De bruiloft van het Lam

Als wij de Maaltijd van de Heer vieren, kijken wij niet alleen terug naar wat God gedaan heeft, we zien bovendien met groot verlangen uit naar Jezus’ wederkomst in heerlijkheid en naar de Bruiloft van het Lam.
Jezus is de Bruidegom, dat is duidelijk. Maar wie is de bruid?
Velen leren, dat de Kerk, de Gemeente, ‘de bruid van Christus’ is, maar dat is een terminologie die we in de Bijbel zo niet tegenkomen!
In de Evangeliën is Jezus het ‘Lam van God’ en de ‘Bruidegom’, maar in de Evangeliën is natuurlijk nog geen sprake van de Kerk. De Gemeente wordt door de apostelen regelmatig aangeduid als het ‘lichaam van Christus’, – door Hem gekocht en betaald! – maar niet als zijn bruid. En Jezus wordt in de Brieven telkens aangeduid als Heer en Heiland, en als het Hoofd van het lichaam, maar niet als Bruidegom. Zou het dan niet vreemd om zo maar te zeggen dat het ‘Lichaam van Christus’ gelijk is aan de ‘Bruid van Christus’?

Wie is de Bruid van het Lam? Gelukkig hoeven wij niet op onze eigen menselijke redeneren te vertrouwen om een goed antwoord te geven op deze vraag. De Schrift is er overduidelijk in, dat de "Bruid" is: Israël.
In het laatste Bijbelboek, de Openbaring, wordt gezegd, dat de Bruiloft van het Lam aanstaande is, en dat de Bruid zich gereedmaakt, in afwachting van de Bruidegom. Ze zijn al in ondertrouw. In de Grote Verdrukking zal het volk van God worden beproefd om te beslissen Wie ze wil gehoorzamen. En als de Bruidegom komt, zal de gelovige rest van zijn volk behouden worden.
Wij hoeven ons dus niet meer af te vragen wie die bruid is, want de Bruidegom Zelf heeft Zijn keuze reeds gemaakt: Hij heeft voor Zich Israël tot bruid gekozen (althans het gelovige deel van Israël)! Op de berg Sinaï vond de verloving plaats en werd door de Bruidegom de Tora als huwelijksakte opgemaakt en heel officieel aan de notaris overhandigd. Deze notaris was Mozes, want hij trad op als pleitbezorger voor zijn volk. In deze huwelijksakte heeft de Bruidegom Zijn voorwaarden op schrift gesteld, waaraan de bruid zou moeten voldoen binnen het huwelijk met Hem. Hij schreef precies wat Hij van haar verlangt en wat Hij haar verbiedt. Als Oosterse Bruidegom is Hij Degene die het voor het zeggen heeft en daarom noemt Hij die huwelijksvoorwaarden dan ook in de gebiedende wijs op: "Gij zult!" en "Gij zult niet!" en Israël, als gehoorzame Oosterse bruid, spreekt Hem niet tegen en doet wat haar geliefde Bruidegom behaagt! Zoals het een Oosterse Bruid betaamd heeft Israël de huwelijksakte onvoorwaardelijk en zonder tegenspraak aanvaard, want de Israëlieten hebben in de Sinaï-woestijn plechtig beloofd dat zij zich aan de inzettingen van de Tora zouden houden.
In de huwelijksakte geeft de Bruidegom tevens heel duidelijk een nauwkeurige omschrijving van de identiteit van de bruid: "de geboren Israëlieten én de vreemdelingen in uw midden". Het was dus al vanaf het begin de nadrukkelijke wens van de Bruidegom, dat gelovigen uit de volken die zich bij Hem aansluiten deel zouden uitmaken van Zijn bruid Israël!
Zolang de vreemdelingen in het midden van Israël Oosterse vreemdelingen waren, was er nog niets aan de hand, want de Egyptenaren en Midjanieten, die met de Israëlieten mee door de woestijn trokken, hadden zich volledig aangepast en als het ware de huwelijksakte mee ondertekend! De problemen kwamen pas, toen er later ook Westerse vreemdelingen deel gingen uitmaken van de Oosterse bruid Israël, zoals Grieken en Romeinen! Toen veranderde de situatie drastisch: de gelovigen uit de volken (de christenen) zagen opeens niet meer dat zij deel mogen uitmaken van de reeds gekozen bruid, maar zij zeiden: Wij zijn de bruid!!!
Opeens waren er dus twee bruiden: de gehoorzame Oosterse bruid Israël, die door de hemelse Bruidegom is gekozen, en de geëmancipeerde Westerse bruid “Kerk”, die zichzelf aanbiedt aan de Bruidegom! In het Oosterse denken is het onbehoorlijk als een vrouw zichzelf aanbiedt ten huwelijk, want het initiatief gaat altijd uit van de Bruidegom en niet andersom.
En wat denkt u op welke bruid de Bruidegom Zijn keuze laat vallen als Hij straks komt om haar op te halen voor de Bruiloft van het Lam:
a) de gehoorzame Oosterse bruid, die haar Echtgenoot wil behagen en uit liefde rekening houdt met Zijn wensen, want zij heeft de huwelijksakte reeds aanvaard en ondertekend of
b) de geëmancipeerde Westerse bruid, die zich door niemand de wet laat voorschrijven (en zeker niet door haar echtgenoot!), die eigen baas wil zijn en de huwelijksakte, de Tora, met de huwelijksvoorwaarden niet aanvaard, omdat ze haar namelijk beschouwd als achterhaald en niet van toepassing. Een huwelijk tussen een Oosterse man en een Westerse geëmancipeerde vrouw op deze basis vraagt natuurlijk om problemen en zal niet lang stand houden. De Bruidegom niet lang hoeft niet lang na te denken over zijn keuze. Sterker nog: Hij hoeft helemaal niet te kiezen, want Hij heeft Zijn keuze al lang gemaakt en Hij is nogal eenkennig.
Het wordt hoog tijd, dat de gelovigen uit de heidenen de huwelijksakte maar eens grondig gaan bestuderen, en zeker de passages omtrent de ware identiteit van de bruid. Het zou toch zonde zijn, als ze door dit misverstand de bruiloft zouden missen... want nogmaals: De Eeuwige heeft geen twéé bruiden (Israël én de Gemeente). Hij heeft ook geen harem! Als iedere kerkgenootschap van zichzelf beweert de bruid te zijn, hoeveel bruiden zijn het er dan niet? Hij is monogaam.
Hij zei tegen Israël: “Ik zal u Mij tot bruid werven voor eeuwig!!! Ik zal u Mij tot bruid werven door gerechtigheid en recht, door goedertierenheid en ontferming; Ik zal u Mij tot bruid werven door trouw; en gij zult de Eeuwige kennen.” (Hosea 2).
Met blijdschap in ons hart en vol verwachting mogen we uitzien naar de spoedige komst van de Hemelse Bruidegom. Johannes wordt geïnspireerd om te schrijven: "Zalig zij, die genodigd zijn tot het bruiloftsmaal van het Lam." De Bruid behoort uiteraard niet tot de gasten die genodigd worden. Dat moeten de gelovigen uit de heidenen zijn die uitgenodigd zijn om deel te hebben aan de zegeningen van het Koninkrijk: een hemel op aarde!
“En hij zei tot mij: Dit zijn de waarachtige woorden van God.”