Het herstel van Israël (fysiek)

We leven in een opwindende tijd. Bijbelse profetieën worden voor onze ogen vervuld. Eeuwenlang stonden er wel prachtige beloften voor Israël in de Bijbel, maar er gebeurde niets...
In de 19e eeuw al, waren er mensen – zowel Joden als christenen – die geloofden in het herstel van Israël. Na 18 eeuwen trokken er Joden doelbewust naar het Heilige Land. Deze pioniers troffen geen ‘land van melk en honing’ aan. Het grootste deel van het land was in een wildernis veranderd, die door de beroemde Amerikaanse schrijver Mark Twain in zijn reisverslag in 1869 als volgt beschreven werd: “Een verlaten land, de bodem is rijk genoeg maar is overgelaten aan het onkruid – een stille, treurige uitgestrektheid… Een ontvolkt land… Nergens zagen we een menselijk wezen op de hele route… nauwelijks ergens een boom of struik. Zelfs de olijfboom en de cactus, trouwe vrienden van een waardeloze bodem, hadden het land vrijwel verlaten”.

Moerassen werden drooggelegd, woestijngrond gecultiveerd, wijnranken geplant in Samaria en Judea, ruïnes weer opgebouwd. Oude profetieën werden zo vervuld!

Psalm 102 kondigt dit herstel zo aan: “U zult opstaan en U over Sion ontfermen, de tijd van genade is gekomen, dit is het uur...”
“U zult opstaan” - dat betekent zoveel als: God komt in actie...er gaat wat veranderen!
Eeuwenlange Jodenhaat bereikte met de moord op 6 miljoen Joden tijdens het Naziregime een onvoorstelbaar dieptepunt. Erger kon niet. Het Joodse lijden had duivelse proporties aangenomen. En dit vond plaats in het ‘christelijke’ Europa!
Toen heeft God een streep gezet: tot hier toe en niet verder. De HEER is opgestaan en heeft besloten dat de genadetijd voor Israël aangebroken was.

In 1948 werd de Joodse staat een feit.
In de internationale politiek zijn Bijbelse gegevens niet doorslaggevend. Wat voorzegd is door de profeten staat op gespannen voet met de visie van de Verenigde Naties. Velen willen het Heilige Land en de stad Jeruzalem opdelen. Dat de wereld deze ‘vredesregeling’ voor zoete koek aanneemt… nou ja, de mensen weten niet beter; maar dat zelfs gelovigen en kerken mee dobberen in de mediamodderstroom is onbegrijpelijk.
De Kerk is geen politieke instantie. De visie van de Kerk op Israël moet niet beoordeeld worden op haar politieke correctheid, maar op haar Bijbelse gehalte.
De geschiedschrijving in de Bijbel is volstrekt uniek; aan de ene kant is zij, zoals elke geschiedschrijving, een verslag van de gebeurtenissen, maar voor een deel is ze geschreven nog vóór de gebeurtenissen plaatshebben! Dat laatste heet profetie.
Te midden van spanning en vijandelijkheden is ‘het profetische woord’ een bron van diep, onwankelbaar vertrouwen (2Petrus 1:19).

De hele geschiedenis van het volk Israël is in de Bijbel voorzegd, en volledig vervuld: de slavernij in Egypte en de bevrijding daaruit; hun bezit van het land Kanaän; in het Beloofde Land zouden ze zich keren tot afgoden; God zou een centrum van aanbidding vestigen in Jeruzalem; de ballingschap van het Noordrijk naar Assyrië; en van het Zuidrijk (Juda) naar Babylon; de vernietiging van de eerste Tempel, die door Salomo gebouwd is; de terugkeer naar het Beloofde Land van een overblijfsel, een rest; de vernietiging van de tweede Tempel - door Jezus Zelf voorspeld; de verstrooiing onder de heidense volken; vervolging en onderdrukking door de heidenen; en de terugkeer vanuit de volken, naar hun eigen land.
Meer dan 80% van de profetieën is al vervuld. Op grond daarvan mogen we met grote zekerheid verwachten dat ook de laatste voorspellingen in vervulling zullen gaan!