Terugkeer van Kruisvaarderstheologie?

Vorige maand is de Wereldraad van Kerken (WCC) bijeengeroepen in Libanon en deze legde de volgende verklaring af:
'In deze regio blijft Palestina de belangrijkste kwestie ... Het aanhouden, na vijfenzestig jaar, van door de Israëlische bezetting onteigend Palestijns land - van zowel Christenen als Islamieten -, en het voortzetten van nederzettingen binnen de landsgrenzen van 1967 ... is de hoofdzaak van de onrust in de regio .... het Jeruzalem van vandaag is een bezette stad met een overheid die discriminerend beleid heeft aangenomen tegen zowel christenen als moslims...’
De Wereldraad van Kerken mikte ook op christenen die de moed hebben Israël te steunen, de verguisde 'christelijke zionisten':
‘Christenen die 'christelijk zionisme' bevorderen, verdraaien de interpretatie van het Woord van God en de historische verbinding van de Palestijnen - christenen en moslims - met het Heilige Land, waarmee zij de manipulatie van de publieke opinie door de zionistische lobby mogelijk maken en de intra-christelijke relaties schaden’.
De WCC is geen onbeduidende organisatie waar geen rekening mee gehouden hoeft te houden, maar vertegenwoordigt officieel ongeveer 500 miljoen christenen uit 110 landen en gebieden vanuit de hele wereld. Het zijn Anglicanen, Baptisten, Lutheranen, Methodisten, Gereformeerden en onafhankelijke kerken die allemaal een politiek-religieus document hebben ondertekend dat onmiskenbare leugens bevat, wat doet denken aan de historische anti-joodse christelijke vooroordelen.
De WCC stelt bijvoorbeeld dat Israël voortdurend, gedurende 65 jaar, moslims en christenen hun land onteigent. De waarheid is echter dat de laatste keer dat Palestijnen de rivier de Jordaan overstaken en nooit meer terugkeerde tijdens de Zesdaagse Oorlog van 1967 was. Oorlogen brengen vluchtelingen voort, zoals nu in Syrië en elders kan worden gezien. In dat opzicht is Israëls enige fout dat het de oorlog gewonnen heeft. En zelfs tijdens dat conflict, toen de gehele Arabische bevolking van Hebron vluchtte, werden zij door de Israëlische minister van Defensie Moshe Dayan gevraagd om terug te keren naar hun huizen.
In tegenstelling hiermee bestaat er, als gevolg van ondraaglijke omstandigheden, een grote christelijke emigratie vanuit het door Palestijnen gecontroleerde Bethlehem en vanuit Libanon. Christenen lijden niet in Israël onder discriminatie, maar in Turkije, Egypte, Syrië en andere islamitische landen.
De WCC wil ook mensen doen geloven dat ‘het Jeruzalem van vandaag een bezette stad is’. Het WCC wijst niet alleen ‘Oost’ of ‘West’ Jeruzalem aan, wat betekent dat deze christenen vinden dat Jeruzalem als geheel onder de controle zou moeten zijn van iedereen behalve Israël, of, beter gezegd, de Joden. Het feit dat slechts ‘Oost’ Jeruzalem als ‘bezet’ gebied wordt betwist is niet relevant voor de vrome christenen die dit document ondertekenden.
De anti-Israëlisch politiek van de WCC komt voort uit zijn theologische positie die - uit angst om als antisemieten te worden bestempeld - stilzwijgend beweert dat (christelijk) ‘Zionisme de interpretatie van het Woord van God verdraait.’
Zionisme is een laatnegentiende-eeuwse nationale beweging die zich inzet voor de terugkeer van het Joodse volk naar hun thuisland en de hervatting van de Joodse soevereiniteit in het Land van Israël. De Bijbel is zo doordrenkt met een dergelijke visie, dat het onnodig is om nu te citeren. Het WCC moet daarom verklaren dat, net zoals de kruisvaarders daarvóór deden, het uitverkoren ‘volk Israël’ vandaag de dag niet de Joden zijn, maar in feite alle ware christenen; een reden waarom Jeruzalem niet onder Joodse soevereiniteit zou moeten zijn. Voor hen zou zelfs islamitische controle over Jeruzalem beter zijn.
Elke eerlijke en onbevooroordeelde lezer van de Bijbel weet wel beter en zou deze anti-joodse theologie moeten verwerpen. Een ieder, het WCC inclusief, die Israël doet afsteken als de enige schurk die de wereldvrede bedreigt, die Israël, het minst lastige element in het Midden-Oosten, hiervoor aanwijst, is per definitie antisemitisch. En door zulke sentimenten als christelijke liefde te vermommen, doet men dubbel kwaad.