Een ander evangelie (en dat is geen evangelie)

Op www.isreality.nl las ik het volgende:

Afgelopen week, op Palmzondag, verzamelden de Vrienden van Sabeel Nederland zich in het altijd bruisende Winsum, Groningen. Voor een luttele €2,- (inclusief koffie en thee!) konden geïnteresseerden zich bij de plaatselijke predikant Harmen Jansen aanmelden voor een ‘meditatieve wandeling’. Niks mis mee, denk je nu vast. Waar vind je als gepensioneerd echtpaar tegenwoordig nou nog een compleet dagje uit voor de prijs van een Big Mac?

De aanleiding voor deze meditatiemiddag is minder onschuldig. In 2008 verscheen van de hand van Sabeel, een christelijke organisatie die naar eigen zeggen ‘recht, vrede en verzoening in Palestina en Israël’ nastreeft, de uitgave Kruisweg van de Palestijnse christenen. In dit document heeft Sabeel een heleboel woorden nodig om aan de lezer uiteindelijk duidelijk te maken dat het Palestijnse volk de ultieme definitie van zieligheid is en Israël het absolute kwaad in de wereld. Wie de tekst doorleest kan er niet langer onder uit: wil je als vrome christen nog een beetje serieus genomen worden, dan móet je wel die barbaarse Joodse staat verafschuwen.

‘Een liturgische reis langs de Palestijnse Via Dolorosa’, luidt de ondertitel van de uitgave. Het lijden van Jezus wordt hierin met de grootste eenvoud vertaald naar de huidige situatie in het Midden-Oosten. Althans, in de leefwereld van Sabeel. Want wat wil het geval? Jezus blijkt geen Jood, maar een Palestijn te zijn geweest! Met geen woord wordt gerept over de Joodse identiteit van Jezus en Zijn geslachtsregister uit Mattheüs 1 wordt voor het gemak maar overgeslagen. Dat past natuurlijk niet in het straatje van Sabeel.

De bekende veertien staties gebruikt Sabeel om al die onwetende christenen uit te leggen dat het lijdensverhaal van Jezus ten diepste een profetie is van het lijden van het Palestijnse volk. Want zeg nou zelf: Jezus die ter dood wordt veroordeeld, Jezus die het kruis op Zich neemt en Jezus die op weg naar Golgotha een paar keer komt te vallen… Dat is toch een perfecte afspiegeling van de verschrikkingen die de Palestijnen tegenwoordig elke dag moeten doorstaan?

Juist op het moment dat je begint te denken dat je al die jaren het Paasevangelie verkeerd hebt begrepen, komt de ware aard van Sabeel aan het daglicht. Sabeel, dat er een handje van heeft om in Bijbelteksten precies om het woordje ‘Israël’ heen te lezen, blijkt ook niet vies te zijn van een beetje geschiedvervalsing. Niet alleen blijkt Jezus een Palestijn te zijn geweest; die kwaadaardige Joden jaagden in 1948 ook nog eens de Arabische bevolking hun huizen uit (terwijl Arabische leiders hun bevolking juist opriep om tijdelijk hun huis te verlaten en pas terug te keren wanneer “alle Joden de zee in waren gedreven”) èn Israël schendt het internationaal recht door illegaal nederzettingen te bouwen in bezet gebied (terwijl veel Joodse nederzettingen werden gebouwd nadat Israël in 1967 tijdens een verdedigingsoorlog de gebieden terugwon en de Arabieren al vier keer op rij een verdeelplan hadden geweigerd). In niet op waarheid te controleren ‘getuigenissen’ van Palestijnse citroenboeren, schoolkinderen en zwangere vrouwen wordt in het Sabeelschrift nog maar eens bevestigd wat de goed geïnformeerde christen natuurlijk al lang wist: Israël moet wel de reïncarnatie van Nazi-Duitsland zijn.

Kruisweg van de Palestijnse christenen is een stukje inlegkunde van hoog niveau. ‘Het kruis is een eenzame last om te dragen. Het kruis kan niet gedeeld worden – het wordt in eenzaamheid gedragen.’ Dat gold volgens Sabeel niet alleen voor Jezus toen, maar ook voor de Palestijn nu. Ga er maar aan staan. Begrijp me goed: het lijkt me geen pretje om in de door de Palestijnse Autoriteit bestuurde gebieden geboren te worden. Het welvaartsniveau is er niet bijzonder hoog. Net zo min geldt dat voor de landen die Israël omringen, waar onderdrukking tot een soort nationale hobby is verheven en waar de ene minderheid de andere minderheid vervolgt. Maar ondanks dat zijn de Palestijnen met jaarlijks bijna 10 000 dollar aan subsidies per hoofd van de bevolking, een eigen vluchtelingenorganisatie bij de Verenigde Naties en eenzelfde orgaan dat hele vergaderingen wijdt aan het veroordelen van Israël, allesbehalve ‘eenzaam’ te noemen.

Bovendien is de bewering die Sabeel doet, namelijk dat het Israël is die al het leed veroorzaakt, dubieus. Hoeveel van dat leed had voorkomen kunnen worden als de Arabische leiders in 1948 ‘gewoon’ akkoord waren gegaan met het verdeelplan, dat al de instemming had van vrijwel de hele internationale gemeenschap? Hoeveel leed had voorkomen kunnen worden als de Gazastrook niet bestuurd zou worden door een terroristische organisatie? En hoeveel leed is te voorkomen wanneer de miljarden dollars aan Palestijnse subsidies eindelijk eens werden besteed aan economische ontwikkeling, gezondheidszorg en een degelijk bestuur? Dat door Israëls welwillendheid ruim 90% van de Palestijnen tegenwoordig onder Palestijns bestuur leeft, wordt door Sabeel ook al vakkundig verzwegen. Datzelfde Palestijnse bestuur streeft niet alleen naar een ‘Judenrein Palestina’, maar moedigt ook nog eens het stelselmatig treiteren van christelijke Palestijnse families aan. Hoe anders is dat in Israël zelf, waar (Arabische) christenen volledige vrijheid van godsdienst genieten. In plaats van dat onderscheid te vermelden speelt Sabeel met aangrijpende verhalen sterk in op de emoties van christenen, die vaak toch al een zwak hebben voor ‘de underdog’. Bekende Bijbelpassages worden misbruikt om de propagandamachine van de Palestijnen draaiende te houden.

Hoewel Sabeel anders beweert, kun je de situatie van de Palestijnen simpelweg niet gelijkstellen aan het lijden van Jezus. Doe je dat wel, dan betekent dat een schokkende devaluatie van het Paasevangelie. Hopelijk komt Sabeel binnenkort met een herziene versie van de brochure, waarin het lijden van de Jood Jezus wordt vergeleken met het lijden van Zijn Joodse volk door de hele wereldgeschiedenis heen. Dat is, gezien de politieke agenda van Sabeel, waarschijnlijk ijdele hoop. Voor mij betekent het lijden, sterven en de opstanding van de Koning van de Joden in ieder geval verzoening voor de héle wereld. Oók voor alle Palestijnen!