen en Joodse scholen die onder voortdurende politiebewaking moeten staan. Nee, dat wordt allemaal niet genoemd in de aankondiging – maar wel vandalisme tegen moskeeën.
Dat is toch wel heel vreemd, als je de Kristallnacht wilt herdenken. Als je die wilt herdenken, zou je mogen verwachten dat er ook aandacht is voor de Joden die deze moordpartij overleefden, en hun nakomelingen.
Ondanks dit alles wordt de alternatieve herdenking zoals gezegd door Kerk in Aktie gesubsidieerd, terwijl er meestentijds maar enkele tientallen mensen op af komen. De meeste van deze mensen, zoals Anja Meulenbelt, oud-senator van de Socialistische Partij (SP), zijn bekend van zeer anti-Israëlische acties. Waarom die subsidie, en waarom spreekt een topfunctionaris van de Protestantse Kerken bij die bijeenkomst, in plaats van de echte bijeenkomst in de Portugese Synagoge in Amsterdam, die de in de Tweede Wereldoorlog vermoorde zes miljoen Joden waardig wil herdenken?

Helaas lijkt er hier sprake van een patroon. De PKN en Kerk in Actie steunden eerder de Nederlandse vereniging Vrienden van Sabeel, een anti-Israëlische ‘christelijke’ organisatie die er in 2011 pas op het laatste moment van weerhouden kon worden om een boottocht naar Gaza te steunen, die nota bene gefinancierd werd door Hamas.
Ook is er steun van Kerk in Actie en de PKN voor de internationale organisatie van Sabeel, een anti-Israëlische groep die berucht is om haar geschiedvervalsing. Zo noemde het kwartaalblad van Sabeel de door nazi-Duitsland geïnspireerde en betaalde Arabische opstand, die tussen 1936 en 1939 plaatsvond in wat nu Israël is, “een opmerkelijk succes”. Volgens Wikipedia bestond dat ‘succes’ uit het liquideren van Joden, gematigde moslims en vredelievende Palestijnse christenen: “De moefti (een hoge islamitische geestelijke) gebruikte deze opstand om zich te ontdoen van al die Palestijnen die het niet met zijn harde lijn eens waren en wilden onderhandelen met de Joden en de Britten zoals machtige en invloedrijke stamhoofden en Palestijnse christenen. Zijn paramilitaire terreurgroepen traden tegen deze ‘dissidente’ Palestijnen harder op dan tegen de Joden. Zo doodden ze in 1938 279 Joden en meer dan 2.000 Palestijnen, met buitengewone wreedheid.”
In 2012 verscheen de Nederlandse vertaling van het boek van de oprichter van Sabeel, Naim Ateek, ook weer met geschiedvervalsing. Zo wordt in het boek de oprichter van het moderne zionisme, Theodor Herzl, door middel van een verminkt dagboekcitaat afgeschilderd als racist en iemand die de Arabieren wilde verdrijven. Iets wat een keiharde leugen is. Niettemin werd het voorwoord van dit boek geschreven door, jawel, dezelfde Arjan Plaisier van de Protestantse Kerken.
Het lijkt zo alsof de leiding van de Protestantse kerken anno 2014 wil ‘scoren’ met anti-Israëlische standpunten. En daarbij samenwerkt met organisaties die vaak zwaar antisemitisch, anti-Israëlisch en anti-christelijk zijn.
Want een organisatie als Hamas heeft het net als ISIS echt niet goed voor met de christenen. Leden van de Protestantse kerken worden zo opgezadeld met standpunten die absoluut niet de hunne zijn.

Wij roepen daarom Arjan Plaisier op om de Joden, zowel de dode als de levende, niet te schofferen, en zijn afspraak aanstaande zondag af te zeggen. Of laat hem naar de Portugese Synagoge komen, waar de echte Kristallnacht-herdenking plaatsvindt. Hij is van harte welkom.

Kerk vervalt door schuld aan Joden

opiniestuk Reformatorisch Dagblad, 10-10-2014 15:00 | door Trudie van der Spek-Begemann

Kerkverval heeft alles te maken met de christelijke houding tegenover de Joden, stelt Trudie van der Spek-Begemann.

Jezus Christus vergadert Zich een gemeente, en haar bestaan is in Hem gegarandeerd. Toch is na de Tweede Wereldoorlog het kerkelijk verval in een opvallende stroomversnelling geraakt. Kerken lopen leeg. Oproepen om „terug naar de Reformatie” te gaan, het accent te verleggen naar persoonlijk geloof, of culturele aanpassingen door te voeren lijken geen van alle een remedie, evenmin als de kerkelijke fusie van 2004.
Allerlei oorzaken zijn al genoemd. Natuurlijk zijn allerlei zonden en dwalingen zoals opgesomd in de apostolische brieven actueel. Maar juist omdat zij van alle tijden zijn, kunnen zij geen verklaring vormen voor de stroomversnelling die wij in het kerkverval waarnemen. We zullen daarom dieper moeten graven. Want als er geen goede diagnose gevonden wordt, zal elk medicijn een lapmiddel blijken en komt therapie niet verder dan symptoombestrijding. Inderdaad vinden we dan een grondfout in de basis van de historische kerk, die op den duur wel ondermijnend moest gaan werken.

Hoogmoed
Aan het prille begin van de kerkgeschiedenis komen we een apostel tegen die een aparte plaats inneemt: Paulus. Hij bevindt zich in het epicentrum van de ontmoeting tussen Joden en heidenen, die vergelijkbaar was met een aardbeving. Deze Paulus laat in zijn brief aan de Romeinen een waarschuwing horen, die je zo niet in andere brieven tegenkomt: een waarschuwing tegen christelijke hoogmoed. Hij bedoelt hier heel duidelijk niet hoogmoed in het algemeen, maar die tegenover zijn volk, dat Jezus nog niet als de Messias erkent. Hoe de ware verhoudingen zijn maakt hij duidelijk met het beeld van een edele olijf. Niet-Joden zijn wilde loten.
Wanneer we de sprong maken van de gemeente in Rome naar de Rooms-Katholieke Kerk zien we steeds duidelijker hoe de kerk deze waarschuwing van Paulus in de wind heeft geslagen. In hoogmoed beschouwt de kerk zichzelf als de edele olijf waarop de Joden zouden moeten worden geënt. Deze omkering van zaken is de kern van alle vervangingstheologie.
De heidenchristelijke kerk is al vroeg bezweken voor de Griekse verleiding om een theoretisch systeem te bouwen dat kon concurreren met de heidense wijsbegeerte. Hierin wordt de afwijking van het Joodse spoor van Jezus zichtbaar.
De scheidsmuur van vijandschap tussen Israël en de ”gojim”, de volken, was door God in Christus geslecht, maar de kerktheologie bouwde een nieuwe scheidsmuur die Israël –ware het mogelijk– zou uitsluiten van Gods heilsplan.
Jakobus heeft in zijn brief gewaarschuwd voor een uitsluitend verstandelijk geloof, en Jezus niet minder. Jezus ziet Zijn „broeders en zusters en moeders” in hen die de wil van Zijn Vader doen. Daar gaat het Hem om.

Sapstroom
De Reformatie is te zien als een gedeeltelijke omkeer. Het was geen radicale bekering, want de reformatoren verzuimden zich af te vragen hoe het zo ver had kunnen komen met de afgeweken kerk. Zelfs de grote reformator Luther liet zich sterk antisemitisch uit toen hij er niet in slaagde de Joden te overtuigen (zie zijn geschrift ”Von den Juden und ihren Lügen”).
Tot op de dag van vandaag verzetten veel theologen zich tegen de door Paulus uitgetekende verhouding met het beeld van de edele olijf en de wilde loten. De kerk heeft zich altijd los willen maken van alles wat Joods was. In haar waan van zelfstandigheid zal ze daarom als een fraai boeket nog een tijd lang pronken op de vaas, maar uiteindelijk onherroepelijk verwelken. Door de wortel los te laten, heeft zij zichzelf van de sapstroom beroofd waarvan alle olijftakken het moeten hebben. Ik benoem die sapstroom als het geloof van Abraham, die de edele olijf mocht voortbrengen. Dit geloof wordt beschreven in Hebreeën 11 en door Jezus en Jakobus bedoeld.
De theologische verguizing van de synagoge en de Joden heeft onder de gelovigen onkruid gezaaid, dat in de vorige eeuw samengroeide met het nationaalsocialisme. Deze verbintenis kwam tot volle wasdom in de Shoah. Niet alleen nazi-Duitsland, maar ook de kerk heeft hier Gods oogappel aangeraakt. Het kerkelijk verval kwam daarna in volle gang.

Kandelaar
Wij hebben gezondigd door ons te keren tegen onze historische en geestelijke oorsprong, tegen het volk van de Koning der Joden Die tevens het Hoofd is van Zijn christelijke gemeente. Als de kerk niet openlijk schuld belijdt tegenover Israël en Israëls God, en in onopgeefbare verbondenheid het opneemt voor de Joden, wordt de kandelaar weggenomen.

De auteur is secretaris van de werkgroep Vanuit Jeruzalem.

De haast van de profetie

bron: janvanbarneveld.nl

De Bijbel is vol profetie. Er zijn 16 profetische boeken. Ook in de 150 Psalmen komt veel profetie voor. Dan de verhalen over Abraham, Jozef en veel meer personen uit de Bijbel. Ook de gelijkenissen van Jezus bevatten profetie. Nu is Jesaja 60 een hoofdstuk vol positieve profetische beloften en hoop voor Israël. Ik noem alleen iets uit de eerste twee verzen:
“Sta op, wordt verlicht, want uw licht komt en de heerlijkheid van de HERE gaat over u op, want zie duisternis zal de aarde bedekken en donkerheid de naties, maar over u zal de heerlijkheid van de HERE opgaan...” (Jesaja 60:1,2).
Dus zegen en licht voor Israël maar ellende en duisternis over de aarde.
Dat zegt de HERE God.
Het is gebleken dat HIJ, de God van Israël van tevoren zegt wat HIJ gaat doen en ook precies doet wat HIJ heeft gezegd.
Honderden profetieën uit de Bijbel zijn precies uitgekomen. Dus “in het verleden behaalde resultaten” geven hier garantie dat nog niet vervulde profetieën ook uit zullen komen.
Wel, de profetie van Jesaja 60 eindigt als volgt: “Ik de HERE zal het te Zijner tijd, met haast volvoeren”. Het zal dus in de eindtijd, als alle profetieën vervuld worden, razend snel gaan. Dat zien we ook nu gebeuren. Alles gaat zo snel dat wat we vandaag schrijven over een week achterhaald kan zijn.
We zullen het er toch maar op wagen.

Middenoosten
Het hele Middenoosten, (behalve Israël) is in verwarring.
Af en toe weet je niet wie er tegen wie vecht. Zelfs de gemeenschappelijke haat tegen Israël en het Joodse volk brengt de Soennieten (Saoedi Arabië en de meerderheid van de Islam) en de Shiïeten (Iran en een groot deel van Irak) niet bij elkaar.
Ook verhindert die haat niet dat de talrijke jihadistische terreurgroepen elkaar enthousiast en koelbloedig afslachten. Miljoenen mensen zijn op de vlucht. Het aantal dodelijke slachtoffers overstijgt de 200.000. De wreedheid jaagt wereldwijd grote schrik aan. Genocide op minderheden is dagelijkse praktijk. Zelfs kinderen worden onthoofd.
Ondertussen werpt een van de meest stompzinnige organisaties van de wereld, de mensenrechten organisatie van de VN, zich op de “oorlogsmisdaden” van Israël tijdens de recente Hamasoorlog, die vanaf 28 augustus door een wapenstilstand tot voorlopige rust is gekomen; Israël dat in twee of drie dagen de hele Hamas had kunnen uitroeien en dat niet deed omdat er dan nog meer burgers, zeg maar door de Hamas misbruikte menselijke schilden, zouden omkomen. Maar Israël is een makkelijk prooi door de anti-Israël lobby in de grote internationale organisaties.

De oorlog in Syrië woedt door, terwijl terroristengroepen, zoals Taliban in Afghanistan, al-Shabaab in Somalië, al-Quaeda in het grensgebied van Pakistan en Afghanistan en in diverse Afrikaanse landen, Boko Haram in Noord Nigeria, al-Nusra in Syrië langs de grens met de Golan bij Israël en nog een handvol afsplitsingen, die aan de hand van de Koran en de naam van hun godheid prijzend de regio moordend onveilig maken, angst aanjagen en stromen vluchtelingen op gang brengen. Ze produceren tevens hier en daar een zelfbenoemde kalief en dreigen het machteloze Westen vrees aan te jagen (wat ze aardig lukt) en binnen te dringen door (zelfmoord)aanslagen.
En... uiteindelijk gaat het allemaal om Israël. Ze zijn op weg naar Jeruzalem. Immers wie Jeruzalem beheerst, overheerst de wereld. Zouden zij de Bijbel gelezen hebben?
In dit verband maar één tekst: “Want uit Sion zal de wet uitgaan en het woord van de HERE uit Jeruzalem. En HIJ zal richten tussen volk en volk en rechtspreken over machtige naties. Dan zullen zij hun zwaarden tot ploegscharen omsmeden... geen volk zal tegen een ander het zwaard opheffen, en zij zullen de oorlog niet meer leren” (Jesaja 2:3,4).
Daar draait het om, om het koninkrijk van God. Dan wordt Jeruzalem de hoofdstad van de wereld. Zal er eindelijk vrede en gerechtigheid zijn. Voorlopig staat de Islamitische staat (IS) dat koninkrijk nog in de weg.

De God van Israël of de godheid van de Islam?
De Hadith, een uitvoerige islamitische en gezaghebbende traditie, geeft ook een eschatologie (=eindtijdleer) die een messias, de Mahdi, een “vrederijk”, waar de sharia (Mohammedaanse wetgeving) regeert en een antichrist voorkomen. Een compleet tegenbeeld van de Bijbelse toekomstverwachting. U leest hier meer over in mijn boek ( “Eindtijd, Israël en de Islam”; zesde druk, bijgewerkt tot voorjaar 2014).
Over de komst van de Mahdi is men in de wereld van de Islam het wel eens. Maar voor de rest is de verwarring enorm. Die verwarring is nog toegenomen door de plotselinge, gewelddadige, brute en snelle opmars van de jongste spruit aan de boom van Islamitische terreurorganisaties de Islamitische Staat. De IS heeft een “eigen kalifaat” in noord Irak en noord Syrië met als hoofdstad Raqqa in Irak. Ze vormen een bedreiging voor Iran en andere Islamitische staten in het Middenoosten. De opmerkelijke opmars van de IS met de daarbij horende wreedheden jagen de hele wereld vrees aan. De wreedheden houden volgens hun interpretatie van de Koran onthoofden, kruisigen en bloedbaden in.
Laat ik de betreffende soera’s maar even citeren:
“Wanneer gij dan een ontmoeting hebt met hen die ongelovig zijn, houwt dan in op de nekken en wanneer gij onder hen een bloedbad hebt aangericht, bindt hen dan in boeien” (Soera 47:4).
En “De vergelding van hen die Allah en zijn boodschapper bestrijden... is dat zij ter dood gebracht worden of gekruisigd, of dat hun handen en voeten worden afgekapt van weerszijden, of dat zij uit het land verbannen worden” (Soera 5:33).
Waarschijnlijk zullen Moslimgeleerden wel een vriendelijke interpretatie van deze verzen vinden. Maar het feit dat ze letterlijk, wreed en hard worden toegepast door IS, al-Nusra, Boko Haram en anderen blijft.
Een ander gruwelijk feit is dat zelfs hun Islam-broeders die in hun ogen niet “radicaal”genoeg zijn, niet veilig voor hun wreedheden zijn. Vandaar dat koning Abdullah van Saoedi Arabië het Westen onlangs waarschuwde dat het volgende doelwit van IS de westelijke wereld is. Inderdaad wapperden de zwarte jihadistenvlaggen vrolijk mee in de anti-Israël demonstraties tijdens de Gazaoorlog. Zelfs in Israël op het Tempelplein en in sommige Arabische dorpen liet IS zich zien.
Waarschijnlijk zijn ze nu iets te ver gegaan. Zelfs voor hun Moslimgeloofsgenoten en zelfs voor president Obama. Vandaar dat de Arabische Liga min of meer oorlog heeft verklaard aan de IS. President Obama heeft zelfs een driejarenplan laten opstellen om IS te verslaan. Obama, president van de huidige wereldmacht, de VS kunnen we vergelijken met een oudere wereldmacht, Egypte. Dus met Farao.
In Jesaja 30 waarschuwt de HERE, de God van Israël,zijn volk Israël niet op Egypte te vertrouwen:
“Maar de bescherming van Farao zal u te schande worden en het schuilen in de schaduw van Egypte tot smaad” (Jesaja 30:3).
Farao wordt vergeleken met de spotnaam “Stilzittende Rabab” of in een Engelse vertaling (NIV): “Do-nothing Rahab”. Zo was het en zo zal het zijn. IS gaat vrolijk moordend door in de naam van hun godheid. Onder bescherming van een andere kandidaat voor de functie van kalief van een groot islamitisch rijk, Turkije.

De dubbelrol van Turkije
Turkije speelt een handige, maar gemene dubbelrol. Vergeet niet dat president Erdogan uit is op het herstel van het oude Ottomaans-Turkse wereldrijk dat van 1518 tot 1918 heerste over het hele Middenoosten, een groot deel van Oost-Europa, Noord-Afrika nog verder. Dat rijk is na de Eerste Wereldoorlog ontmanteld.
Maar Erdogan roept luid en duidelijk dat hij uit is op het herstel van het Turks-Ottomaanse rijk. Daarom heeft hij ISIS gesteund met wapens, vrije doorgang via Turkije naar Syrië en Irak, schuilplaatsen, medische zorg en training. Volgens deskundige waarnemers knappen zij het “vuile werk” op. Dat betekent het “opruimen” van de eigen kalifaatjes onder de Arabische landen en machthebbers voor hem op. Op zijn tijd neemt hij dan, eventueel samen met Iran en hun atoomwapen, de draad van het “Herstelde Ottomaanse kalifaat” weer op.
Vandaar dat Netanyahu blijft waarschuwen, omdat Iran in die grote chaos rustig door blijft gaan met de ontwikkeling van een atoomwapen voor de godheid van de Islam.
Let op de volgende profetie over Elam, het tegenwoordige Iran: “Ik breek de boog van Elam, de zenuw (of steunpilaar) van hun kracht en Ik breng over Elam vier winden van de vier hoeken van de hemel en Ik verstrooi hen naar al die windstreken..." (Jeremia 49:35,36).
Elam stond vroeger bekend om zijn boogschutters. Momenteel is de zenuw of steunpilaar van hun kracht het atoomwapen dat zij in een snel tempo ontwikkelen. Dat plan van Iran wordt verbroken door een oorlog vanuit vier hoeken. De wereld zal, net als ze nu het gevaar van IS onderkennen, ook het gevaar van Iran in gaan zien; en van vier kanten aanvallen. Netanyahu zal uiteindelijk gelijk krijgen. Turkije speelt dus een listig spel. Momenteel doen ze mee met het westelijke verbond van de Do-Nothing Obama. Hun lidmaatschap van de NAVO heeft Turkije een zekere onschendbaarheid. Bovendien is Turkije een belangrijke verbindingsschakel tussen het Westen en het Middenoosten. En, ten slotte, is de haat tegen Israël van Erdogan en de zijnen bijna tastbaar.

Geestelijke strijd
Kijken we nu naar Israël. Let op de volgende getallen. Van de 4.564 raketten die er vanuit Gaza op Israël zijn afgevuurd kwamen er 3417 op lege plekken terecht. De IJzeren Koepel heeft 735 raketten, op weg naar steden en bevolkte plekken, onderschept. Een aantal raketten bleven in Gaza steken, mislukte lanceringen. Gods beschermende hand was duidelijk over Israël. Slechts 6 burgers kwamen om. Zes teveel natuurlijk, maar vergeleken met het aantal raketten wel heel weinig. “Elk wapen dat tegen u gesmeed wordt zal niets uitrichten” (Jesaja 54:17).
Wel kostte die oorlog veel geld. Een raket door de IJzeren Koepel afgeschoten kostte tussen de $ 10.000 en $ 50.000. Een zware belasting voor de economie van Israël. Daarom gaf de HERE Israël een sterke economie en enorme hoeveelheden gas uit de Middellandse Zee. “Tot u zal de rijkdom van de zee zich wenden” lezen we in Jesaja 60:5.
Het is duidelijk een geestelijke strijd. Het gaat om het Koninkrijk van de HERE God, dus het Duizendjarige Vrederijk of het shariarijk van de godheid van de Islam.
Inmiddels gaat God door met de terugkeer van het Joodse volk, uit alle hoeken van de aarde, zoals de profeet Jesaja in hoofdstuk 41 zegt. In de eerste 8 maanden van dit jaar zijn er uit Frankrijk 4566, uit de Oekraïne 3252, uit Rusland 2632 en uit de VS 2213 Joden naar Israël vertrokken. Zo gaat de HERE door met Zijn plan, en zo zal Hij uiteindelijk tot Zijn doel komen met Israël en dan ook met de wereld.

Rusland
De Europese Unie, aangemoedigd door de VS, is nog steeds bezig de Russische beer uit te dagen. Dat begon met de Oekraïne. Rusland wilde zijn marinehaven in Sebastopol, in de Krim veilig stellen en pikte de Krim in. De EU antwoordde met economische sancties. Rusland pakte onze tuinbouw en fruitteelt aan. Momenteel koopt Rusland fruit in Israël. Russische oorlogsvliegtuigen vliegen dreigend over Europa en Europa zint op meer sancties om Rusland te plagen. De Europese Unie probeerde hun machtsgebied in Oost-Europa te vergroten en speelde politieke spelletjes.
Rusland accepteerde dat niet: ‘Blijven jullie, EU, weg uit onze voortuin, ons machtsgebied’ lijkt Rusland te zeggen.
Zo wordt ook hier een verwarrend, maar gevaarlijk spelletje gespeeld. Rusland is terug in het wereldwijde machtsspel.

Verwarring
Wie wordt de Gog, de grote vijand die Israël in de eindtijd zal binnenvallen? Gog wordt uitvoerig beschreven in Ezechiël 38 en Ezechiël 39.
Sommigen houden vast aan de oude theorie dat het Rusland van Putin is. Anderen wedden op Erdogan en Turkije.
We zullen goed op de ontwikkelingen letten. Op de tekenen van de tijd, zoals de Here Jezus die noemt.
De verwarring die we nu zien is ook al voorzegd in de Schrift: “De schrik voor Mij zal Ik voor u uit zenden: Ik zal in verwarring brengen elk volk waarmee gij in aanraking komt” (Exodus 23:27).
Die verwarring is overal. Behalve bij wie het profetische Woord van de Bijbel kent. Deze mensen weten dat de HERE, de God van Israël alles in Zijn hand heeft. Hij komt tot zijn doel met Israël.
En Hij heeft gezegd: “Wie u aanraakt raakt Mijn oogappel aan” (Zacharia 2:8).
Wie de profetieën kennen weten nog meer. Zij weten hoe belangrijk Israël voor de HERE God is. Zij bidden voor Israël, staan achter Israël en steunen Gods volk. Zo zijn zij niet alleen tot zegen voor Israël maar ook voor ons eigen volk. En een stuk zegen en genade hebben we hard nodig; want de “snelheid van Jesaja” dringt ons tot haast.

De morele moed van een politicus

verslag: Caroline Glick; bron: www.wimjongman.nl

Op woensdag 17 september 2014 werd een toespraak gehouden door Texas Senator Ted Cruz, tijdens het inaugurele diner van een organisatie die zichzelf “In Defense of Christians” noemt. Het doel van deze nieuwe organisatie wordt verondersteld om de belangenbehartiging op zich te nemen voor de onderdrukte christelijke gemeenschappen in het Midden-Oosten.
Vóór het diner ondervroeg The Washington Free Beacon-website Cruz naar de motieven van zijn besluit om de groep aan te pakken. Verschillende christelijke leiders uit Libanon en Syrië hadden ook het plan om het forum aan te pakken, dat verklaringen van publieke steun voor Syrische dictator Bashar Assad en Hezbollah, en dat flagrante antisemitische verklaringen had afgelegd.
Zo noemde bijvoorbeeld de kerk van Antiochië Patriarch Gregorius III Laham de jihadistische aanvallen op Iraakse christenen een "zionistische samenzwering tegen de islam" die erop gericht is om moslims slecht te doen lijken.

Waarschijnlijk hebben de leiders van de organisatie aangenomen dat Cruz hun groep een twee-partijen-geloofwaardigheid zou geven en hebben ze nooit gedacht dat hij hun anti-Joodse vooroordelen zou uitdagen. Geen Amerikaanse politicus in de recente geschiedenis heeft ooit een probleem gemaakt van de ongebreidelde Jodenhaat onder de Midden-Oosten christenen. Waarschijnlijk dachten zij dat hij een gepassioneerde toespraak zou houden over de situatie van de christenen onder de laars van islamitische staat, en onder het genot van een warm applaus de zaal zou verlaten en het pad vrijmaken voor andere sprekers om de Joden te beschuldigen.
Cruz volgde echter niet dit script. In plaats daarvan gebruikte hij de kans om zijn publiek harde waarheden te vertellen.

In een verklaring die werd uitgebracht door zijn organisatie heeft Cruz de gebeurtenissen van de avond samengevat:
"Ik vertelde de deelnemers dat degenen die een hekel aan Israël hebben, ook Amerika haten... dat degenen die Joden haten, ook christenen haten; en dat iedereen die een hekel heeft aan Israël en het Joodse volk, niet de leer van Christus volgt."
"Ik ging verder met de toehoorders te vertellen dat de christenen in het Midden-Oosten geen betere vriend hebben dan Israël. Dat christenen in Israël hun geloof vrij van vervolging in praktijk kunnen brengen. En dat ISIS [islamitische staat], al-Qaeda, Hamas en Hezbollah, samen met hun sponsors in Syrië en Iran, allemaal deel zijn van een en dezelfde kanker, met het vermoorden van zowel christenen als Joden. Haat is haat en moord is moord."

Door zijn beslissing om niet de makkelijke weg te nemen, werd Cruz onderworpen aan boos gejoel en interrupties uit het publiek, waarvan de leden kwaad zijn opmerkingen verwierpen.
"Na slechts een paar minuten, had ik geen andere keuze," zei Cruz. "Ik vertelde hen: 'Als u niet achter Israël staat, als u niet achter de Joden staat, dan kan ik niet achter u staan.' En liep ik van het podium."

Cruz' actie was een daad van moreel leiderschap. Hij stond voor zijn publiek van mede-christenen en vertelde zijn mede-religieuzen dat hun haat tegen Joden en Israël on-christelijk is. Hij vertelde hen eveneens dat hun dweperij hen blind maakte voor hun eigen lot en dat ze hun grootste bondgenoot weigeren bij de beveiliging van hun toekomst in het Midden-Oosten.
Cruz' strategie voor de bestrijding van islamitische onderdrukking van christenen houdt in allen te verenigen die onderdrukt en aangevallen worden door jihadisten. In alle eerlijkheid is dit het enige beleid dat een kans heeft op de lange termijn bij het veiligstellen van een toekomst voor de christenen in het Midden-Oosten.
Voordat Cruz tot deze conclusie kwam, moest hij eerst de morele duidelijkheid erkennen dat christelijke Jodenhaat een groot obstakel is voor het veiligstellen van een toekomst voor de Midden-Oosten christenen.
Met andere woorden: zijn strategische visie is verankerd in morele moed.

Hoe nu verder?

Jeruzalem, 22 augustus, 2014
van Bart Repko, op neverbesilent.org)

Gedurende de proclamatiewandeling klonk twintig keer het alarm op de smartphone van één van de wachters. (Bijna elke Israëli heeft deze gratis alarm app op zijn smartphone of tablet gedownload. Iedere keer als een raket wordt afgevuurd op Israëlisch grondgebied klinkt een alarm) Honderden raketten vielen ook deze week neer op Israëlisch grondgebied. Een triest record. Het was inmiddels het elfde staakt-het-vuren dat door de islamitische Hamasbende werd gebroken. Politici kunnen onderhandelen en concessies doen tot zij er bij neervallen, maar lijken niet te doorgronden dat de islamitische vijand het begrip ´vrede´ helemaal niet op hun verlanglijstje hebben staan. Er wordt onderhandeld over een haven en een vliegveld in de geplaagde strook van Gaza, maar vergeten wordt dat Hamas geen enkel belang heeft bij het welzijn van de Gazanen. Integendeel, de onschuldige bevolking vormt juist een belangrijke factor in hun – niets en niemand ontziende – strijd.

Dankbaar registreren onze gewaardeerde journalisten de onschuldige burgerslachtoffers die in deze vernietigingsoorlog een onmisbaar aspect vormen in de strijd tegen de Joodse staat. Hoe zou je ooit ongevoelig kunnen blijven bij het zien van kinderen die slachtoffer worden van deze onmogelijke oorlog?

Overigens mag een vraagteken (uitroepteken) geplaatst worden bij de onschuld van een bevolking die massaal gestemd heeft voor deze terreurorganisatie en vrolijk snoepjes uitdeelt na de moord op drie Joodse zonen.

Het ‘heilig’ islamitisch doel is slechts gericht op de vernietiging van de Joodse staat. De eigen bevolking zal hun een zorg zijn. Palestijnse burgers dienen slechts als zandzakken om hun doel te bereiken. Terwijl het Israëlische leger burgers waarschuwt via sms-jes, mobieltjes en flyers voor een naderende aanval, verbieden de Hamasterroristen de bevolking hun huizen te verlaten. Geen enkel leger op deze planeet betracht zoveel zorgvuldigheid bij haar strijd tegen terreur. Een uitgebreide staf van juristen en veiligheidsspecialisten bestudeert voortdurend of humanitaire regels niet worden overtreden. Door deze zorgvuldigheid in acht te nemen benadeelt Israël haar eigen verrassingsstrategie. Toch wordt niet het islamitische schurkenleger van Hamas in de beklaagdenbank gezet, maar Israël. Beschaafde vingers wijzen niet beschuldigend naar Hamas, de werkelijke oorlogsmisdadigers, maar naar de IDF, het Israëlische leger dat deze islamitische kanker tracht uit te roeien. De antisemitische draak manifesteert zich in keurige jurisprudentie. Hoe hypocriet is onze westerse wereld.

Hoe nu verder?
In Israël heerst verdeeldheid over de te volgen strategie. Moet de IDF deze misdadige Hamas terroristen met wortel en tak uitroeien? Maar hoe dan toch? Zo’n aanpak zou honderden Israëlische en waarschijnlijk duizenden Arabische burgers het leven kosten. Op het ogenblik wordt gekozen voor een strategie van represaille en het doden van Hamas-kopstukken. Houdt Hamas zich gedeisd, dan beantwoordt Israël dat met rust. Zodra Hamas raketten afvuurt slaat het leger terug. Veel Israëlisch vinden dat daarmee de regie in verkeerde, islamitische, handen ligt. Zij vinden dat Israël de regie in handen moet nemen. Verwarring heerst alom.

Als we de profetieën er op naslaan ontdekken we dat de dag aanbreekt dat God zelf handelend gaat optreden. Op een gegeven moment is de schaal van terreur overvol. Die dag zou wel eens dichterbij kunnen zijn dan velen vermoeden. Kritische mensenrechten organisaties zullen verbijsterd toekijken hoe God dan zelf zal afrekenen met de vijanden van Israël. God zal opstaan om zich over Sion te ontfermen. Hij zal zijn heilige arm ontbloten. Hijzelf zal de strijd aanbinden tegen de vijanden van Israël. De tekst: ‘Wie Israël vervloekt zal zelf vervloekt worden’ (Genesis 12:3), zal dan pijnlijk werkelijkheid worden. Gods wraak zal buitengewoon vernietigend zijn voor de vijanden van Israël. Humanistische verzuchtingen over ‘buitenproportioneel geweld’ ten spijt. Onze mond zal van verbijstering openvallen. Met stomheid geslagen. (Micha 7:16) Je kunt Gods oogappel (Zacharia 2:12) niet ongestraft terroriseren. Vergis je niet, ook humanistische vredeactivisten en massa’s evenwichtige christenen porren God al decennia lang in zijn oog.

Vandaag voert het Israëlische leger strijd tegen de van haat verzadigde islamitische terroristen, gesteund door de God van Israël, morgen zal deze verhouding worden omgedraaid, dan zal God zelf de strijd aanbinden met de vijand, met behulp van het Israëlische leger. Precies zoals dat gebeurde in de Bijbel. De roep: ‘Voor de Here en voor Gideon’ (Rechters 7:18) zal dan klinken: ‘Voor de Heer en voor de IDF!’

Waarom is het zo stil binnen de christengemeenschap?
Het is – voorzichtig gezegd – opmerkelijk stil op het christelijk erf. Hier en daar klinken – als fluisteringen in de nacht – voorzichtig pro Israëlische geluiden op. Waar blijft dat massale, geestelijk ontwaken? Waar worden bijeenkomsten georganiseerd om onvoorwaardelijk voor Israël op de bres te staan? Uitzonderingen daargelaten lijkt dit grote conflict de christelijke goegemeente nauwelijks uit hun religieuze leunstoel te doen opveren. We zijn te druk met interne gemeentezaken. We willen niet gestoord worden. Israël leidt toch maar tot verdeeldheid en verwarring. Dat moeten we toch zien te vermijden? Zeg nu zelf…

Het is oorlog! De gemeente is juist geroepen om in deze geestelijke oorlog haar plek in te nemen. Lieve lezer, dit is het seizoen-bij-uitstek waar de gemeente zich als één man zou moeten oprichten om onvoorwaardelijk voor Gods eerstgeboren zoon, Israël (Exodus 4:22) in de bres te gaan staan. Als wachter-op-de-muren-van-Jeruzalem zouden we de profetieën van herstel en overwinning op de vijanden van Israël voortdurend moeten laten opklinken. Niet een enkeling, massaal! Om Sions wil zwijgen wachters niet langer. Wachters gunnen zichzelf en God geen rust! (Jesaja 62)

Israël staat volkomen alleen in haar strijd op leven en dood. De wereld kijkt kritisch toe, maar vergis je niet, ook de christelijke kerk kijkt van een afstandje toe hoe de strijd zich ontwikkelt.

Word wakker! en observeer hoe de wereld met ongekende snelheid afstevent op haar onvermijdelijke – maar voorzegde – ondergang. Oorlogen, rampen, epidemieën, de oprukkende islam, verkillende liefde, economische spanning en neergang, de medische- en ouderenzorg bezwijkt onder buitensporige financiële last… Heb je nog meer aanwijzingen nodig?

De gemeenschap van gelovigen geldt als de enige vriend die Israël heeft. Andere vrienden heeft zij niet! Waar sta jij? Kijk je gelaten toe vanaf een veilige afstand? Maak niet de dwaze fout door te denken dat het wel goed zal komen. Jij bent juist voor deze taak op deze gebroken wereld geplaatst. Niet om als volgzame ziel toe te kijken maar om te participeren in deze geestelijke oorlog! Laat je niet in slaap sussen door de zoveelste, slaapverwekkende humanistische babbelpreek. We zullen elkaar moeten aansporen om in actie te komen. Niet alleen demonstrerend op de Dam, maar proclamerend op de muren van Jeruzalem.

Opmars Islamitische Staat bedreiging voor Israël en het Westen

Bron http://missingpeace.eu/nl

De opmars van ISIS, nu omgedoopt tot IS (Islamitische Staat), heeft voor het eerst geleid tot Westerse interventie. De Amerikaanse luchtmacht bombardeert IS posities in Irak en de Royal British Air Force voert voedseldroppings uit in het gebied van de berg Sinjar waar tussen de 10.000 en 30.000 Yezidi’s in de val zitten nadat eenheden van de Islamitische Staat hun woonplaats Sinjar veroverden.
Ook zijn er berichten dat de Verenigde Staten nu wapens leveren aan de Koerden in Irak. De Koerden beweren echter dat men geen enkele wapenleverantie heeft ontvangen tot nu toe. De acties van de Amerikanen en de Britten zullen echter de opmars van IS niet kunnen stoppen.
De Peshmerga eenheden van de Koerden leden vorige week een niet verwachte nederlaag tegen IS. Dat resulteerde in de val van Sinjar en Zummar in het autonome Koerdische gebied. De Koerden zeggen dat wapenleveranties voldoende zijn om verdere nederlagen tegen IS te voorkomen.

Syrië en Libanon
Wanneer men echter kijkt naar de recente successen van IS in Syrië en Libanon, lijkt dat echter niet zeker. In Syrië heeft IS belangrijke vorderingen gemaakt sinds de val van Mosul in Irak. De Islamitische Staat controleert nu ongeveer een derde van het grondgebied van Syrië en heeft andere oppositiegroepen nederlaag op nederlaag toegebracht. Daarbij wordt geen middel geschuwd. Reuters meldde op maandag 11 augustus dat bij de strijd in oost Syrië opnieuw gruweldaden, zoals kruisigingen, werden gepleegd door IS.
Deze gruweldaden zijn duidelijk bedoeld om de opponenten van IS zodanig te intimideren dat hen de lust om te vechten ontgaat. Zoals gebleken is in Irak bij de val Mosul op 10 juni jl. en vorige week in Koerdistan, heeft deze aanpak succes.
In Libanon nam ISIS samen met het Al Nusra front vorige week de stad Arsal in de Bekaa vallei in. Daarop volgden hevige gevechten met het Libanese leger dat steun kreeg van Hizbollah. Uiteindelijk werd er een staakt het vuren afgesloten na bemiddeling van een lokale raad van Islamitische geestelijken en ging ISIS akkoord met terugtrekking uit de stad. De actie liet echter zien dat IS ambities heeft in Libanon. Verder is het duidelijk dat Hizbollah en het Assad regime logen toen men beweerde dat het gehele grensgebied tussen Syrië en Libanon onder hun controle is. De dreiging voor Libanon wordt vergroot omdat IS kan rekenen op de steun van een groot deel van de miljoen Syrische vluchtelingen in Libanon.

Waarschuwing CIA
De successen van het leger van de Islamitische staat in Syrië en Irak hebben nog een ander zorgwekkend effect. The Washington Post berichtte dat Amerikaanse officials hebben gemeld dat nu delen van andere Islamitische terreurgroepen zich bij IS voegen. Het gaat daarbij voornamelijk om Al Qaida leden in Jemen en in Afrikaanse landen zoals Mali. Ook zijn er honderden Europese Islamisten die meevechten met ISIS.
De bewering dat IS slechts bestaat uit tussen de 10.000 en 12.000 strijders blijkt dan ook onjuist. Deense diplomaten in Syrië hebben ons gemeld dat IS veel meer leden heeft, het zou gaan om meer dan 100.000 goed getrainde strijders. De zelfde diplomaten, die anoniem wensten te blijven, rapporteerden dat de CIA de Amerikaanse regering regelmatig heeft gewaarschuwd dat de opkomst van IS de grootste dreiging voor de VS en het Westen vormt sinds de val van de Sovjet Unie en Nazi Duitsland.
President Obama heeft echter om politieke redenen de waarschuwingen van de CIA genegeerd, aldus de Deense diplomaten. Hij wil geen nieuwe Amerikaanse betrokkenheid bij een groot conflict in het Midden-Oosten.
Obama’s verklaring dat de snelle opmars van IS in Syrië en Irak te wijten is aan fouten van de Amerikaanse inlichtingendienst is dus bezijden de waarheid. Zijn opmerkingen werden dan ook bekritiseerd. Onder zijn criticasters was senator Hilary Clinton, die de opmars van IS juist verweet aan fouten in de politiek van de Obama regering.
Die politiek verklaart ook de beperktheid van de Amerikaanse interventie nu. Deze interventie is niet gericht op het tot staan brengen van de IS opmars maar op het voorkomen van genocide in het autonome Koerdische deel van Irak en het beschermen van Amerikaans personeel in Irak.

Religieuze zuiveringen
De interventie lijkt vooralsnog weinig indruk te maken op IS en zal hooguit de levens van de Yezidi’s op de berg Sinjar kunnen redden. IS gaat onverminderd door met religieuze zuiveringen en het plegen van extreme wreedheden.
De Yezidi’s werden na de val van Sinjar vrijwel direct bedreigd door IS. Men moest zich bekeren tot Islam of zou anders sterven. Kort daarop begonnen de wreedheden zoals het verkrachten van vrouwen en het onthoofden van kinderen. Tot nu toe zijn circa 500 Yezidi’s vermoord of gestorven door gebrek aan water en voedsel. Sommigen van hen zouden levend zijn begraven door ISIS.
Eerder werden in Tikrit 1700 Sjiieten door IS opgepakt en op vrachtwagens geladen. Zij werden buiten de stad gedwongen om hun eigen graven te delven en werden vervolgens geëxecuteerd. De beelden van deze gruweldaad werden door IS gepubliceerd op het internet.
Andere minderheden zoals de Shabak en de Chaldeeën worden door IS op de zelfde wijze behandeld.

Sadistische wreedheden
De meest grove wreedheden reserveert IS echter voor de christenen in Irak. Na de val van Mosul op 10 juni jl. vluchtte het grootste deel van de christelijke bevolking naar het christelijke dorp Qaraqosh. Qaraqosh werd echter ook door IS veroverd. De bevolking kreeg opdracht te vertrekken voor 19 juli, hun huizen werden voorzien van de letter N (Nasare = Christen in het Arabisch) en hun bezittingen werden geconfisqueerd.
De sadistische wreedheden die IS daarna pleegde in Qaraqosh zijn ongeëvenaard in de moderne geschiedenis. Christelijke vrouwen werden verkocht als sex slaven of in het openbaar verkracht, anderen werden onthoofd of de keel doorgesneden. Zelfs kinderen werden door IS onthoofd. Er zijn bewijzen dat IS moslim kinderen traint in het vermoorden van ‘ongelovigen’.
IS voerde ook tientallen kruisigingen uit op christenen . Sommige Christelijke media publiceerden schokkende foto’s van deze sadistische wreedheden.
De christelijke gemeenschap in Irak dreigt nu het zelfde lot te ondergaan als de Joodse gemeenschap in het land. Van de 150.000 Joden die tot de jaren veertig van de vorige eeuw in Irak woonden zijn er nu nog slechts tien over.

Europeanen in IS
Zoals gezegd groeit de aanhang van de Islamitische Staat niet alleen in het Midden-Oosten en Afrika maar ook in Europa en de VS. De Deense diplomaten die wij interviewden rapporteerden dat circa honderd Denen zich hebben aangesloten bij het leger van de Islamitische Staat. In Frankrijk werden 900 nieuwe leden van IS gerekruteerd.
Deze Islamisten geloven dat de successen van de Islamitische Staat het begin zijn van de heroprichting van een Islamitisch imperium (Kalifaat) dat uiteindelijk de hele wereld zal regeren. De leider van IS, Abu Bakr al-Baghdadi, die zich nu laat aanduiden als Kalief Ibrahim, verklaarde na de eerste Amerikaanse aanvallen dat IS niet zal rusten totdat haar vlag op het Witte Huis wappert. Kort daarna publiceerde IS een video met de zelfde boodschap.
Deze aankondiging zou kunnen worden afgedaan als retoriek. IS heeft echter bewezen dat men niet alleen heilig gelooft in de eigen doelen, maar dat men die doelen ook weet te bereiken. De organisatie heeft in korte tijd een groot vermogen (schatting 2,5 miljard dollar)opgebouwd en beschikt sinds de val van Mosul en andere Iraakse steden over de meest moderne Amerikaanse wapens die werden buitgemaakt op het Ieger van Irak. Onder die wapens zijn tanks, raketten en helikopters. Ook beschikt IS over chemische wapens die de organisatie buit maakte op het leger van Assad in Syrië.

Jihad
De staat die ISIS nastreefde is in korte tijd werkelijkheid geworden en de volgende doelen zijn ook bekend. De kortstondige bezetting van Arsal in Libanon is in dat opzicht een teken aan de wand.
In een groot deel van het door IS beoogde Kalifaat heerst momenteel chaos en zijn de reguliere legers zwak. Bij gebrek aan doortastend Westers optreden tegen de Islamitische Staat valt dan ook te verwachten dat de opmars van IS zal doorgaan en daarmee de verdere radicalisering van het Midden-Oosten.
De invloed van deze radicalisering is ook zichtbaar in het conflict tussen de Palestijnen en Israel. De wijze waarop Hamas opereerde in de huidige oorlog tegen Israel is er een voorbeeld van.
Hamas gebruikte allerlei wapens en terreur tactieken die door Hizbollah en IS worden gebruikt en slaagde erin om de strijd tegen Israël als een Ribat (heilige oorlog voor Allah) te presenteren.
Zowel IS als Hamas heeft als uiteindelijk doel de vernietiging van Israël en het stichten van een nieuw wereldwijd Islamitisch imperium. De vraag is nu of het Westen tijdig zal inzien dat de Jihad van ISIS en Hamas een en dezelfde is en maatregelen zal treffen die de toekomst van Israël en de vrije wereld als geheel veilig zullen stellen.

Toespraak Ron Prosor in de VN

De Israëlische Ambassadeur bij de VN, Ron Prosor:
'It may be too much to ask that you stand on our side in this battle between civilization and barbarism – but at least have the decency to swallow your selective outrage as Israel wages war against the extremist groups seeking to eradicate the values we all hold dear.
The international community is once again experiencing a severe lack of foresight. Every day, we are confronted by stories of radical Islamic terrorism. ISIS is purging Iraq of Christians. Boko Haram has kidnapped schoolgirls in Nigeria. Al-Shabaab gunmen are raiding fishing villages on the Somali coast.
There is only one way to achieve sustained quiet in Israel and build a peaceful and prosperous Gaza. Hamas must be disarmed. Gaza must be demilitarized. And the international community must divorce itself from the romantic notion of Hamas as ‘freedom fighters.’
Hamas has been clear about its intentions. It is a genocidal organization committed to the destruction of Israel and the murder of the Jewish people.'

Wonderen?

Bron: http://www.bijbelaantekeningen.nl/blog/2014/08/03/wonderen/

In de Bijbel wordt regelmatig melding gemaakt van wonderen en vaak hoor ik dat ze alleen maar toen gebeurden en dat het vanuit ons rationeel denken überhaupt de vraag is of het wel wonderen zijn geweest, laat staan dat ze tegenwoordig nog gebeuren. Als we wonderen definiëren als gebeurtenissen die niet op een normale manier zijn te verklaren zouden we eens kunnen kijken of dit soort gebeurtenissen ook nu nog gebeuren. Sinds de huidige oorlog tussen Israël en Hamas hebben een aantal Joden en christenen constant het nieuws gevolgd en duizenden mailtjes gelezen of er onverklaarbare dingen gebeuren. Een aantal van deze gebeurtenissen die de toets van de kritiek konden doorstaan zijn op op FaceBook geplaatst.

Zo worden er vanuit de Gaza duizenden raketten op Israël afgevuurd en tot nu toe zijn de meeste onderschept door het Iron Dome. Je zou dit kunnen benoemen dat dit systeem enorm precies en superieur is en dat het alleen maar dankzij de techniek is dat er zo weinig schade is en geen doden zijn. Maar ondanks dit zijn er soms raketten die niet onderschept werden:

Zo raakte een raket een huis, maar de bewoners waren toevallig allemaal weg.
Een andere raket landde op een benzinestation maar explodeerde niet en het geval wil dat het ook nog eens net naast de gastank terecht kwam.
Een andere raket viel in een dichtbebouwde wijk van Ashdod, maar precies op een plek waar niets was.
Weer een andere raket die niet onderschept werd viel op een kleuterschool in Rishon LeTzion, toevallig was de leiding samen met de kinderen een paar minuten van te voren naar een veilige ruim te gegaan.
Hetzelfde gebeurde later in een zomerkamp te Sderot, maar ondanks de vele schade was niemand gewond.
Een M75 raket had een voltreffer op een huis waarvan de bewoners schuilden in de kelder. De raket explodeerde niet en niemand raakte gewond.
Uit persoonlijke mail en later bevestigd op Israel Today, enkele soldaten die het Iron Dome beheren vertelden dat ze problemen met hun apparatuur hadden en dat er meerdere raketten op Tel Aviv werden geschoten. Ondanks hun pogingen konden ze de raketten niet onderscheppen en ze beseften dat ze niets konden doen, er was geen tijd om de mensen te evacueren of iets anders te ondernemen. Wat gebeurd, plotseling is er een sterke wind (die overigens niet door hun apparatuur werd opgemerkt) die de raketten doet afwijken richting zee. Nu is dit zeer vreemd want deze raketten zijn vrij zwaar en een gewone wind is niet sterk genoeg om ze veel te doen afwijken. Deze sterke wind moet een kracht hebben gehad van meer dan 500km/uur volgens de operators.
Het bovengenoemde voorbeeld bevestigd ook de geruchten van Hamasstrijders die zeggen dat hun (Israël) God de raketten doet afwijken in de lucht.
Er zijn nog meer wonderen of vreemde zaken te vertellen, uit een andere persoonlijk contact kreeg ik te horen dat er luchtalarm was en omdat ze niet in de buurt van een schuilkelder waren achter een muurtje gingen liggen. Plotseling komt er een man die zegt dat ze in zijn huis kunnen schuilen, ze gaan met hem mee en komen in een kamer vol glaswerk. Dus niet typisch een ruimte om te schuilen. Als ze later zijn weggegaan zien ze dat de raket was ingeslagen op de plek waar ze achter het muurtje hadden geschuild en beseffen ze dat ze de man helemaal niet hebben bedankt en gaan terug om dat te doen. Vreemd genoeg kunnen ze het hele huis niet meer vinden.
Stellig zullen er nog meer van dit soort wonderen of zoals je wilt onverklaarbare dingen zijn geweest.

"Zes redenen om Hamas te haten"

http://www.centrumvoorisraelstudies.nl/wp.php/2014/07/22/zes-redenen-om-hamas-te-haten/

Rouw in Israël

bart repko op neverbesilent.org

Het bericht van de koelbloedige moord op de drie Joodse Jeshiva studenten Naftali Fraenkel, Gil-ad Shaer en Eyal Yifrah kwam in Israël aan als een mokerslag. Achttien dagen leefde de bevolking tussen hoop en vrees. De gijzeling van deze drie Joodse kinderen leidde tot een nationale, collectieve verbondenheid die zijn weerga niet kende. Overal ontstonden spontane gebedsbijeenkomsten. Op straat, op pleinen, in de Knesset, bij de Kotel, in de synagogen. Zelfs journalisten sloten hun redactionele artikelen af met een oproep tot gebed.

Misschien redeneer je: maar Israël heeft toch al zo lang te maken met zelfmoordterreur? De Joden hebben toch al zo vaak hun doden moeten betreuren? Klopt, maar het heeft er alle schijn van dat juist nu, na de door de Amerikaanse minister John Kerry geforceerde inspanningen om tot een vergelijk te komen met de Palestijnse buren opnieuw zijn mislukt, de maat vol is. Deze stompzinnige moord op drie Joodse zonen lijkt de druppel te vormen die de overvolle schaal van collectief lijden doet overstromen. Er lijkt een grens te zijn overschreden.Israël is er kapot van. (Ezech. 37:11)

Hoewel Machmoed Abbas, de leider van de Pa/Hamas regering aarzelend zijn afkeuring uitsprak werd deze terroristische daad door de Palestijnse bevolking luidkeels bejubeld. Snoepjes werden uitgedeeld en er werd gedanst in Palestijnse straten. Hoe bestaat het dat volwassen mensen een moord op kinderen kunnen bejubelen? Opnieuw een pijnlijk voorbeeld van de verwrongen, verachtelijke – islamitische – mentaliteit van de door ons westen zo gekoesterde Palestijnen. Tijdens een TV interview met de moeder van een van de verdachten sprak zij haar steun en vreugde uit: ‘Als mijn zoon werkelijk een van de daders is, dan zal ik tot mijn laatste dag trots op hem zijn.’ Hoe kun je ooit tot vrede komen met een volk dat moord op kinderen tot ultieme moedertrots verheft.

Van Golda Meïr stamt de uitspraak: ‘Er zal geen vrede zijn in het Midden-Oosten totdat de Arabieren meer van hun kinderen houden dan ze Joden haten.’

Haat

Ik kwam twee berichten uit Nederland tegen waar de Israël correspondent concludeerde dat de Joodse haat richting de Palestijnen door deze moord tot ongekende hoogte is gestegen. Wat sloeg deze Nederlandse journalist de plank mis. Het was juist opvallend dat tijdens deze afschuwelijke periode het woord haat nooit werd genoemd! Zeker, het Israëlische volk is woedend, laaiend, wanhopig en verdrietig tot op het bot, maar haat ontbreekt in deze opsomming van emotionele gevoelens. Het probleem is juist dat deze ongerijmde haat de bron is bij de Palestijnse vijanden van Israël. Gek moeten we daar niet van opkijken. Al in de profeten wordt de lezer daar op gewezen: ‘…Je hebt de Israëlieten altijd gehaat, je hebt ze uitgeleverd aan het zwaard toen het onheil hen trof, toen er met hen werd afgerekend.’ (Ezechiël 35:5)

Islamitische vijanden van Israël verhogen de dood tot ultieme uitverkiezing terwijl voor elke Jood het leven wordt gekoesterd als hoogste waarde. De bron van deze uitersten moet gezocht worden in de geestelijke wereld. De God van Abraham, Isaak en Jakob is de schepper van het Leven. Allah, de afgod van de vijanden van Israël (en van alle niet moslims) is de promotor van dood en vernietiging. In werkelijkheid is het conflict in het Midden-Oosten een geestelijk conflict. Het is de definitieve strijd op leven en dood. Het is niet onverklaarbaar dat de politiek en maatschappelijke organisaties daar geen oog voor hebben, maar gelovigen die zich onderwerpen aan Gods woord zouden wel degelijk op de hoogte moeten zijn van deze werkelijkheid.

Israël werd door God uitgekozen om hier, op deze gebroken aarde, Gods honneurs waar te nemen. (Deut. 7:6 e.v.) Dat is geen gemakkelijke opgave. Israël liep weg voor deze uitverkoren positie, maar dat betekent niet dat daarmee Israëls unieke rol is uitgespeeld. God loopt niet weg van zijn verbond met zijn volk. De eeuwenlange afkeer en haat jegens Israël moet verklaard worden vanuit deze uitverkiezing.

Israël zal ten slotte volkomen alleen komen te staan. De familie der volken zal zich tegen dit kleine volk keren. Op een dag – en zo lang zal deze dag niet meer op zich laten wachten – zal de God van Israël opstaan en het opnemen voor zijn lievelingsvolk. De wereld zal versteld staan! :‘De volken zullen het zien en beschaamd staan, beroofd van hun kracht, doof en met de hand op de mond. Ze zullen stof likken als een slang, als dieren die kronkelen over de grond. Sidderend zullen ze uit hun burchten komen, ontzag voor de HEER, onze God. Ze zullen u vrezen! (Micha 7:16,17)

Israël zal ten slotte terugkeren tot God en haar priestertaak vervullen. (Exodus 19:6)

Wat gaat er nu gebeuren? Hoe zal Israël reageren op deze bloedige moord? De regering is speciaal bijeengeroepen om passende maatregelen te treffen. De meningen zijn verdeeld. Tot nog toe houdt Israël rekening met de mening van de westerse mogendheden. Israël wil hen niet voor het hoofd stoten. Maar ook deze neerbuigende houding zal niet lang meer worden ingenomen. Binnenkort ontkomt Israël er niet aan om klip en klaar te verklaren dat de Palestijnen geen vredespartner zijn. Palestijnen willen geen tweestaten oplossing. Palestijnen willen maar één ding: de vernietiging van de Joodse staat binnen hun ‘kalifaat’. Palestijnen zullen pas tevreden zijn met de volledige toe-eigening van het beloofde land. Palestijnen zijn geen vredespartners, Palestijnen zijn de aartsvijanden van Israël.

Met vijanden ga je anders om. Vijanden zullen bestreden moeten worden.

Wachters proclameren dagelijks woorden van bescherming en herstel vanaf de muren van Jeruzalem. Daar blijft het niet bij: wachters proclameren ook dagelijks Gods woorden van overwinning op de vijanden van Israël. God beschouwt vijanden van Israël als zijn eigen vijanden. Wie aan zijn geliefde volk komt, komt aan Hem!

Ik weet het, in veel kerken en gemeenten wordt trouw gebeden voor deze vijanden van Israël. Wachters doen daar niet aan mee! Het is de hoogste tijd dat gelovigen zich realiseren dat zich een hevige strijd afspeelt in de hemelse gewesten. Een strijd van leven op dood. Geen strijd tegen vlees en bloed, maar een oorlog tegen de machten en overheden in de onzienlijke wereld. (Efe. 6:12)

Ik daag je uit om ernst te maken met jouw positie als gelovige in deze wereld. Blijf je keurig op je handen zitten of kom je tevoorschijn? De hoogste tijd om te ontwaken uit je religieuze mensenrechten droom.

Een ander evangelie (en dat is geen evangelie)

Op www.isreality.nl las ik het volgende:

Afgelopen week, op Palmzondag, verzamelden de Vrienden van Sabeel Nederland zich in het altijd bruisende Winsum, Groningen. Voor een luttele €2,- (inclusief koffie en thee!) konden geïnteresseerden zich bij de plaatselijke predikant Harmen Jansen aanmelden voor een ‘meditatieve wandeling’. Niks mis mee, denk je nu vast. Waar vind je als gepensioneerd echtpaar tegenwoordig nou nog een compleet dagje uit voor de prijs van een Big Mac?

De aanleiding voor deze meditatiemiddag is minder onschuldig. In 2008 verscheen van de hand van Sabeel, een christelijke organisatie die naar eigen zeggen ‘recht, vrede en verzoening in Palestina en Israël’ nastreeft, de uitgave Kruisweg van de Palestijnse christenen. In dit document heeft Sabeel een heleboel woorden nodig om aan de lezer uiteindelijk duidelijk te maken dat het Palestijnse volk de ultieme definitie van zieligheid is en Israël het absolute kwaad in de wereld. Wie de tekst doorleest kan er niet langer onder uit: wil je als vrome christen nog een beetje serieus genomen worden, dan móet je wel die barbaarse Joodse staat verafschuwen.

‘Een liturgische reis langs de Palestijnse Via Dolorosa’, luidt de ondertitel van de uitgave. Het lijden van Jezus wordt hierin met de grootste eenvoud vertaald naar de huidige situatie in het Midden-Oosten. Althans, in de leefwereld van Sabeel. Want wat wil het geval? Jezus blijkt geen Jood, maar een Palestijn te zijn geweest! Met geen woord wordt gerept over de Joodse identiteit van Jezus en Zijn geslachtsregister uit Mattheüs 1 wordt voor het gemak maar overgeslagen. Dat past natuurlijk niet in het straatje van Sabeel.

De bekende veertien staties gebruikt Sabeel om al die onwetende christenen uit te leggen dat het lijdensverhaal van Jezus ten diepste een profetie is van het lijden van het Palestijnse volk. Want zeg nou zelf: Jezus die ter dood wordt veroordeeld, Jezus die het kruis op Zich neemt en Jezus die op weg naar Golgotha een paar keer komt te vallen… Dat is toch een perfecte afspiegeling van de verschrikkingen die de Palestijnen tegenwoordig elke dag moeten doorstaan?

Juist op het moment dat je begint te denken dat je al die jaren het Paasevangelie verkeerd hebt begrepen, komt de ware aard van Sabeel aan het daglicht. Sabeel, dat er een handje van heeft om in Bijbelteksten precies om het woordje ‘Israël’ heen te lezen, blijkt ook niet vies te zijn van een beetje geschiedvervalsing. Niet alleen blijkt Jezus een Palestijn te zijn geweest; die kwaadaardige Joden jaagden in 1948 ook nog eens de Arabische bevolking hun huizen uit (terwijl Arabische leiders hun bevolking juist opriep om tijdelijk hun huis te verlaten en pas terug te keren wanneer “alle Joden de zee in waren gedreven”) èn Israël schendt het internationaal recht door illegaal nederzettingen te bouwen in bezet gebied (terwijl veel Joodse nederzettingen werden gebouwd nadat Israël in 1967 tijdens een verdedigingsoorlog de gebieden terugwon en de Arabieren al vier keer op rij een verdeelplan hadden geweigerd). In niet op waarheid te controleren ‘getuigenissen’ van Palestijnse citroenboeren, schoolkinderen en zwangere vrouwen wordt in het Sabeelschrift nog maar eens bevestigd wat de goed geïnformeerde christen natuurlijk al lang wist: Israël moet wel de reïncarnatie van Nazi-Duitsland zijn.

Kruisweg van de Palestijnse christenen is een stukje inlegkunde van hoog niveau. ‘Het kruis is een eenzame last om te dragen. Het kruis kan niet gedeeld worden – het wordt in eenzaamheid gedragen.’ Dat gold volgens Sabeel niet alleen voor Jezus toen, maar ook voor de Palestijn nu. Ga er maar aan staan. Begrijp me goed: het lijkt me geen pretje om in de door de Palestijnse Autoriteit bestuurde gebieden geboren te worden. Het welvaartsniveau is er niet bijzonder hoog. Net zo min geldt dat voor de landen die Israël omringen, waar onderdrukking tot een soort nationale hobby is verheven en waar de ene minderheid de andere minderheid vervolgt. Maar ondanks dat zijn de Palestijnen met jaarlijks bijna 10 000 dollar aan subsidies per hoofd van de bevolking, een eigen vluchtelingenorganisatie bij de Verenigde Naties en eenzelfde orgaan dat hele vergaderingen wijdt aan het veroordelen van Israël, allesbehalve ‘eenzaam’ te noemen.

Bovendien is de bewering die Sabeel doet, namelijk dat het Israël is die al het leed veroorzaakt, dubieus. Hoeveel van dat leed had voorkomen kunnen worden als de Arabische leiders in 1948 ‘gewoon’ akkoord waren gegaan met het verdeelplan, dat al de instemming had van vrijwel de hele internationale gemeenschap? Hoeveel leed had voorkomen kunnen worden als de Gazastrook niet bestuurd zou worden door een terroristische organisatie? En hoeveel leed is te voorkomen wanneer de miljarden dollars aan Palestijnse subsidies eindelijk eens werden besteed aan economische ontwikkeling, gezondheidszorg en een degelijk bestuur? Dat door Israëls welwillendheid ruim 90% van de Palestijnen tegenwoordig onder Palestijns bestuur leeft, wordt door Sabeel ook al vakkundig verzwegen. Datzelfde Palestijnse bestuur streeft niet alleen naar een ‘Judenrein Palestina’, maar moedigt ook nog eens het stelselmatig treiteren van christelijke Palestijnse families aan. Hoe anders is dat in Israël zelf, waar (Arabische) christenen volledige vrijheid van godsdienst genieten. In plaats van dat onderscheid te vermelden speelt Sabeel met aangrijpende verhalen sterk in op de emoties van christenen, die vaak toch al een zwak hebben voor ‘de underdog’. Bekende Bijbelpassages worden misbruikt om de propagandamachine van de Palestijnen draaiende te houden.

Hoewel Sabeel anders beweert, kun je de situatie van de Palestijnen simpelweg niet gelijkstellen aan het lijden van Jezus. Doe je dat wel, dan betekent dat een schokkende devaluatie van het Paasevangelie. Hopelijk komt Sabeel binnenkort met een herziene versie van de brochure, waarin het lijden van de Jood Jezus wordt vergeleken met het lijden van Zijn Joodse volk door de hele wereldgeschiedenis heen. Dat is, gezien de politieke agenda van Sabeel, waarschijnlijk ijdele hoop. Voor mij betekent het lijden, sterven en de opstanding van de Koning van de Joden in ieder geval verzoening voor de héle wereld. Oók voor alle Palestijnen!

De Paas-Palestijn

column van Paul Damen op www.joodseomroep.nl

Herschrijven van de geschiedenis, het is de tweede natuur van dictaturen en religies. Stalin gumde alle voormalige, in ongenade gevallen medestrijders van foto's. Dat is de communistische kerk blijven doen, zodat volkscommissaris Jesjov ineens niet meer naast Stalin over het water tuurt maar zijn schaduw wél, Léon Trotski naast Lenin opvallend vervangen blijkt door een houten schot, en de Tsjechische president Svoboda na de Russische inval in 1968 ineens drie voeten heeft, waarbij er één geleend is van de afgezette partijsecretaris Dubček.
Herschrijven van de geschiedenis: het moet kunnen. Hebben wij Joden ook niet de Tenach licht geredigeerd na de slechte ervaringen in de Babylonische ballingschap?
Zodat in elk geval de voorspellingen van één der drie Jesaja's klopten?
Binnen de islam is beetje smokkelen en herschrijven zelfs verplicht. Dat heet taqiyya.- zodra de islam geschaad wordt, mag men liegen. Zo zal een rechtgeaarde moslim dezer dagen u geen zalig Pasen wensen, want dat zou erkenning betekenen dat 'G'ds zoon Jezus voor ons gestorven is'. En dus wenst een moslim u neutraal 'fijne vakantie' toe.
Herschrijven wordt pas gevaarlijk als je niet meer weet wat herschreven is, als je werkelijk denkt dat jouw versie klopt, en de geschiedenis je gelijk zal geven – zoals de latere bloedige dictator Castro bij de rechtbank verklaarde. Alleen wist hij ook al, dat de geschiedenis je snéller gelijk geeft als je die even herschrijft. Orwell omschreef dat in zijn roman '1984' zo: 'wie het verleden beheerst, bepaalt de toekomst. En wie in het heden de macht heeft, controleert het verleden.'
Dat geldt evenzeer voor religies. Leggen we de discussie over de historische Mohammed en of hij wijn dronk even terzijde, en bekijken we de christenen. Wij denken dat dit een geloof was voor slaven en onderdrukten. Wie echter gaat graven in Rome, ontdekt dat de eerste kerken gebouwd werden door de binnenplaatsen van de allerduurste stadsvilla's te overdekken. Niks minder bedeelden die daar hun prille godsdienst uitoefenden.
Vervelender wordt het als de historische Jezus afspiegeling van zijn tijd wordt gemaakt en die spiegel bepalend wordt voor de werkelijkheid. Zo werd Jezus, met puntbaardje en nette middenscheiding een hippie, die samen met frisse jongelui met gitaren en linten in hun haar de leegloop in de kerk vergeefs bestreed. Soms wordt Jezus een vrijheidsstrijder als Che Guevara, terwijl die allesbehalve van de afdeling 'andere wang toekeren' was – hij schoot dissidenten voor de zekerheid persoonlijk door het hoofd.
De kerk heeft altijd flexibiliteit waar het Jezus betreft tot elfde gebod verklaard – dat bleek opnieuw uit een kerkelijke brochure die me bij deze Paasdagen onder ogen kwam. 'De Kruisweg van de Palestijnse christenen. Een liturgische reis langs de Palestijnse Via Dolorosa’ heet het gratis verspreide geschriftje, waarin Jezus' lijden snoeihard naar het heden worden verplaatst. En wat blijkt: Jezus was een Palestijn! De oecumenische stichting Sabeel wil, naar eigen zeggen, 'in de voetstappen van Jezus treden', en daartoe mag de historie met voeten getreden worden. Zelden zag ik een brochure waarin geschiedvervalsing zo de religieuze boodschap overwoekert. Nergens is Jezus een Jood, laat staan christen. De bekende veertien staties – Jezus ter dood veroordeeld, Jezus valt enkele malen, Jezus sterft aan het kruis – blijken wonderwel overeen te komen met wat de arme Palestijnen dagelijks meemaken. 'Voor ons', meldt de brochure, 'is het beeld van het kruis met zijn beproeving en pijn, en Jezus’ antwoord van vriendelijkheid, geweldloosheid, en uiteindelijk de opstanding, een beeld van troost en inspiratie. […] in de Bezette Gebieden, in solidariteit met het Palestijnse volk.’
Maar daartoe moet wel enige geschiedvervalsing worden gepleegd. Laat ik niet moeilijk doen over die 'bezette' gebieden, met Gaza voor 100 en de Westbank voor 95% in Palestijnse handen. Maar Sabeel komt aan de lopende band met suggestieve, oncontroleerbare getuigenissen, zoals 'Mijn naam is Layan. Ik ben vijftien jaar oud. Op een dag kwamen Israëlische soldaten het jeugdcentrum binnen waar jongeren samen muziek aan het maken waren, en ze begonnen op de jongens en meisjes te schieten.' Je vraagt je af : hadden die boze Joodse soldaten niets beters te doen dan de zangles te verstoren?
Enige historische context ontbreekt totaal in deze brochure. Families te Haifa worden in 1948 door het 'Israëlische leger' het land uit gejaagd – terwijl als er nou één stad was waar de prille staat Israël de arabieren sméékte om, tegen de oproep van hun leiders, te blíjven, wel Haifa was. Maar ze gingen, deels uit vrees voor oorlog, maar ook en vooral omdat hun leiders hen verzekerden dat het in de pan hakken van die joden en hun staat toch in een paar dagen gepiept zou zijn.
Kijk, het is allemaal heel tragisch wat de Palestijnen annex Arabieren is overkomen, maar nooit moet vergeten dat de ramp, de nakba, die hen overkwam een rechtstreeks gevolg was van het botweg weigeren van een verdeelplan dat de instemming had van de hele internationale gemeenschap. Op hen na. Van het feit dat ze vervolgens oorlog na oorlog begonnen en die steeds weer verloren. Dat geeft hen evenmin recht om te piepen als Sudetenduitsers na afloop van de Tweede Wereldoorlog. Was dan geen oorlog begonnen.
De vraag is : wat heeft dit allemaal met Jezus te maken? Dáár weet Sabeel wel een mouw aan te passen. Een lánge mouw, maar toch: 'Jezus’ lijden was onschuldig en zijn dood was onrechtvaardig. Evenzo schendt de vestiging van nederzettingen op bezet gebied door de bezetter, internationale wetgeving.' Ook hier wordt gemakshalve vergeten dat die nederzettingen, hoe onterecht ook, werden gebouwd ná de aanvalsoorlog door de Arabische buren, en nádat alle voorstellen om gebieden terug te geven in ruil voor vrede keer op keer werden afgewezen. Maar dat wil Sabeel niet horen: 'Het kruis is een eenzame last om te dragen. Het kruis kan niet gedeeld worden – het wordt in eenzaamheid gedragen.'
Leed in eenzaamheid gedragen – je moet maar durven. Terwijl de Palestijnen als enigen hun eigen VN-vluchtelingenorganisatie kennen die ze eeuwig tot vluchteling verklaart, per Palestijn aan hulp zo'n tienduizend dollar per jaar overmaakt, en de VN-organisaties driekwart van hun tijd besteden aan het bestrijden van Israël. Leed in eenzaamheid – je kan de krant niet kan openslaan zonder dat het Palestijnse leed alle massamoord in de rest van de wereld overschaduwt.
Maar nee: 'Jezus wordt aan het kruis genageld – de meest fysiek zware en pijnlijke stervensmethode die ooit door mensen bedacht is. Zijn lichaam […] is gebroken en versplinterd door deze laatste handeling van wreedheid. Ook de Palestijnen gaan gebukt onder fysieke en gewelddadige verwoesting – misschien wel het meest in Gaza.'
Gaza? Waar de Israëli's al acht jaar wég zijn, maar als beloning daarvoor, desnoods vanaf het dak van de kindercrèche, dagelijks met raketten worden bestookt? Waar de enige lichamen die daar 'gebroken en versplinterd' worden, de dissidenten zijn die dood door Hamas achter de motorfiets door de straten worden gesleept? 'Veel Palestijnen beleven de gebeurtenissen van Goede Vrijdag elke dag. Hun kruisweg is lang en zwaar. Hun lijdensweg lijkt eindeloos en hopeloos.'
Jaja. Ik denk dat Jezus, in plaats van een horrordood aan het kruis, getekend had voor een van geboorte tot graf gesubsidieerd VN-bestaan, en dat hij in plaats van die Via Dolorosa de voorkeur had gegeven aan, hoe vervelend ook, driemaal daagse paspoortcontrole aan een van de Israëlisch/Palestijnse roadblocks.
Hebben ze Sabeel wel eens gehoord van het zware lot van christenen onder Palestijns bestuur? Op de Westbank worden ze weggesard, in Jezus' geboorteplaats Bethlehem weggestuurd, in Nazareth vervalst men de verkiezingen om de christenen in de hoek te zetten, en in de arabische delen van Jeruzalem is het officieel beleid om het vertrek van christenen als tweederangsburgers te bevorderen (zie voor een mooi overzicht: http://www.jcpa.org/jl/vp490.htm)
En dan zwijgen we maar over de landen om Israël heen, waar arabische broedervolkeren hun christenen op dagbasis afmaken. Of zijn die duizenden afgemaakte Kopten in Egypte een uitzondering, net zoals die vermoorde Jezuïetenpater in Homs? Toch zou het, vanuit christelijke optiek, zelfs godslastering zijn om Jezus' lijden daarmee gelijk te stellen. Maar bij Sabeel zien ze daar geen been in: de geschiedenis, de godsdienst is voor hen een inwisselbaar speelgoedje, een propagandaspotje voor politiek-correcte pulp.

PKN, verbreek banden met Sabeel!

(Bron: Reformatorisch Dagblad)

Kerk in Actie moet de banden met Sabeel verbreken, stellen G. Hette Abma en Gerrit Jan Loor in een open brief namens werkgroep 'Vanuit Jeruzalem' aan het moderamen van de synode van de Protestantse Kerk in Nederland.

Geachte leden van het moderamen,

Is er dan niets meer heilig? Deze vraag dringt zich aan ons op, wanneer wij vernemen hoe op initiatief van de Vrienden van Sabeel al een aantal jaren ”meditatieve wandeltochten” worden gehouden in het kader van de veertigdagentijd, waar we ons ook nu in bevinden. De aandacht wordt daarbij niet gericht op het lijden van Jezus Christus, maar op het lijden der Palestijnen. In het begeleidend boekje ”Kruisweg van de Palestijnse christenen. Een liturgische reis langs de Palestijnse Via Dolorosa” richten de schrijvers de aandacht niet op de veertien momenten van het lijden en sterven van Christus, maar de staties worden ingevuld met de ”nakba” (”de ramp”) in 1948 (zo wordt de oprichting van de staat Israël door de Palestijnen gezien), de vluchtelingen, de bezetting van 1967, de nederzettingen, checkpoints, de muur enzovoort.
Wie de beschrijving van de liturgische reis bestudeert, merkt hoe er nu een variant van de verwerpelijke vervangingstheologie (de kerk is in de plaats van Israël gekomen) lijkt te ontstaan: de Palestijnen zijn in de plaats van Christus gekomen. Zo worden we op Goede Vrijdag niet zozeer opgewekt om het sterven van Christus op Golgotha te gedenken, als wel stil te staan bij de ellende ten gevolge van de muur. „Jezus stierf aan het kruis, omringd door de overweldigende kracht van degenen die hem gevangen hadden genomen, ogenschijnlijk verlaten door God. Evenzo overweldigt de bouw van de muur de Palestijnen in de Westoever, en het creëert een gevoel van verstoten en verlaten te zijn door de internationale gemeenschap”, zo lezen we in handreiking voor de alternatieve Via Dolorosa.
Met de suggestie om deze tocht uit te laten lopen op een soort viering van „Schrift en tafel” wil men het gewicht nog verhogen. Bij terugkomst kunnen de deelnemers stokbrood in Palestijnse olijfolie dopen en ook is het mogelijk za’atar (hysop!) te laten rondgaan. Je zou het niet willen geloven, maar het staat zwart op wit beschreven.
Zoals vroeger de Joden werden beschuldigd van de kruisiging, horen we nu de beschuldiging dat zij de exclusieve oorzaak zijn van het leed van de Palestijnen. Is het niet ergerniswekkend –nog afgezien van de vraag of er zo niet tekort wordt gedaan aan de uniciteit van het lijden van Hem Die bereid was te sterven tot verzoening van de zonden– dat de schuld van de problematiek eenzijdig bij Israël wordt gelegd? Bovendien is deze monomane aandacht voor het Palestijnse leed een bewijs dat er na een lange traditie van anti-judaïsme thans sprake is van kerkelijk antizionisme. Al decennialang wordt vanuit de Palestijnse wereld een dodelijke terreur tegen Israël uitgeoefend. Stelselmatig verzwijgen de vrienden van Sabeel ook dat de Palestijnse broeders en zusters vooral te lijden hebben onder het falen van hun eigen leiders.

Verbondenheid
Het genoemde boekje is een uitgave van Sabeel, het oecumenisch centrum voor Palestijnse bevrijdingstheologie te Jeruzalem. De Vrienden van Sabeel Nederland droegen zorg voor de vertaling. De publicatie was mogelijk door het samenwerkingsverband van Kerk in Actie met Sabeel. Achter deze schijnbaar onopgeefbare verbondenheid van het centrum voor bevrijdingstheologie met de diaconale organisatie van onze Protestantse Kerk in Nederland zouden wij graag een definitieve punt gezet zien, omdat nu de grens van het toelaatbare is overschreden.
Is het moderamen zich bewust dat er op deze manier wind wordt gezaaid en straks storm geoogst? Wanneer er bij de verantwoordelijke personen van Kerk in Actie bezwaar wordt ingediend krijgen trouwe kerkleden nul op het rekest. Men dendert zonder rekening te houden met anderen door op het zelfgekozen spoor. Dan is het toch niet verwonderlijk dat moedeloos gemaakte kerkgangers besloten hebben de collecte voor de diaconie te boycotten? Al klinkt het een beetje cynisch: dit is een koekje van eigen deeg. Door de steun aan Sabeel bevordert de Protestantse Kerk in Nederland immers een organisatie die ertoe oproept een systeem van economische sancties en een boycot tegen Israël in te stellen. Omdat deze campagne bovendien ook de Palestijnen treft, worden wij bevestigd in de mening dat hier antizionisme de hoofdrol speelt.
Wij verzoeken u om als moderamen de synode van onze kerk te laten beslissen dat nu eindelijk Kerk in Actie de opdracht krijgt om de nauwe samenwerking met Sabeel te verbreken. Elke vorm van financiële steun moet stoppen, alsook de kerkelijke medewerking aan de indoctrinerende Sabeelreizen. Laat er gezocht worden naar politiek minder beladen projecten om het contact met Palestijnse christenen te onderhouden. Bovendien is het dringend noodzakelijk dat de synode op concrete wijze invulling geeft aan de verbondenheid met het volk Israël.

Graag zien wij uw reactie tegemoet.

De auteurs zijn respectievelijk voorzitter en secretaris van werkgroep Vanuit Jeruzalem.

Lokale christenen: "Neem Christ at the Checkpoint conferentie niet serieus."

Bron: Israel Today

De Christ at the Checkpoint conferentie (CatC) die nu in Bethlehem plaatsvindt, wil zich doen kennen als een ‘authentieke’ spreekbuis van lokale christenen. Dat kan waar zijn, maar het is zeker niet de exclusieve spreekbuis van de lokale christenen.
Het nu volgende is een reactie op de conferentie door Shadi Khalloul, voorzitter van de Aramese Christelijke Vereniging in Israël, woordvoerder van het christelijke IDF-forum en een vertegenwoordiger van de Arabisch-sprekende christenen die ervoor gekozen hebben Israël te omarmen, in plaats van ertegen te strijden.

Een groeiend aantal Israëlische christenen sprak zich onlangs voor verdere integratie in de Israëlische-Joodse samenleving uit. Tegelijkertijd vragen velen van ons lokale christenen om niet meer gebruikt te worden als pionnen in de Palestijnse zaak of bij andere Arabische pogingen om Israël als een democratische Joodse staat te vernietigen.
Net als de meerderheid van de Israëlische christenen vind ik dat vele kerkleiders de christelijke boodschap verraden en de rechten van mede-christenen in het Heilige Land negeren omwille van islamitische propaganda die op ons land, Israël, is gericht.
Het maakt me misselijk om christelijke leiders te zien deelnemen aan anti-Israëlische politieke conferenties zoals deze. Ik schaam me voor de dubbelhartigheid van deze leiders. Deze christenen genieten in Israël van alle rechten en vrijheden, zelfs van de vrijheid om de staat in het openbaar zonder angst te belasteren. Zij en hun families zouden daarentegen een snelle dood tegemoet gaan als zij de Palestijnse Autoriteit openlijk zouden bekritiseren.
Onze situatie in Israël is beter dan bij enig andere christelijke gemeenschap in het hele Midden-Oosten. Zoals we de laatste tijd gezien hebben, migreren veel christenen binnen het Midden-Oosten en worden vele anderen met geweld tot de islam gedwongen.
Wat ons als Israëlische christenen zorgen baart is dat mede-christenen Arabieren angstig blijven benaderen en zich voegen bij diegenen die onze eigen mensen regelmatig misbruiken en vermoorden om Israël valselijk te beschuldigen, het enige land in de regio waar christenen daadwerkelijk worden beschermd.
Israël blijft het eeuwige thuisland en de veilige haven van Joden en ook van zijn christelijke, Druzen en zelfs Arabische minderheden. De wereld moet deze feiten kennen en begrijpen: dat de mensen die deze conferentie op cynische wijze organiseren, niet de ware christelijke stem in deze regio of elders in de wereld vertegenwoordigen.
We verlangen allemaal naar vrede in het Heilige Land, maar niet naar een vrede op basis van leugens die alleen maar kan leiden tot problemen voor de lokale christenen.

Jesaja 54

1 Jubel, onvruchtbare vrouw,
jij die nooit een kind hebt gebaard;
breek uit in gejuich en gejubel,
jij die geen weeën hebt gekend.
Want – zegt de HEER –,
de kinderen van deze verstoten vrouw
zullen talrijker zijn dan die van de gehuwde.
2 Vergroot de plaats voor je tent,
span het tentdoek wijder uit,
zonder enige terughoudendheid.
Verleng de touwen,
zet de tentpinnen vast.
3 Naar alle kanten zul je je uitbreiden,
je nageslacht zal de vreemde volken verdrijven
en de verlaten steden bevolken.
4 Wees niet bang: je zult niet worden beschaamd;
wees niet bedrukt: je zult niet worden vernederd.
Je zult de schande van je jeugd vergeten,
je de smaad van je weduwschap niet meer herinneren.
5 Want je maker neemt je tot vrouw,
HEER van de hemelse machten is zijn naam.
De Heilige van Israël zal je bevrijder zijn,
men noemt hem God van de hele aarde.

6 Je was een verlaten, wanhopige vrouw
toen de HEER je terugriep.
Kan iemand de vrouw van zijn jeugd verstoten? – zegt je God.
7 Ik heb je slechts een ogenblik verlaten,
maar met open armen zal ik je weer ontvangen.
8 Ik verborg mijn gezicht voor je
in laaiende toorn, één ogenblik lang,
maar ik zal me weer over je ontfermen
met eeuwigdurende liefde,
zegt de HEER, die je vrijkoopt.
9 Dit is voor mij als bij de vloed van Noach:
zoals ik heb gezworen dat het water van Noach
nooit meer de aarde zou overspoelen,
zo zweer ik dat mijn toorn jou niet meer treft
en dat ik je nooit meer bedreig.
10 Al zouden de bergen wijken
en de heuvels wankelen,
mijn liefde zal nooit meer van jou wijken
en mijn vredesverbond is onwankelbaar
– zegt de HEER, die zich over je ontfermt.

11 Ongelukkige, zo opgejaagd en ongetroost.
Met fijne leem zal ik je stenen inleggen,
op saffier zal ik je grondvesten.
12 Ik maak je torens van robijn,
je poorten van beril,
je muren van kostbare edelstenen.
13 Al je kinderen worden onderricht door de HEER,
rust en vrede zal hun ten deel vallen;
14 gerechtigheid zal je fundament zijn.
Je zult niets meer te vrezen hebben:
onderdrukking zal je niet bereiken,
voor terreur blijf je gevrijwaard.
15 Word je toch aangevallen, het komt niet van mij.
Valt iemand je aan? Het wordt zijn eigen val.
16 Ik heb de smid geschapen,
die het gloeiende vuur aanblaast
om gereedschap te vervaardigen voor een zeker doel;
zo heb ik ook de vernietiger geschapen,
die verderf wil zaaien.
17 Maar elk wapen dat tegen jou wordt gesmeed
zal machteloos zijn,
en ieder die jou in een geding belastert
zal zelf veroordeeld worden.
Dit is het deel dat de dienaren van de HEER toekomt,
dit is het recht dat ik hun toeken – spreekt de HEER.

"Jezus' kruisiging was niets vergeleken bij…"

(bron: http://www.bijbelaantekeningen.nl/blog/2014/03/09/jezus-kruisiging-was-niets-vergeleken-bij/)

Ik voel al de gefrustreerde kriebelingen van de vele lezers bij deze titel. Toch is er een een boekje, uitgegeven door Kerk in Actie en Sabeel, waarvan als je de inhoud leest dit gevoel krijgt. De titel “De kruisweg van de Palestijnse christenen” geeft al aan om welke groep het zou gaan die een nog groter lijden kennen. De allereerste zin in de inleiding “Het beeld van de lijdende Christus is de unieke sleutel tot het christelijk geloof. De God die de lichamelijke en psychologische pijn van onderdrukking, mishandeling en moord ervoer en overwon is een bron van veel hoop en kracht voor allen die vandaag de dag lijden.” Klinkt heel mooi, maar is een absolute leugen, het lijden en sterven van Jezus Christus is namelijk niet “een bron van veel hoop en kracht voor allen die vandaag de dag lijden”, Christus stierf als enige perfecte en niet zondige persoon voor ons en daarmee gaf hij ons de mogelijkheid om weer zondeloos voor God te staan. Niet dat wij kunnen zeggen dat we zondeloos zijn, maar omdat we mogen zeggen dat God’s Zoon Jezus onze immense schuld op zich heeft genomen en dat we daarom zondeloos voor God mogen staan.

Door aan dit sterven en niet te vergeten de opstanding van Jezus een andere wending te geven, komen we ook al vele eeuwen geleden al tegen toen de mens nog zondeloos was. Adam en Eva leefden in het paradijs en mochten overal van eten op één uitzondering na “Maar van den boom der kennis des goeds en des kwaads, daarvan zult gij niet eten; want ten dage, als gij daarvan eet, zult gij den dood sterven.” (Gen. 2:17) Toen Eva de slang tegenkwam en met deze in discussie raakte zien we dat de slang dit gebod van God ietsjes veranderd “Gijlieden zult den dood niet sterven; Maar God weet, dat, ten dage als gij daarvan eet, zo zullen uw ogen geopend worden, en gij zult als God wezen, kennende het goed en het kwaad.” (Gen. 3:4-5) Door de gevolgen van deze kleine woordverandering zitten we tot heden in de problemen, maar er was hoop want God had ons mensen niet vergeten en wist dat we niet te redden waren en om die reden stuurde Hij Zijn Zoon naar de aarde om op een bijzondere manier ons te redden. De slang heeft dit aangezien en weet dat hij daarmee de grote verliezer is en gebruikt nu weer zijn oude truc om de mens zand in de ogen te strooien door deze redding van Jezus te verdraaien. De aandacht moet ergens anders op worden gevestigd en een groep Arabieren die zich sinds 1967 Palestijnen noemen zijn een geschikt onderwerp voor zijn leugenachtige beweegredenen. Naast dit heeft hij ervoor gezorgd dat, al enige decennia lang, de Bijbelse boodschap in de kerken werd vervangen door een humanistische boodschap.

Hierdoor is het geloof bij veel mensen vervangen door een religie die nog maar losjes op de Bijbel is gebaseerd. We zien dat bij groeperingen binnen de PKN, zoals Sabeel en Kerk in Actie, de Joodse identiteit van Christus ter discussie wordt gesteld en tegelijkertijd dat christenen die zich in dit kader nog op de Bijbel baseren als ‘fundamentalistisch en zionistische christenen’ worden afgeschilderd. Met dit boekwerkje gaan ze weer een stap verder met het maken van hun eigen religie door het al dan niet reële lijden van deze groep Arabieren in de plaats te zetten van het lijden van Christus. Het is dan ook niet vreemd om te lezen dat de “Goede Vrijdag”, die onze redding betekende, wordt beschreven als de “Ongelukkige Vrijdag” want dat was het voor satan.

Ik hoop dan ook dat de lezers zich niet laten verleiden door dit soort on-Bijbelse theologieën en zich baseren op Gods Woord en daar zoeken naar waarom Jezus lijden met niets anders vergeleken kan worden.

Christ at the Checkpoint conferentie gevaarlijk

Het Israëlische ministerie van Buitenlandse Zaken (MFA) heeft in een last-minute verklaring voorgesteld, dat christenen wegblijven van de Christ at the Checkpoint (CatC) conferentie, die maandag in de Palestijnse stad Bethlehem begint.
De verklaring, die kwam als reactie op een onderzoek van Israel Today, ziet in de CatC conferentie een ernstige bedreiging voor de Israëlische veiligheid op lange termijn.
In een persoonlijke gesprek met Israel Today zei een ambtenaar van het ministerie dat 'we de conferentie maar al te goed kennen', en legde uit dat de conferentie voor de Israëlische regering 'bijzonder problematisch is, omdat deze is opgezet voor de evangelische christelijke leiders - een uiterst belangrijke doelgroep voor ons'.

De officiële toegezonden verklaring luidt als volgt:
'De poging om religieuze motieven te gebruiken om politieke propaganda te mobiliseren en de gevoelens van de gelovigen op te ruien door het manipuleren van religie en politiek, is een onaanvaardbare en schandelijke daad. Het gebruik van religie met als doel opruiing ten dienste van politieke belangen besmeurt de persoon die dit doet met onuitwisbare schande'.

'Het gebruik van religie voor ophitsing'
In dit advies zonder precedent heeft de Israëlische regering de dramatische stap genomen om christenen te waarschuwen dat een conferentie van evangelische christenen 'religie gebruikt om hiermee op te hitsen'.
De Israëlische regering gaf de waarschuwing uit toen duidelijk werd dat Palestijnse evangelischen bij de CatC conferentie christelijke leerstellingen misbruiken om anti-Israëlische uitbarstingen op te roepen. Regeringsfunctionarissen vrezen dat de 'Geef Israël de schuld' propaganda, afkomstig van evenementen zoals CatC, zelfs onbedoeld, uiteindelijk dient tot het aanmoedigen tot geweld en het aanwakkeren van nog meer radicale islamitische terreur.
De Israëlische regering heeft geconstateerd, dat het afbeelden van Christus lijdend bij een Bethlehemse controlepost onder schietgrage Joden met zware laarzen, precies het soort door religie gevoede beeldvorming is dat in de afgelopen jaren tot de ergste vorm van christelijk antisemitisme heeft geleid.

'Besmeurt die persoon met onuitwisbare schande'
Wanneer de Israëlische regering een officiële waarschuwing moet uitgeven betreffende een groep evangelische christenen, waarin staat dat zij 'besmeurd zijn met onuitwisbare schande', dan is dat serieus. De Israëlische regering heeft duidelijk gemaakt, dat personen die aan dit soort religieuze manipulatie tot ophitsing deelnemen, gekenmerkt zijn, figuurlijk en als doel van verdere actie van de zijde van de autoriteiten in Jeruzalem.
'We hebben ons al gericht op specifieke deelnemers aan de conferentie, evenals op leiders van groepen die aan de conferentie zullen deelnemen, in een gecoördineerde actie om hen onze kant van het verhaal duidelijk te maken', vertelde de MFA aan Israel Today.
Bovendien heeft de regering aangegeven, van mening te zijn dat bepaalde personen, die bij CatC betrokken zijn, de ​​reputatie hebben, betrokken te zijn bij kwaadwillige handelingen tegen de Staat. Zo werd onlangs onthuld dat sommige leidende figuren bij CatC zeer nauwe banden hebben met de boycot, desinvestering en sancties (BDS) beweging, die streeft naar het delegitimeren en uiteindelijk geheel ondermijnen van de Joodse Staat. (Zie de Bethlehem Call (Kairos document), waarvan een van de CATC organisatoren een van de auteurs was, en dat is gekoppeld aan de website van de conferentie).

Evangelischen vriend of vijand?
Dat Jeruzalem zich zo bewust is van CatC en zich er zorgen over maakt zou evangelische christenen over de gehele wereld moeten bemoedigen. De Israëlische regering vindt hen een 'uiterst belangrijke doelgroep', en het doel van de conferentie is duidelijk om een wig te drijven tussen christenen en de Staat Israël. Christenen van over de gehele wereld moeten gehoor blijven geven aan de oproep van de regering om zich te distantiëren van de gevaarlijke en politiek gemotiveerde propaganda van de Christ at the Checkpoint conferentie.

David Lazarus in 'Israel Today'

De Boog, de Pijl en het Zwaard

Meditatie van Ds. Henk Poot

De Boog, de Pijl en het Zwaard Zacharia 9:13

Mensen lezen de Bijbel op een verschillende manier. Daarmee vertel ik niets nieuws.
Zo gaat het ook met het verstaan van de profetieën. Sommigen zien ze als gedachtespinsels van mensen. Er komt geen God aan te pas. De Bijbel is nu eenmaal niet Gods openbaring maar een weerslag van hoe mensen hun geloof in God beleefd hebben. Onze tekst heeft Zacharia dan ook zelf bedacht. En ‘wij’ denken in onze tijd anders. De woorden van de profeet zouden in onze tijd ook niet bepaald politiek correct klinken in het conflict tussen de Arabieren en Israël.
Een andere manier van lezen is zeggen dat alle profetieën in Jezus vervuld zijn. Het Oude Testament is daarmee verouderd en een lege huls geworden. Hoe Jezus bovenstaande tekst van Zacharia vervuld heeft zou ik werkelijk niet weten, maar dat lijkt er niet zoveel toe te doen blijkbaar.
Weer een andere manier is wat Zacharia gezegd heeft helemaal letterlijk te nemen en te geloven dat wat hij gesproken heeft ook echt gebeuren zal, maar daarna je schouders op te halen. Want wie weet wanneer het gebeuren zal? ‘Je moet uiterst voorzichtig zijn om de Bijbel en de staat Israël met elkaar te verbinden’, wordt er gezegd. Het klinkt wijs en sympathiek en je houdt alle tegenstanders min of meer tevreden, maar het doet me altijd denken aan het verwijt van Debora aan het adres van de stam Ruben: ‘De overleggingen van Ruben waren velen!’, en nadat de oorlog uitgevochten was en de rest van de stammen met Barak naar huis waren gegaan, waren ze er bij Ruben nog steeds niet uit of ze wel mee zouden doen (Ri.5:16).
De Joodse manier is om te geloven dat de woorden van de profeten over het herstel van Israël in de tijd van de Messias vervuld zullen worden. En ik denk daar net zo over! Ik zou zeggen: Kijk eens om je heen! Waar draait het om? Om Juda en Efraïm (Samaria) en om Sion, de oude stad van Jeruzalem. Zij vormen de inzet van de confrontatie van de volken met Israël dat is teruggekeerd. Zacharia zegt: Juda is de boog, Efraïm is de pijl en Sion is Mijn zwaard!
Als de geluiden die hoorbaar worden uit het huidige vredesproces waar zijn, moet Jeruzalem een stad worden onder beheer van de Verenigde Naties. Dat is toch precies wat Zacharia voorziet. Op last van God gebeurt het zelfs dat de naties van de wereld hun handen uitsteken naar Sion (Zach.12:1).
Ik geloof trouwens dat er een vorst van de duisternis is, die de plannen van God met deze wereld wil frustreren en verijdelen. Hij is de kwade genius die achter de coulissen van het wereldgebeuren de wereld die van God los is, inspireert en verleidt. Hij weet wat er gaat gebeuren, Hij weet dat de vorst van Israël hem verslagen heeft op Golgotha, maar hij geeft niet op. Nu Israël terugkeert naar het beloofde land, nu God terugkeert naar Sion om Zijn erfdeel in bezit te nemen, nu de buren van Israël in chaos zijn (lees Zacharia 2), probeert Satan de boog, de pijl en het zwaard waarmee God aan het einde verschijnt, God uit Zijn handen te grissen.
De Here weet dat: In Psalm 83 zegt Hij: 'Het gaat niet om jullie, mijn volk. Het is ze om Mijn woningen te doen.'

Hoe het zal gaan? We leven midden in de vervulling van de profetieën. Sommige mensen in mijn kerk zullen beweren dat ik met mijn geloof zo uit de Middeleeuwen ben weggelopen, maar niets is minder waar. Met dit geloof staan wij in de laatste fase van de heilsgeschiedenis. En de vraag die naar ons toekomt is: Waar sta je?
Gaan we staan in het kamp van kerkmensen die zeggen dat de profeten mensenwerk zijn? Dat Israël al lang niet meer Gods volk is als ze dat ooit was, die uitkramen dat de Bijbel niets met het land te maken heeft? Gaan we in het stille koor staan van al die mensen die wel de woorden van God voor zich hebben en beamen, maar hun mond houden omdat ze werkelijk niet weten hoe laat het is? Of staan we tussen Judea, Samaria en Sion? Misschien dat sommige mensen zeggen: ‘Maar wat kan ik dan doen?’ Uw steun, uw giften, uw bezoeken geven zoveel morele steun aan de bewoners van het hart van Israël, meer dan u beseft. Ze zijn zalvende olie tussen het gif van boycots en de leugenindustrie. Maar het laat ook de Hemel zien dat u op het einde als volgeling van Jezus, de Zoon van de Gezegende, de tijden begrepen hebt en uw verantwoordelijkheid gezien en genomen hebt.

Feiten en achtergronden over het veiligheidshek bij Beit Jala

Onlangs werd ik opeens geconfronteerd met een schrijven van een collega met het verzoek een petitie te tekenen tegen de bouw van het Veiligheidshek
door Israël in de Vallei van Cremisan bij Bethlehem. Deze petitie is gestart door Vrienden van Sabeel Nederland en Kairos Palestina Nederland, twee "interkerkelijke bewegingen die stem geven aan Palestijnse christenen".
Ik begrijp werkelijk niet waarom kerkelijke instanties steeds maar weer menen te moeten opkomen voor ‘internationaal recht’. Alsof theologen juridische specialisten zijn. Alsof de kerk een politiek orgaan is. Schoenmaker blijf bij je leest. Sabeel en aanverwanten doen in mijn ogen niet anders dan de Bijbel voor hun eigen karretje spannen en dwaalleringen verkondigen.

Overigens heeft Israël ons echt niet nodig om recht te doen. Deze mensen kunnen gewoon naar de rechter stappen en worden daar gehoord ook:
http://en.radiovaticana.va/news/2014/02/05/locals_in_cremisan_hopeful_after_israeli_supreme_court_order/en1-770452

Later ontdekte ik dat de realiteit iets genuanceerder ligt dan de petitie-starters doen voorkomen: http://missingpeace.eu/nl/2014/02/feiten-en-achtergronden-over-het-veiligheidshek-bij-beit-jalla/

Erkennen van de Joodse Staat

• "Decades before the founding of the state in 1948, the international community recognized the Land of Israel as the homeland of the Jewish nation. The core of the conflict remains the Palestinian refusal to accept the existence of Israel as the nation state of the Jewish people.
• The international community should encourage recognition by the Palestinians of the Jewish state, in order to ensure the realization of the vision of two states for two peoples.
• Since their emergence in antiquity, the Jewish people have constituted a nation, a people, and a civilization, anchored in basic aspects of their identity, such as Judaism and the Hebrew language.
• Israel is to the Jewish people what France is to the French people, Ireland is to the Irish and Japan is to the Japanese. Just as Egypt defines itself as the Arab Republic of Egypt, so too, Israel defines itself as the Jewish state.
• Archaeological findings and historical records demonstrate that Jews have lived continuously in the Land of Israel for the past 3500 years. The right of the Jews to self-determination was acknowledged by the international community already in the 18th and 19th centuries.
• World leaders such as Napoleon, as expressed in his letter to the Jewish people as "The Rightful Heirs of Palestine," and numerous American presidents, including John Adams and Abraham Lincoln, exemplified this recognition of the ties between the Jewish people and their homeland."

Bron: 'Missing peace' (http://missingpeace.eu/nl/about/)

Vier misleidende kaartjes, die worden gebruikt als het visitekaartje van de pro-Palestijnse desinformatiecampagnes.
Het probleem met deze kaartjes is dat ze elk iets anders voorstellen (demografie, staatsgrenzen ...) en dus in tegenstelling tot wat ze suggereren niet een bepaalde ontwikkeling illustreren. Er worden appels met peren vergeleken.
Voor ik op elk kaartje apart inga eerst even dit: in 1947 woonden er ongeveer 1,2 miljoen Palestijnse Arabieren in het gebied dat op de kaartjes zichtbaar is, in 2013 zijn dat er meer dan 5 miljoen. Er is dus helemaal in elk geval geen sprake van een Palestijnse bevolking die langzaam in het niets verdwijnt ...

Dan nu de kaartjes één voor één:
1. De eerste kaart lijkt een demografische voorstelling weer te geven, maar is om twee redenen erg misleidend. Om te beginnen de naam van het gebied. "Palestine" was in 1947 de naam van een regio, die onder het Brits gezag viel. Er is op dat moment geen staat die wordt gecontroleerd door de Palestijnse Arabieren. Het tweede probleem met deze kaart is dat men "Palestijns land" definieert als de negatie van Joods land; elk perceel dat geen persoonlijk eigendom is van een Jood, is volgens het kaartje "Palestijns". Dit is onzin: er waren gronden die eigendommen waren van Joden, gronden die eigendommen waren van Arabieren en gronden die niemands eigendom waren, in de Negev (bijna de helft van de kaart!) gaat het over meer dan 80% "niemandsland".... Door dat in te kleuren als "Palestijns" geeft men de indruk dat de Palestijnen in 1947 veel meer grond bezaten dan wat in de werkelijkheid het geval was. Daardoor krijg je de indruk dat ze veel meer verloren dan in werkelijkheid.
http://en.wikipedia.org/wiki/File:Palestine_Land_ownership_by_sub-district_(1945).jpg

2. Deze kaart geeft correct het verdelingsplan van de V.N. uit 1947 weer, nuance is dat het Arabische gedeelte toen niet "Palestine" werd genoemd omdat dit de naam was van het hele gebied en de Joden in het Britse Mandaatgebied ook “Palestijnen” waren. Dit verdelingsplan is nooit werkelijkheid geworden. Het is daarom buitengewoon vreemd om het deel dat door de V.N. werd aangewezen als bestemd voor een Arabische staat ‘Palestijns gebied’ te noemen.

3. Hier zien we situatie tussen 1948 en 1967, maar het is een leugen om de ‘Westbank’ en Gaza als "Palestinian land" worden benoemd, terwijl ze gewoon bezet waren door respectievelijk Jordanië en Egypte, dictaturen die de lokale bevolking geen enkele autonomie verleenden. Tweede kanttekening is dat hier een duidelijk verschil is met kaart 1 die demografisch van aard was. Tussen 1947 en 1967 woonden nog steeds ongeveer 20% Palestijnse Arabieren in het Israëlische grondgebied, terwijl het Jordaanse en Egyptische "Palestine" (inclusief Oost-Jeruzalem) volledig etnisch gezuiverd waren van Joden.

4. De laatste kaart is dan weer staatkundig van aard. In Gaza en Area A en B van de Westelijke Jordaanoever hebben de Palestijnen voor het eerst in eeuwen een vorm van zelfbestuur. Dat betekent dus een enorme vooruitgang ten opzichte van het verleden, maar door de misleidende opeenvolging van kaartjes komt het over als een achteruitgang. Intussen wonen er ook meer dan 1,5 miljoen Arabieren in het witte gedeelte binnen de Israëlische staatsgrenzen; deze Palestijnen worden volledig genegeerd in deze kaartjes.
M.a.w. deze reeks van kaartjes is niet meer dan misleidende propaganda, en de mensen die hier intrappen bewijzen hiermee enkel hun verpletterende vooringenomenheid.