Vier misleidende kaartjes, die worden gebruikt als het visitekaartje van de pro-Palestijnse desinformatiecampagnes.
Het probleem met deze kaartjes is dat ze elk iets anders voorstellen (demografie, staatsgrenzen ...) en dus in tegenstelling tot wat ze suggereren niet een bepaalde ontwikkeling illustreren. Er worden appels met peren vergeleken.
Voor ik op elk kaartje apart inga eerst even dit: in 1947 woonden er ongeveer 1,2 miljoen Palestijnse Arabieren in het gebied dat op de kaartjes zichtbaar is, in 2013 zijn dat er meer dan 5 miljoen. Er is dus helemaal in elk geval geen sprake van een Palestijnse bevolking die langzaam in het niets verdwijnt ...

Dan nu de kaartjes één voor één:
1. De eerste kaart lijkt een demografische voorstelling weer te geven, maar is om twee redenen erg misleidend. Om te beginnen de naam van het gebied. "Palestine" was in 1947 de naam van een regio, die onder het Brits gezag viel. Er is op dat moment geen staat die wordt gecontroleerd door de Palestijnse Arabieren. Het tweede probleem met deze kaart is dat men "Palestijns land" definieert als de negatie van Joods land; elk perceel dat geen persoonlijk eigendom is van een Jood, is volgens het kaartje "Palestijns". Dit is onzin: er waren gronden die eigendommen waren van Joden, gronden die eigendommen waren van Arabieren en gronden die niemands eigendom waren, in de Negev (bijna de helft van de kaart!) gaat het over meer dan 80% "niemandsland".... Door dat in te kleuren als "Palestijns" geeft men de indruk dat de Palestijnen in 1947 veel meer grond bezaten dan wat in de werkelijkheid het geval was. Daardoor krijg je de indruk dat ze veel meer verloren dan in werkelijkheid.
http://en.wikipedia.org/wiki/File:Palestine_Land_ownership_by_sub-district_(1945).jpg

2. Deze kaart geeft correct het verdelingsplan van de V.N. uit 1947 weer, nuance is dat het Arabische gedeelte toen niet "Palestine" werd genoemd omdat dit de naam was van het hele gebied en de Joden in het Britse Mandaatgebied ook “Palestijnen” waren. Dit verdelingsplan is nooit werkelijkheid geworden. Het is daarom buitengewoon vreemd om het deel dat door de V.N. werd aangewezen als bestemd voor een Arabische staat ‘Palestijns gebied’ te noemen.

3. Hier zien we situatie tussen 1948 en 1967, maar het is een leugen om de ‘Westbank’ en Gaza als "Palestinian land" worden benoemd, terwijl ze gewoon bezet waren door respectievelijk Jordanië en Egypte, dictaturen die de lokale bevolking geen enkele autonomie verleenden. Tweede kanttekening is dat hier een duidelijk verschil is met kaart 1 die demografisch van aard was. Tussen 1947 en 1967 woonden nog steeds ongeveer 20% Palestijnse Arabieren in het Israëlische grondgebied, terwijl het Jordaanse en Egyptische "Palestine" (inclusief Oost-Jeruzalem) volledig etnisch gezuiverd waren van Joden.

4. De laatste kaart is dan weer staatkundig van aard. In Gaza en Area A en B van de Westelijke Jordaanoever hebben de Palestijnen voor het eerst in eeuwen een vorm van zelfbestuur. Dat betekent dus een enorme vooruitgang ten opzichte van het verleden, maar door de misleidende opeenvolging van kaartjes komt het over als een achteruitgang. Intussen wonen er ook meer dan 1,5 miljoen Arabieren in het witte gedeelte binnen de Israëlische staatsgrenzen; deze Palestijnen worden volledig genegeerd in deze kaartjes.
M.a.w. deze reeks van kaartjes is niet meer dan misleidende propaganda, en de mensen die hier intrappen bewijzen hiermee enkel hun verpletterende vooringenomenheid.