Onze Vader

samenvatting van de preek, gehouden op Vaderdag

In gemeenschap met de Kerk van alle eeuwen belijden wij: "Ik geloof in God de Vader, de Almachtige, Schepper van Hemel en aarde."
Wij vinden dat waarschijnlijk heel logisch klinken, dat God onze Vader wordt genoemd en wij zijn kinderen; maar vanzelfsprekend is dat helemaal niet! Hoe komen wij daar eigenlijk bij? Waar baseren we dat eigenlijk op, dat God ònze Vader zou zijn? of zelfs van àlle mensen? Natuurlijk: God wordt in de Bijbel wel degelijk Vader genoemd, maar Vader van wíe?

1) In de eerste plaats is God Vader van Israël
In Exodus 4 moet Mozes tegen de Farao zeggen: ‘Dit zegt de Eeuwige: Israël is mijn zoon, mijn eerstgeboren zoon. Ik heb je bevolen mijn zoon te laten gaan om Mij te vereren, maar dat heb je geweigerd. Daarom zal Ik jouw eerstgeboren zoon doden.’
In Jesaja 63 verzucht de profeet, na eindeloze jaren van ballingschap: U bent toch onze vader?
In Jeremia 31 verzucht God Zelf: 'Is Efraïm niet mijn geliefde zoon, is hij niet mijn oogappel? Telkens als Ik over hem spreek rijst zijn beeld in Mij op, dan raak Ik diep bewogen. Ik móet mij over hem ontfermen.'
En in Hosea 11 zegt God: 'Uit Egypte heb Ik mijn zoon weggeroepen…'
en: '…was Ik het niet die Efraïm leerde lopen en hem op mijn arm nam?'

2) God is Vader van zijn Messias
Psalm 2 is een van de meest Messiaanse passages in de Hebreeuwse Bijbel. ‘Messias’ is Aramees voor ‘Gezalfde’, in het Nieuwe Testament wordt dit vertaald met het Griekse woord ‘Christus’. ‘Gezalfde des Heren’ is een standaarduitdrukking voor de Koning van Israël, in opdracht van God door een profeet gezalfd. In Psalm 2 komt de Gezalfde zelf aan het woord:
Het besluit van de HEER wil ik bekendmaken.
Hij sprak tot mij: ‘Jij bent mijn zoon,
Ik heb je vandaag verwekt.
Vraag het Mij en Ik geef je de volken in bezit,
de einden der aarde als erfdeel.’

Dit kàn, figuurlijk, slaan op koning David. Maar het gaat daar beslist óók bovenuit.
Zoals ook in de profeten staat: ‘De volken’ zullen optrekken naar Jeruzalem. Maar ze zullen van een koude kermis thuiskomen; als pottenbakkerswerk zullen ze worden stukgeslagen. Dit zal gebeuren o.l.v. degene die God als Koning over Sion zal hebben aangesteld.
De Messias wordt Zoon van God genoemd. Waarom? Omdat Hij door God Zelf verwekt is! En Hij zal de heidenen als Zijn erfdeel ontvangen. Want het is een oer-Bijbels gegeven, dat een zoon per definitie een erfgenaam is.

3) God is de Vader van Jezus
Jezus noemt God consequent: ‘Mijn Vader’; en dat niet in algemene zin – Hij is vader is van heel zijn volk, dus is Hij ook mijn vader – maar heel persoonlijk en haast exclusief. Nooit zegt Hij: ‘Onze Vader’, op 1 enkele uitzondering na, wanneer Hij zijn leerlingen leert hoe ze moeten bidden.
Jezus duidt God in het Evangelie niet minder dan 150x aan als mijn Vader en dat is nogal opzienbarend. In Johannes 5 kunnen we lezen: ‘Hierom dan trachtten de Joodse leiders des te meer Hem te doden, omdat Hij (volgens hen) niet alleen de sabbat schond, maar ook God zijn eigen Vader noemde en Zich dus met God gelijkstelde’.
Jezus weet heel goed wie Hij is. Als Hij zegt dat God zijn Vader is, bedoelt Hij dat niet ‘bij wijze van spreken’, maar heel letterlijk: Hij is immers niet door Jozef, maar door “de kracht van de Allerhoogste” bij Maria verwekt (Lk. 1:35). En zoals wel meer zonen lijken op hun vader, zo lijkt Jezus op God, als twee druppels water: ‘Wie Mij gezien heeft, heeft de Vader gezien’.
Alle vier de Evangeliën zijn er eenstemmig over, dat Jezus om deze reden wordt veroordeeld vanwege godslastering.

De leugen van de Islam
Al eeuwen staat op de gevel van de Rotskoepel op de Tempelberg in het Arabisch te lezen: ‘God heeft geen zoon.’ Deze leugen is één van de belangrijkste beweringen van de Islam. Johannes schreef in zijn 1e Brief, al eeuwen vóór het ontstaan van de Islam: ‘Dit is de antichrist, die de Vader en de Zoon loochent’. En dan nog zijn er massa’s mensen die zeggen, dat moslims en christenen in dezelfde God geloven! Uitgerekend in het middelpunt van de locatie waar Psalm 2 zo nadrukkelijk naar verwijst (de berg Sion in de stad Jeruzalem) wordt tot op heden deze Psalm brutaal tegengesproken. Te Zijner tijd zal de Eeuwige daar korte metten mee maken.

En de Joden?
Maar als dat geldt voor de moslims, hoe zit het dan met de Joden? Die kunnen dan wel God als Vader hebben, maar waarom geloven Joden niet in Jezus? Dat is een mysterie, zegt de apostel Paulus, Jood in hart en nieren, in zijn Brief aan de Romeinen. De meeste van zijn volksgenoten hebben tot zijn verdriet de Messias niet herkend. En juist dáárdoor, door hun afwijzing, kon het Evangelie tot de heidenen, de niet-Joden gaan! We mogen de Joden wel dankbaar zijn!
Maar dat de Joden hun Messias nú niet kunnen herkennen, dat is de schuld van de Kerk, die Jezus zorgvuldig hebben ‘ontjoodst’; en de eeuwen door zijn in de naam van Jezus miljoenen Joden vervolgd en gedood!

‘Dit zegt de Eeuwige: Israël is mijn zoon, mijn eerstgeboren zoon,’ moet Mozes tot de Farao zeggen.
Verschillende teksten uit de profeten die uitdrukkelijk slaan op Israël als Gods Zoon en als zijn uitverkoren Knecht, worden in het Nieuwe Testament betrokken op Jezus, de ‘Eniggeboren’ Zoon van God. Zowel Israël als Jezus zijn gesteld tot een ‘Licht voor de volken’. Net als Jezus heeft ook zijn volk de eeuwen door onschuldig geleden! Net als Jezus aan het Kruis schreeuwde het versmade en lijdende volk van God het uit: ‘Mijn God, mijn God, waarom hebt Gij mij / waarom hebt Gij òns verlaten?!’
Israël wordt Gods ‘eerstgeboren zoon’ genoemd; en Jezus is Gods ‘eniggeboren zoon’. Als je iemands enige zoon bent, ben je automatisch ook zijn eerstgeborene, dat kan niet anders! Zou het kunnen zijn, dat deze twee zonen, Israël en Jezus, met elkaar verweven zijn, dat het in wezen een en dezelfde is?! Jezus is Israël in eigen persoon. De eerstgeboren zoon is de eniggeboren zoon. En God zal Zich over zijn Zoon ontfermen! Volgens de profetie zal de Messias Zich Zelf aan zijn volk bekendmaken; dat kunnen we met een gerust hart aan Hem Zelf overlaten…

Het is intussen zeer Bijbels om God Vader te noemen. Maar vanzelfsprekend is het nóóit, dat wij kinderen van God genoemd worden! Het is een wonder! Volgens Johannes 1 mogen wie in Jezus geloven kinderen van God worden. Wat een voorrecht! Wij zijn dat niet van nature! Wij hoorden oorspronkelijk niet bij het volk van God! De Messias van Israël blijkt tevens de Redder van de wereld te zijn! Dat was Gods geniale plan, al sinds de zondeval. Geen mens had het kunnen verzinnen! God is de Vader van Israël, maar dankzij het verlossingswerk van zijn Zoon, zijn wij door Hem als kinderen aangenomen, ‘geadopteerd’. En daarmee wettige kinderen en erfgenamen.

God wil een Vader zijn, die ons niet geeft wat we maar wensen, maar wel wat goed voor ons is. Hij weet wat we nodig hebben. We doen er wijs aan ontzag voor Hem te hebben en Hem te gehoorzamen.

Wij staan in een traditie die zo’n twintig eeuwen lang beleden heeft: 'Ik geloof in God, de Vader'. Met deze belijdenis op hun tong en in hun hart hebben miljoenen gelovigen geleefd en gestreden. Ze zijn verguisd, vervolgd, onderdrukt, gediscrimineerd, uitgelachen en voor dwazen gescholden; en daarna opgenomen in het Vaderhuis met de vele woningen. Ondanks het lijden dat aan het volgen van Jezus is verbonden, geeft het ene geslacht het door aan het komende geslacht. Het houdt niet op. En nu zijn wij aan de beurt om het door te geven.

"Van Hamasterrorist tot Israëlsupporter"

Bron: http://missingpeace.eu/nl

Mosab Hassan Youssef is de zoon van Hassan Yousef, de geestelijke leider van Hamas. Hij werd wereldberoemd toen hij een boek publiceerde over het Palestijnse terrorisme en zijn werk voor de Israëlische veiligheidsdienst Shin Beth.
In dat boek, getiteld ‘Zoon van Hamas’, legt hij uit hoe hij een geleidelijk proces doormaakte waardoor hij met geheel andere ogen naar de Palestijnse maatschappij ging kijken. Uiteindelijk besloot hij om het terrorisme af te zweren en voor de Shin Beth te gaan werken. Ook beschreef hij hoe hij geleidelijk afstand nam van Islam en zich tot het Christendom bekeerde.
Sinds de onthullingen in zijn boek over de wreedheden van Hamas en de Palestijnse Autoriteit, is hij persona non grata in de Palestijnse autonome gebieden en leeft hij in de Verenigde Staten.

Persconferentie
Dinsdag 19 juni jl. was Youssef voor het eerst terug in Israël. In een bijna volle zaal in het centrum van Jeruzalem gaf hij een persconferentie voor de buitenlandse media.
Het eerste wat opviel, was dat er geen zichtbare extra beveiligingsmaatregelen leken te zijn genomen. Bij de ingang zat slechts de traditionele bewaker die niemand een strobreed in de weg legde. Ook in de zaal waren geen lijfwachten te bespeuren.
Yousef legde uit dat hij niet bang is voor Hamas. Hij kent geen angst omdat hij weet dat hij goed handelde door voor de Shin Beth te gaan werken. Zijn enige motivatie was toen om terroristische aanslagen te voorkomen. Uiteindelijk ging het hem om het redden van mensenlevens.

Haat
Hij zag de moorddadige haat tegen Joden bij Hamas, en zag ook dat men er niet voor terugdeinsde om de eigen bevolking te vermoorden.
Hierbij verwees hij naar wat Hamas medegevangenen aandeed in Israëlische gevangenissen en naar de machtsovername in Gaza, toen Fatah aanhangers van de daken van flatgebouwen werden gegooid. Later zei hij dat zijn vader een monster had gecreëerd toen hij Hamas oprichtte.
Hij was ook getuige geweest van Arafat’s collaboratie met Hamas, en zei dat hij ooit persoonlijk van Arafat opdracht kreeg om Hamas terroristen uit een PA gevangenis te halen.

Spontaan
Zijn bezoek was spontaan tot stand gekomen en was niet gecoördineerd met de Israëlische autoriteiten, meldde hij. Inderdaad wist de beveiliging op de luchthaven Ben Gurion aanvankelijk niet wie hij was en werd hij een uur lang vastgehouden.
Hij was met Gonen Ben Yitschak, zijn voormalige contact bij de Shin Beth, naar de persconferentie gekomen en legde uit dat hij de man beschouwt als een broer.

Films
Youssef had ook nieuws voor de aanwezige journalisten. Hij vertelde dat hij momenteel werkt aan de verfilming van zijn boek “Zoon van Hamas” en aan een film over het leven van Mohammed.
Hij legde uit dat de massa’s in de Moslim wereld Mohammed ten onrechte als een rolmodel zien, en gaf enkele voorbeelden van misdaden die door de profeet zijn gepleegd tegen de menselijkheid.
“De meeste moslims kennen slechts hun eigen moslimidentiteit en weten niets over echte vrijheid. Mensen moeten vrij zijn om de waarheid te zien”, aldus Yousef.
Islam domineert echter alle aspecten van het leven zoals het Christendom dat ooit in Europa deed. Europa heeft echter een evolutie doorgemaakt naar echte vrijheid, iets dat volgens Youssef in de huidige omwentelingen in de Arabische wereld niet het geval is.

Moslim Broederschap
Hij verwees naar het programma van de Moslim Broederschap (MB) en zei dat de beweging slechts uit is op het domineren van de Arabische landen en uiteindelijk ook de rest van de wereld. De beweging heeft miljoenen aanhangers in het Westen, aldus Youssef.
Evenals Hamas (voortgekomen uit de MB) is de Moslim Broederschap uit op de controle over de levens van mensen. Het echte conflict tussen de Arabische wereld en Israël gaat hierover, vindt Yousef.
Israël vertegenwoordigt de waarden van de Westerse civilisatie in het Midden-Oosten. Dat staat haaks op de agenda van Islamistische bewegingen zoals Hamas en de Moslim Broederschap.
Een ander probleem, zei hij, is het ontbreken van iedere vorm van educatie over de historische Joodse rechten op het land Israël in de Palestijnse samenleving en de Arabische landen. Volgens Youssef is het doel van de Palestijnse strijd altijd de vernietiging van de staat Israël geweest en niet de opbouw van een eigen staat.
Volgens Yousef hebben de Palestijnse Arabieren in de eerste plaats behoefte aan werkelijke vrijheid en respect voor mensenrechten in hun eigen maatschappij.

De Pers
Een deel van de aanwezige pers had zichtbaar moeite met wat Yousef te vertellen had. Hier stond een Palestijn, die bovendien een prominent lid van Hamas was geweest, die dingen zei die duidelijk indruisten tegen de opvattingen van sommige journalisten.
Een aantal van hen liet dat ook blijken tijdens de vragensessie. In plaats van het stellen van een gerichte vraag legde men in feite een politiek getinte verklaring af waaruit moest blijken dat Yousef ongelijk had.
Uiteindelijk gaf Yousef aan dat hij er genoeg van had, en weigerde in te gaan op de opmerking van een journalist dat Hitler, die ook Joden had vermoord, een christen was geweest.