De grote, imposante betonnen barrière tussen Jeruzalem en Bethlehem is het belangrijkste twistpunt bij de conferentie Christ at the Checkpoint, maar men negeert de werkelijke reden waarom deze werd gebouwd.
Het bijwonen van de conferentie Christ at the Checkpoint deze week bood me de kans om het checkpoint te passeren, dat nu Bethlehem van Jeruzalem scheidt .
Het is inderdaad een indrukwekkend, intimiderend en zelfs deprimerend bouwsel. Het passeren is nu erg ongemakkelijk, in vergelijking met hoe gemakkelijk het tien jaar geleden was om van Jeruzalem naar Bethlehem, en omgekeerd, te reizen. Ik kan zelfs begrijpen waarom veel Palestijnen 'beledigd' zijn door de grote grijze muur. En ik kan meevoelen met degenen, van wie de enige misdaad is dat ze geboren zijn als Palestijn, maar toch zulke ontberingen moeten doorstaan.
Maar weet u wat er nog meer deprimerend, ongemakkelijk en beledigend is? Opgeblazen worden tijdens een busrit.
Het Bethlehemse deel van de veiligheidsmuur, veruit het grootste en meest intimiderende deel, is een groot geschilpunt bij Christ at the Checkpoint. Het wordt gepresenteerd als een belichaming van Israëls wrede onderdrukking, die wordt uitgevoerd met hulp van Christelijk-Zionistische steun. Maar ze laten slechts één kant zien.
De mensen die de aanwezigheid van de veiligheidsmuur verketteren hebben tot nu toe niet genoemd dat er een reden was voor de bouw. Het lijkt of ze iedereen willen laten geloven, dat Israël eigenmachtig deze barrière heeft opgericht als middel om de Palestijnen sadistisch te onderdrukken.
De realiteit is dat voordat het veiligheidshek barrière werd gebouwd, met name het deel dat Bethlehem scheidt van Jeruzalem, er veel angst heerste. Ik wist nooit of de volgende busrit van mijn vrouw, van haar werk naar huis, haar laatste zou zijn, of dat het café of de pizzeria waar we gingen zitten, die week zou worden gekozen voor een zelfmoordaanslag (ja, dat gebeurde soms wekelijks).
Nu ik vier jonge kinderen thuis heb, denk ik dat ik nog veel banger zou zijn als die aanvallen met dezelfde frequentie gebeurden.
Dus, hoewel we invoelend, begripvol en mededogend kunnen en moeten zijn, kan ik me voorstellen dat de meerderheid van de Israëli's, net als ik, niet bereid zijn om hun excuses aan te bieden voor iets dat er voor zorgt dat ze weer met de bus kunnen rijden en koffie drinken, zonder vrees aan flarden te worden geblazen, zelfs al is het ongemakkelijk en een belediging voor de Palestijnen.
Het is tijd om de schuld daar neer te leggen waar die echt thuishoort.
Ryan Jones op www.israeltoday.nl
1 uur geleden
Geen opmerkingen:
Een reactie posten