Jeruzalem verheugt zich

Groot is de HEER, Hem komt alle lof toe.
In de stad van onze God, op zijn heilige berg
schone hoogte, vreugde van heel de aarde,
Sionsberg, flank op het noorden,
zetel van de grote koning –
in haar vesting weet men:
God is onze burcht.
…
In de stad van de HEER van de hemelse machten,
in de stad van onze God,
hebben wij gezien wat wij hadden gehoord:
God houdt haar voor eeuwig in stand.
…
Ga rond Sion, trek eromheen,
tel zijn torens.
Bezie met aandacht zijn muren,
bewonder zijn vesting
en vertel aan uw nageslacht:
‘Zo is God,
onze God, nu en altijd,
Hij is het die ons leidt, voor eeuwig.’
(uit Psalm 48)

In 1967 vond een bijzondere gebeurtenis plaats: tijdens de ‘Zesdaagse Oorlog’ werd de stad Jeruzalem herenigd en kwam voor het eerst in 2000 jaar onder Joodse soevereiniteit. Dit gebeurde op de 28e dag van de Joodse maand Iyar. Vandaag is het 'Jeruzalemdag'.
Na de stichting van de staat Israël en de Onafhankelijkheidsoorlog die daarop volgde, was van 1948-1967 het Oosten van Jeruzalem bezet door Jordanië. De Oude Stad werd door het Arabische Legioen van Joden gezuiverd en alle synagoges werden er verwoest.

Er is geen enkele stad op aarde met zo’n bewogen geschiedenis als Jeruzalem.
Ongeveer 4000 jaar geleden wordt Jeruzalem al genoemd in oude Egyptische teksten. Abraham bracht in die tijd hulde aan ‘Melchizedek, koning van Salem en priester van de Allerhoogste’. Duizend jaar later veroverde koning David Jeruzalem en maakte het tot hoofdstad van zijn koninkrijk. In 952 v.Chr. werd de schitterende Tempel van Salomo op de berg Sion ingewijd. In 586 v.Chr. werd de Tempel verwoest door de Babylonische vorst Nebukadnezar, een feit dat nog elk jaar door de Joden wordt herdacht op de 9e dag van de maand Av. Ongeveer 70 jaar na die verwoesting wordt op dezelfde plaats weer een tempel gebouwd. In die tempel trad Jezus op en bracht daar het Evangelie. Deze Tweede Tempel werd in 70 n.Chr. door het Romeinse leger verwoest, opnieuw op 9 Av(!).
In de daarop volgende periode werd Jeruzalem vaak door heidenen onder de voet gelopen: door Perzen, Arabieren, de Kruisvaarders de Turken... Maar nooit is de stad hoofdstad van een of ander land geweest; het was altijd een klein, achteraf provinciestadje. In 1917 veroverde Engeland Jeruzalem op de Turken. In 1948 werd de Oude Stad door Jordanië veroverd en werd West-Jeruzalem hoofdstad van Israël. En in 1967 veroverde Israël Oost Jeruzalem op Jordanië; later heeft de Knesset (het Israëlische parlement) Jeruzalem tot ‘eeuwige en ongedeelde hoofdstad van Israël’ uitgeroepen.
Er waren orthodoxe Joden die in 1967 meteen wel wilden beginnen met de herbouw van de Tempel. Maar op het Tempelplein staan de Rotskoepel en de al-Aqsa moskee. Als een gebaar van goede wil heeft de Israëlische regering het beheer over het Tempelplein toen overgedragen aan de Waqf, de islamitische godsdienstpolitie. Het gevolg is, dat momenteel Joden en ook Christenen niet eens mogen bidden op het Tempelplein. Dat was trouwens voor Joden ook niet mogelijk in de periode dat Jordanië de heilige berg in bezit had. Toen de Oude Stad in 1967 onder Israël kwam, kregen alle religies vrije toegang tot hun heilige plaatsen. Dat ging goed totdat de Palestijnen in 1987 de eerste intifada (opstand) begonnen. De geestelijke leiders van de Palestijnen beweren nu, dat er nooit een Joodse tempel op de berg Sion heeft gestaan en zelfs dat de Joden in 1967 voor het eerst in de Oude Stad kwamen!
Dat Jeruzalem belangrijk is voor Joden en Christenen is duidelijk. Eeuwenlang was het de hoofdstad van Israël. De ‘heilige berg’ in Jeruzalem is het centrum van het Joodse geloof. In de Hebreeuwse Bijbel wordt Jeruzalem 750 maal genoemd. Voorts wordt de stad nog eens 180 maal vermeld onder de naam Zion. En er zijn nog veel andere namen voor Jeruzalem, zoals ‘stad van David’, de ‘heilige stad’, de ‘heilige berg’. In totaal wordt Jeruzalem wel 2000 maal genoemd in de Hebreeuwse Bijbel. En in het Nieuwe Testament komen we Jeruzalem wel 150 maal tegen. Maar het heilige boek van de Islam, de Koran, noemt Jeruzalem niet éénmaal. Er is iets geheimzinnigs, iets onbegrijpelijks met die felle, fanatieke concentratie van de Islam en vooral van de Arabieren op Jeruzalem. Ze hebben Mekka en Medina als heilige plaatsen. Een van de vijf heilige plichten voor een Moslim is een bedevaart naar Mekka; niet naar Jeruzalem. Hun grote aandacht voor Jeruzalem dateert pas van 1967!

In zijn reddingsplan voor de wereld gebruikt God mensen. Hij gebruikte Adam en Eva, maar dat ging mis. Abraham was één van de mensen die een grote rol speelden in Gods reddingsplan. Toen koos Hij een heel volk, namelijk Israël. Aan dat volk gaf Hij regels voor dat plan, de Thora. Voor dat volk koos God ook een land. En in dat land koos Hij een stad als zijn Woonplaats, Jeruzalem.
Later zond God Jezus om ons mensen te redden. Hij trad op als een Joodse rabbi in het Joodse land. Hij bracht verlossing door Zijn dood en opstanding bij Jeruzalem. Nu is het plan bijna compleet. In onze tijd wordt hard gewerkt aan de einduitvoering van Gods plan. Jeruzalem speelt daarin een grote rol. Dat is de stad waar God ‘zijn Naam wil vestigen om daar te wonen’ (Deut. 12:5). Vanuit die stad, 'vanuit Sion zal de wet uitgaan en het Woord van de Eeuwige vanuit Jeruzalem’ (Jes. 2:3). De residentie van de komende Messias zal Jeruzalem zijn. Vandaar dat de machten van de wereld loeren op Jeruzalem. Vandaar ook, dat er op de Rotskoepel staat geschreven: ‘Allah is groter’, waarmee de Islam bedoelt te zeggen dat hun god groter is dan de God van Israël; ook staat er op die Rotskoepel: ‘God heeft geen zoon’, waarmee ontkend wordt dat Jezus de Zoon van God is.
Niet de naam van de god van de Islam zal in Jeruzalem gevestigd worden maar de Naam van de God van Israël en van zijn Messias. Vandaar die strijd om Jeruzalem.
De Bijbel vertelt ons over een oorlog die de volken rond Israël om Jeruzalem zullen voeren: ‘Zie, Ik maak Jeruzalem tot een schaal van bedwelming voor alle volken in het rond’ (Zacharia 12:2). Inderdaad zien we hoe de massa’s in de Arabische landen bedwelmd worden door Jeruzalem. Tijdens demonstraties schreeuwen ze ‘Jihad’ en zijn ze bereid hun leven te geven in die (on)heilige oorlog. Daarna zullen ‘alle volken van de aarde zich daarheen (naar Jeruzalem) vergaderen’ (Zacharia 12:3). Dat kan betekenen dat de V.N., de V.S. en de E.U. zich ermee gaan bemoeien.
Israël staat onder grote internationale druk om de stad te delen. Maar uiteindelijk zal de Almachtige, de God van Israël, het laatste woord hebben, lees het laatste hoofdstuk van Joël er maar op na!
En als de Messias (terug)komt, zal die Gods Rijk van vrede en gerechtigheid op aarde vestigen. We hopen dat Hij spoedig komt!