Vaste paasdatum knieval voor de zonnegod

Opinieartikel Reformatorisch Dagblad 23-01-2016 door dr. H. Vreekamp

Vaste paasdatum knieval voor de zonnegod
Het is weer zover. Voor de zoveelste keer willen kerken wereldwijd komen tot een gemeenschappelijke paasdatum. Pasen op een vaste zondag in april. Niet langer die wisselende datum, hindernis op het pad van de economische voortgang, struikelblok bij het plannen van vakanties. Wat is erop tegen dat de kerk die ongemakkelijke dwarsligger verwijdert en zo haar kalender gelijkschakelt met de wereldlijke kalender?

In 1967 kreeg de Nederlandse Hervormde Kerk de vraag van de Wereldraad van Kerken voorgelegd: „Kunt u instemmen met het fixeren van Pasen op de zondag volgende op de tweede zaterdag in april volgens de Gregoriaanse kalender?” Het antwoord luidde in eerste instantie positief. Maar al spoedig bleek dat dit te ondoordacht was geweest.

Zo reageerde de Raad voor de verhouding van Kerk en Israël bij monde van dr S. Gerssen: „Voor de keuze van de datum voor het Kerstfeest is destijds de kalender van de natuur bepalend geweest (Midwinterzonnewende). Wij achten het heilloos als nu voor Pasen en Pinksteren een datum zou worden gekozen die aan de kerk wordt gesuggereerd vanuit de gegevens van de economie met de daaraan verbonden efficiency. Dat zou betekenen dat het hele kerkelijke jaar zou zijn gestructureerd naar wat uit het natuurlijke leven wordt aangeboden. De kerk viert echter in haar feesten niet de natuur en de economie, maar de heilsfeiten. En die heilsfeiten mogen niet worden losgekoppeld van de geschiedenis van God met zijn volk Israël.”

Veertiende Niesan
Jezus heeft de tijd van Zijn dood en opstanding nadrukkelijk verbonden met de paasviering van Zijn volk. Hij stierf op de voorbereidingsdag van Pesach (Johannes 19:14). Hij stond op tijdens de viering van het Joodse paasfeest. Dat was in de lentemaand Niesan, waarvan gezegd is: „Deze zelfde maand zal u het hoofd der maanden zijn; zij zal u de eerste van de maanden van het jaar zijn” (Ex. 12:2). De Joodse geleerde Nachmanides (dertiende eeuw) ziet hierin het eerste gebod dat werd gegeven aan Israël als volk. De nieuwe maand begint met de nieuwe maan. En bij volle maan in Niesan, op de avond van de veertiende, is het Pasen. Doorslaggevend in beide gevallen is de stand van de maan: nieuw en vol.

Geen wonder dat de volgelingen van Jezus in het spoor van hun Meester de Bijbelse kalender bleven volgen. In de vroege kerk werd Pasen gevierd op de avond van de veertiende Niesan en in de nacht daarna. Degenen die hieraan bleven vasthouden, werden Quartodecimanen genoemd, ”veertienders”. Anderen hadden evenwel de behoefte de viering te verplaatsen naar de zondag die volgde op de veertiende Niesan.

Nicea
In de vierde eeuw viel een ingrijpende beslissing. Keizer Constantijn wilde eenheid in zijn rijk. De zondag als verplichte rustdag had hij al afgekondigd. Een vaste paasdatum voor alle kerken zou de eenheid en daarmee zijn macht vergroten. Op het Concilie van Nicea in 325 werd de knoop doorgehakt. De –nog ongedoopte– keizer schreef een brief aan de kerken waarin hij hen ertoe verplichtte het paasfeest op dezelfde dag te vieren. De Quartodecimanen werden na veroordeling geëxcommuniceerd.

Voornaamste argument in Nicea was dat de christenen zich bij de vaststelling van de paasdatum niet langer moesten laten leiden door de Joden, „die sedert zij God ter dood hebben gebracht, verblind zijn en niet meer tot leidslieden dienen kunnen.” Hier komt de agenda van de heiden-christelijke kerk onverhuld aan het licht.

Toch blijft in 325 één element van de Joodse kalender gehandhaafd. Pasen zal vallen op de eerste zondag na de eerste volle maan in de lente.

Pasen zal in de lente vallen. De Joodse kalender kent schrikkelmaanden om te voorkomen dat Pasen door het zonnejaar gaat wandelen. Gezien de inhoud moet dit feest altijd in het voorjaar vallen.

Pasen zal op een zondag vallen. Op de „dag na de sabbat”, zoals alle vier evangelisten de opstandingsdag noemen. De naam ”zondag”, ontleend aan de heidense verering van de zon, komt in de Bijbel niet voor.

Pasen zal vallen na de eerste volle maan van de lente. Dit is het element dat met de maanstand verbonden is. Voor de kerk ligt hierin de band bij uitstek met de synagoge. En daarin met de Bijbelse kalender. Snijdt de kerk deze band door, dan maakt ze een knieval voor de zonnegod en is de christelijke kalender een zuivere zonnekalender geworden.

Kleine licht
Het voorstel om tot een vaste paasdatum te komen is afkomstig van wereldkerken in oecumenisch verband. Nu kan oecumene volgens de kerkorde van de Protestantse Kerk in Nederland alleen van de grond komen als kerken belijden te „delen in de aan Israël geschonken verwachting van het Koninkrijk van God.” Deze verwachting is wat de kalender betreft gerelateerd aan de maanstand. Aan het kleine licht van de nacht en niet aan het grote licht van de dag (Gen. 1:16). Aan het zwakke en niet aan het sterke. Aan het ontvankelijke en niet aan het zelfgenoegzame. Zó zijn de tijden van Israël in Gods handen. En daarmee ook de tijden van de kerk.

De auteur is emeritus predikant in de Protestantse Kerk in Nederland. Van 1984-2002 was hij hervormd predikant voor Kerk en Israël.

Christian Arab in Israel

Only in Israel can Middle Eastern Christians fully practice their faith and be productive members of society.
The following article was published in The New York Observer:

By Father Gabriel Naddaf

I have the privilege of being a Greek Orthodox priest from Nazareth in the Galilee. My people have mistakenly been called “Christian Arabs,” but the reality is that we are Arameans, descendents of people who lived here in Israel since the time of the Bible.
Following a lengthy public campaign, Israel’s Interior Ministry has recently recognized us as the “Aramean nation.” Partners in this effort were a number of Israeli Zionist organizations.
Over the past three years I have become a controversial figure in Israel for the simple reason that I embrace Zionism, Jewish sovereignty in Israel, and the tolerance, respect and opportunity for all that have grown out of that sovereignty. I believe that our youth—Christian youth—should fully integrate into Israeli society. Part and parcel of that integration includes serving in the Israel Defense Forces (IDF), Israel’s Army, or undertaking some other form of national service that Israel routinely provides for teenagers.
In 2012, a few Christian IDF officers and I founded the I.C.R.F–the Israeli Christians Recruitment Forum. My efforts have had mixed results. On the positive side, hundreds of Arab or Aramean Christian youth have heeded my call and have served their country with distinction. They have been embraced by their fellow soldiers, who regard them as comrades in arms, and not as strangers in their midst.
On the downside, the blowback from my efforts among rejectionist elements in the Christian and the Muslim Arab communities has been intense. Christian soldiers have been harassed by their neighbors, and in many cases, by their own families. These soldiers are forced to change out of their IDF uniforms before returning into their home towns, for fear that they may be harassed on their way home.
Another example came in 2012, when a conference was held in Nazareth by supporters of Christian recruitment to the IDF. A local leader, attorney Abir Kopty from the Mossawa Center, attacked the participants and accused them of Palestinian persecution. Mr. Kopty also suggested that integrating Christians into the army was an attempt to divide Arab society in their national struggle against Israel.
Following the conference, a campaign of harassment began against the conference’s organizers. Students who participated were threatened, isolated, and suffered humiliation via social networks and in the Arab media. An Israeli organization that supports us, Im Tirtzu, subsequently published a report detailing statements made against Christians who encouraged Christian enlistment in the IDF.
Clearly, these NGOs have no interest in seeing Christian Arabs become part of Israeli society.
For me personally, my conviction and actions have led to numerous death threats, my excommunication by the Orthodox Church Council and the prevention of my entrance to the Church of Annunciation.
None of this has anything to do with the Israeli government or the Jewish community. The assertion of Israel as a so-called Apartheid state is complete nonsense. My successes and challenges speak loudly as to where the real problems lie for my fellow Christians.
It pains me to say this, but it must be said. The incitement against me, my campaign, and all those Christians who have sought to integrate into Israeli society has been led by Arab leaders from Israel and abroad and even by some Arab members of the Israeli parliament, the Knesset.
MK Hanin Zoabi wrote to me on official Knesset letterhead and accused me of “helping the enemy of the Palestinian people,” “collaboration with occupying forces” and pressured me “to fight against the loyalists of the regime.” Of course, all this creates an atmosphere of incitement against anyone who is interested in integrating the Christian minority into the national service frameworks in Israel.
But these people have had help. Under the guise of human rights protection, organizations such as Mossawa—which is funded by the New Israel Fund—joined the incitement campaign and have accused the leaders of the Christian-Arab community in Israel who support integration of collaboration with the IDF.
A blacklist of priests and Christian leaders who support integration and cooperation with the State of Israel has been compiled, and pictures of leaders and youth who participated in IDF events have made their way into the Arab press, endangering their lives and encouraging violence.
Mossawa is not alone in trying to deny Christian Arabs the right to integrate into Israeli society. A coordinated campaign against enlistment of Israeli-Arabs to the IDF was led by other organizations as well.
This campaign included massive pressure on the Israeli and Arab press, including a set of articles published on the +972 website in 2012 denouncing Arab enrollment in the military or national service; school activities that are intended to educate children not to serve the country; or the efforts of Baladna, an NGO that has worked for many years among the Arab youth in Israel, teaching them about the “threats” implicit in serving in national service or the IDF. Adalah is working to prevent military veterans from receiving housing benefits in Arab cities.
Organizations that are participating in the campaign to try to stop the Aramean community from integrating into Israeli society via army/national service include Adalah, Mossawa, Baladna, +972 and others. They are Israeli non-profit organizations—some are composed of Israeli Arabs and other are on the extreme left and are anti-Zionist. These NGOs reject Israel as the national home of the Jewish people. They would like to cancel the law of return and remove the Jewish character of Israel.
They would reject the special status of the Hebrew language, modify the national flag and the national anthem and make Israel a bi-national state. These organizations call on the Arabs of Judea and Samaria and the Arabs living in Israel to come together to fight against Zionism. Because of that, the idea that one group has separated itself from this struggle by identifying itself as Aramean is, for them, anathema.
All of these organizations claim that they are fighting for the weak, for the minorities who cannot stand up for themselves and demand and fight for their own rights. But ultimately, the actions of these NGOs beg the question of what rights they are really fighting for, whose interests they are protecting, and what their real agenda is.
Clearly, these NGOs have no interest in seeing Christian Arabs become part of Israeli society. Much like the Arab countries that have used Palestinians in various refugee camps as pawns in fighting the State of Israel, these NGOs are content to reduce my community to cannon fodder in their efforts to de-legitimize Israel.

The cover of this recent Newsweek makes plain the perils faced by Christians throughout the Middle East, with one exception— Israel.
So my community is effectively being told to fight for their continued marginalization by Israeli society, even though it is the Israeli government’s goal to bring them more fully into the mainstream. Doesn’t the Christian community deserve the right to follow our own will and integrate, if it so chooses, into Israeli society? Not according to most of the NGOs that say they are assisting our community.
As a priest, I am distressed by this unwillingness to promote the welfare of individuals in the name of a monolithic group identity, whose goals and objectives can be set by those who might have very little in common with the community they supposedly represent.
As Christians in Israel survey the situation of our brethren in the wider Middle East, we are appalled by the persecution that so many have experienced in Egypt, Syria and Iraq, among others. Truly, it has only been in Israel where Christians can fully practice our faith and can be productive members of society.
We are not interested in misguided policies that would only bring harm and dislocation to us. Instead, we see and appreciate the opportunities to live full Christian lives in the Jewish State.
It is important that Christians around the world understand that Jewish Israel has been a responsible steward for its Christians. We should be supported, and not demonized for our efforts to more fully join this benevolent society.

Father Gabriel Naddaf is the spiritual leader and one of the founders of the Forum recruiting Arabic-speaking Christians to the Israel Defense Forces. He is the Spiritual leader of the I.C.R.F and the Christian Empowerment Council.

Marco Rubio for President!

Protestantse Kerk steunt anti-Israëlische herdenking

Opinie-artikel van Likoed Nederland op De Dagelijkse Standaard, 6 november 2014.

In de nacht van 9 op 10 november 1938 vernielden de nazi’s in Duitsland en Oostenrijk meer dan 1.000 synagogen en meer dan 7.000 Joodse winkels en andere bedrijven. Alleen al in de Oostenrijkse hoofdstad Wenen werden meer dan 70 synagogen tot de grond toe afgebrand.
Meer dan 90 Duitse Joden werden koelbloedig vermoord, 30.000 Joden werden opgesloten in concentratiekampen. Binnen drie maanden stierven in die kampen meer dan 2.000 Joden door honger, uitputting en mishandeling. Dit was dus al in 1938, voor het begin van de Tweede Wereldoorlog.
Bovenstaande plundertocht, die bekend kwam te staan als de Kristallnacht, wordt door veel Joden en historici beschouwd als de start van de massale Jodenvervolging door de nazi’s. Die uiteindelijk resulteerde in de moord op meer dan 6 miljoen Joden.
Op 9 november herdenkt de Joodse gemeenschap in Nederland de Kristallnacht, dit jaar met als spreker onder andere Lodewijk Asscher, de minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid. Om zo de start van massale vernietiging van de Europese Joden tussen 1938 en 1945 te herdenken, maar ook om te laten zien dat er anno 2014 nog steeds een springlevende Joodse gemeenschap is. In Nederland, maar ook in vele andere landen op de wereld, waaronder Duitsland en natuurlijk Israël.

Gek genoeg vinden een aantal extreem-linkse en een aantal islamitische organisaties het elk jaar nodig om een alternatieve Kristallnacht-herdenking te organiseren. Tot deze organisaties behoren de Internationale Socialisten, een radicaal-linkse organisatie die Israël het liefst van de aardbodem ziet verdwijnen. Deze organisatie en ook de deelnemende islamitische organisaties hebben niets met Joden. Zo willen zij dat Israël, waar de helft van de Joden in de wereld woont, geboycot wordt. Bij eerdere herdenkingen klonk geregeld een anti-Israëlisch geluid.
Zo hielden de Internationale Socialisten zelfs een herdenking voor sjeik Ahmed Yassin, een van de oprichters van Hamas. Hamas, dat een Handvest heeft dat bol staat van de Jodenhaat en zegt dat het een islamitische plicht is om de Joden uit te roeien. Yassin zelf was een terrorist die het bloed van vele onschuldige Joodse mannen, vrouwen en kinderen aan zijn handen had.

Wat nog gekker is, is dat deze alternatieve herdenking, aanstaande zondag, wordt gesubsidieerd door de protestantse organisatie Kerk in Actie. En dat op deze herdenking de Scriba (Secretaris) van de koepel van protestantse kerken in Nederland (PKN), Arjan Plaisier, zal spreken.
De alternatieve herdenking zal net als alle voorgaande edities zeker niet gaan over het moeilijke klimaat waarin Joden in Europa ook anno 2014 verkeren. Volgens de aankondiging van de herdenking gaat het niet om het geweld tegen Joden, over dat Joden tegenwoordig weer in Europa worden vermoord, enkel omdat ze Joods zijn – denk aan de aanslag op het Joods Museum in Brussel afgelopen mei, of over synagogen en Joodse scholen die onder voortdurende politiebewaking moeten staan. Nee, dat wordt allemaal niet genoemd in de aankondiging – maar wel vandalisme tegen moskeeën.
Dat is toch wel heel vreemd, als je de Kristallnacht wilt herdenken. Als je die wilt herdenken, zou je mogen verwachten dat er ook aandacht is voor de Joden die deze moordpartij overleefden, en hun nakomelingen.
Ondanks dit alles wordt de alternatieve herdenking zoals gezegd door Kerk in Aktie gesubsidieerd, terwijl er meestentijds maar enkele tientallen mensen op af komen. De meeste van deze mensen, zoals Anja Meulenbelt, oud-senator van de Socialistische Partij (SP), zijn bekend van zeer anti-Israëlische acties. Waarom die subsidie, en waarom spreekt een topfunctionaris van de Protestantse Kerken bij die bijeenkomst, in plaats van de echte bijeenkomst in de Portugese Synagoge in Amsterdam, die de in de Tweede Wereldoorlog vermoorde zes miljoen Joden waardig wil herdenken?

Helaas lijkt er hier sprake van een patroon. De PKN en Kerk in Actie steunden eerder de Nederlandse vereniging Vrienden van Sabeel, een anti-Israëlische ‘christelijke’ organisatie die er in 2011 pas op het laatste moment van weerhouden kon worden om een boottocht naar Gaza te steunen, die nota bene gefinancierd werd door Hamas.
Ook is er steun van Kerk in Actie en de PKN voor de internationale organisatie van Sabeel, een anti-Israëlische groep die berucht is om haar geschiedvervalsing. Zo noemde het kwartaalblad van Sabeel de door nazi-Duitsland geïnspireerde en betaalde Arabische opstand, die tussen 1936 en 1939 plaatsvond in wat nu Israël is, “een opmerkelijk succes”. Volgens Wikipedia bestond dat ‘succes’ uit het liquideren van Joden, gematigde moslims en vredelievende Palestijnse christenen: “De moefti (een hoge islamitische geestelijke) gebruikte deze opstand om zich te ontdoen van al die Palestijnen die het niet met zijn harde lijn eens waren en wilden onderhandelen met de Joden en de Britten zoals machtige en invloedrijke stamhoofden en Palestijnse christenen. Zijn paramilitaire terreurgroepen traden tegen deze ‘dissidente’ Palestijnen harder op dan tegen de Joden. Zo doodden ze in 1938 279 Joden en meer dan 2.000 Palestijnen, met buitengewone wreedheid.”
In 2012 verscheen de Nederlandse vertaling van het boek van de oprichter van Sabeel, Naim Ateek, ook weer met geschiedvervalsing. Zo wordt in het boek de oprichter van het moderne zionisme, Theodor Herzl, door middel van een verminkt dagboekcitaat afgeschilderd als racist en iemand die de Arabieren wilde verdrijven. Iets wat een keiharde leugen is. Niettemin werd het voorwoord van dit boek geschreven door, jawel, dezelfde Arjan Plaisier van de Protestantse Kerken.
Het lijkt zo alsof de leiding van de Protestantse kerken anno 2014 wil ‘scoren’ met anti-Israëlische standpunten. En daarbij samenwerkt met organisaties die vaak zwaar antisemitisch, anti-Israëlisch en anti-christelijk zijn.
Want een organisatie als Hamas heeft het net als ISIS echt niet goed voor met de christenen. Leden van de Protestantse kerken worden zo opgezadeld met standpunten die absoluut niet de hunne zijn.

Wij roepen daarom Arjan Plaisier op om de Joden, zowel de dode als de levende, niet te schofferen, en zijn afspraak aanstaande zondag af te zeggen. Of laat hem naar de Portugese Synagoge komen, waar de echte Kristallnacht-herdenking plaatsvindt. Hij is van harte welkom.

Kerk vervalt door schuld aan Joden

opiniestuk Reformatorisch Dagblad, 10-10-2014 15:00 | door Trudie van der Spek-Begemann

Kerkverval heeft alles te maken met de christelijke houding tegenover de Joden, stelt Trudie van der Spek-Begemann.

Jezus Christus vergadert Zich een gemeente, en haar bestaan is in Hem gegarandeerd. Toch is na de Tweede Wereldoorlog het kerkelijk verval in een opvallende stroomversnelling geraakt. Kerken lopen leeg. Oproepen om „terug naar de Reformatie” te gaan, het accent te verleggen naar persoonlijk geloof, of culturele aanpassingen door te voeren lijken geen van alle een remedie, evenmin als de kerkelijke fusie van 2004.
Allerlei oorzaken zijn al genoemd. Natuurlijk zijn allerlei zonden en dwalingen zoals opgesomd in de apostolische brieven actueel. Maar juist omdat zij van alle tijden zijn, kunnen zij geen verklaring vormen voor de stroomversnelling die wij in het kerkverval waarnemen. We zullen daarom dieper moeten graven. Want als er geen goede diagnose gevonden wordt, zal elk medicijn een lapmiddel blijken en komt therapie niet verder dan symptoombestrijding. Inderdaad vinden we dan een grondfout in de basis van de historische kerk, die op den duur wel ondermijnend moest gaan werken.

Hoogmoed
Aan het prille begin van de kerkgeschiedenis komen we een apostel tegen die een aparte plaats inneemt: Paulus. Hij bevindt zich in het epicentrum van de ontmoeting tussen Joden en heidenen, die vergelijkbaar was met een aardbeving. Deze Paulus laat in zijn brief aan de Romeinen een waarschuwing horen, die je zo niet in andere brieven tegenkomt: een waarschuwing tegen christelijke hoogmoed. Hij bedoelt hier heel duidelijk niet hoogmoed in het algemeen, maar die tegenover zijn volk, dat Jezus nog niet als de Messias erkent. Hoe de ware verhoudingen zijn maakt hij duidelijk met het beeld van een edele olijf. Niet-Joden zijn wilde loten.
Wanneer we de sprong maken van de gemeente in Rome naar de Rooms-Katholieke Kerk zien we steeds duidelijker hoe de kerk deze waarschuwing van Paulus in de wind heeft geslagen. In hoogmoed beschouwt de kerk zichzelf als de edele olijf waarop de Joden zouden moeten worden geënt. Deze omkering van zaken is de kern van alle vervangingstheologie.
De heidenchristelijke kerk is al vroeg bezweken voor de Griekse verleiding om een theoretisch systeem te bouwen dat kon concurreren met de heidense wijsbegeerte. Hierin wordt de afwijking van het Joodse spoor van Jezus zichtbaar.
De scheidsmuur van vijandschap tussen Israël en de ”gojim”, de volken, was door God in Christus geslecht, maar de kerktheologie bouwde een nieuwe scheidsmuur die Israël –ware het mogelijk– zou uitsluiten van Gods heilsplan.
Jakobus heeft in zijn brief gewaarschuwd voor een uitsluitend verstandelijk geloof, en Jezus niet minder. Jezus ziet Zijn „broeders en zusters en moeders” in hen die de wil van Zijn Vader doen. Daar gaat het Hem om.

Sapstroom
De Reformatie is te zien als een gedeeltelijke omkeer. Het was geen radicale bekering, want de reformatoren verzuimden zich af te vragen hoe het zo ver had kunnen komen met de afgeweken kerk. Zelfs de grote reformator Luther liet zich sterk antisemitisch uit toen hij er niet in slaagde de Joden te overtuigen (zie zijn geschrift ”Von den Juden und ihren Lügen”).
Tot op de dag van vandaag verzetten veel theologen zich tegen de door Paulus uitgetekende verhouding met het beeld van de edele olijf en de wilde loten. De kerk heeft zich altijd los willen maken van alles wat Joods was. In haar waan van zelfstandigheid zal ze daarom als een fraai boeket nog een tijd lang pronken op de vaas, maar uiteindelijk onherroepelijk verwelken. Door de wortel los te laten, heeft zij zichzelf van de sapstroom beroofd waarvan alle olijftakken het moeten hebben. Ik benoem die sapstroom als het geloof van Abraham, die de edele olijf mocht voortbrengen. Dit geloof wordt beschreven in Hebreeën 11 en door Jezus en Jakobus bedoeld.
De theologische verguizing van de synagoge en de Joden heeft onder de gelovigen onkruid gezaaid, dat in de vorige eeuw samengroeide met het nationaalsocialisme. Deze verbintenis kwam tot volle wasdom in de Shoah. Niet alleen nazi-Duitsland, maar ook de kerk heeft hier Gods oogappel aangeraakt. Het kerkelijk verval kwam daarna in volle gang.

Kandelaar
Wij hebben gezondigd door ons te keren tegen onze historische en geestelijke oorsprong, tegen het volk van de Koning der Joden Die tevens het Hoofd is van Zijn christelijke gemeente. Als de kerk niet openlijk schuld belijdt tegenover Israël en Israëls God, en in onopgeefbare verbondenheid het opneemt voor de Joden, wordt de kandelaar weggenomen.

De auteur is secretaris van de werkgroep Vanuit Jeruzalem.

De haast van de profetie

bron: janvanbarneveld.nl

De Bijbel is vol profetie. Er zijn 16 profetische boeken. Ook in de 150 Psalmen komt veel profetie voor. Dan de verhalen over Abraham, Jozef en veel meer personen uit de Bijbel. Ook de gelijkenissen van Jezus bevatten profetie. Nu is Jesaja 60 een hoofdstuk vol positieve profetische beloften en hoop voor Israël. Ik noem alleen iets uit de eerste twee verzen:
“Sta op, wordt verlicht, want uw licht komt en de heerlijkheid van de HERE gaat over u op, want zie duisternis zal de aarde bedekken en donkerheid de naties, maar over u zal de heerlijkheid van de HERE opgaan...” (Jesaja 60:1,2).
Dus zegen en licht voor Israël maar ellende en duisternis over de aarde.
Dat zegt de HERE God.
Het is gebleken dat HIJ, de God van Israël van tevoren zegt wat HIJ gaat doen en ook precies doet wat HIJ heeft gezegd.
Honderden profetieën uit de Bijbel zijn precies uitgekomen. Dus “in het verleden behaalde resultaten” geven hier garantie dat nog niet vervulde profetieën ook uit zullen komen.
Wel, de profetie van Jesaja 60 eindigt als volgt: “Ik de HERE zal het te Zijner tijd, met haast volvoeren”. Het zal dus in de eindtijd, als alle profetieën vervuld worden, razend snel gaan. Dat zien we ook nu gebeuren. Alles gaat zo snel dat wat we vandaag schrijven over een week achterhaald kan zijn.
We zullen het er toch maar op wagen.

Middenoosten
Het hele Middenoosten, (behalve Israël) is in verwarring.
Af en toe weet je niet wie er tegen wie vecht. Zelfs de gemeenschappelijke haat tegen Israël en het Joodse volk brengt de Soennieten (Saoedi Arabië en de meerderheid van de Islam) en de Shiïeten (Iran en een groot deel van Irak) niet bij elkaar.
Ook verhindert die haat niet dat de talrijke jihadistische terreurgroepen elkaar enthousiast en koelbloedig afslachten. Miljoenen mensen zijn op de vlucht. Het aantal dodelijke slachtoffers overstijgt de 200.000. De wreedheid jaagt wereldwijd grote schrik aan. Genocide op minderheden is dagelijkse praktijk. Zelfs kinderen worden onthoofd.
Ondertussen werpt een van de meest stompzinnige organisaties van de wereld, de mensenrechten organisatie van de VN, zich op de “oorlogsmisdaden” van Israël tijdens de recente Hamasoorlog, die vanaf 28 augustus door een wapenstilstand tot voorlopige rust is gekomen; Israël dat in twee of drie dagen de hele Hamas had kunnen uitroeien en dat niet deed omdat er dan nog meer burgers, zeg maar door de Hamas misbruikte menselijke schilden, zouden omkomen. Maar Israël is een makkelijk prooi door de anti-Israël lobby in de grote internationale organisaties.

De oorlog in Syrië woedt door, terwijl terroristengroepen, zoals Taliban in Afghanistan, al-Shabaab in Somalië, al-Quaeda in het grensgebied van Pakistan en Afghanistan en in diverse Afrikaanse landen, Boko Haram in Noord Nigeria, al-Nusra in Syrië langs de grens met de Golan bij Israël en nog een handvol afsplitsingen, die aan de hand van de Koran en de naam van hun godheid prijzend de regio moordend onveilig maken, angst aanjagen en stromen vluchtelingen op gang brengen. Ze produceren tevens hier en daar een zelfbenoemde kalief en dreigen het machteloze Westen vrees aan te jagen (wat ze aardig lukt) en binnen te dringen door (zelfmoord)aanslagen.
En... uiteindelijk gaat het allemaal om Israël. Ze zijn op weg naar Jeruzalem. Immers wie Jeruzalem beheerst, overheerst de wereld. Zouden zij de Bijbel gelezen hebben?
In dit verband maar één tekst: “Want uit Sion zal de wet uitgaan en het woord van de HERE uit Jeruzalem. En HIJ zal richten tussen volk en volk en rechtspreken over machtige naties. Dan zullen zij hun zwaarden tot ploegscharen omsmeden... geen volk zal tegen een ander het zwaard opheffen, en zij zullen de oorlog niet meer leren” (Jesaja 2:3,4).
Daar draait het om, om het koninkrijk van God. Dan wordt Jeruzalem de hoofdstad van de wereld. Zal er eindelijk vrede en gerechtigheid zijn. Voorlopig staat de Islamitische staat (IS) dat koninkrijk nog in de weg.

De God van Israël of de godheid van de Islam?
De Hadith, een uitvoerige islamitische en gezaghebbende traditie, geeft ook een eschatologie (=eindtijdleer) die een messias, de Mahdi, een “vrederijk”, waar de sharia (Mohammedaanse wetgeving) regeert en een antichrist voorkomen. Een compleet tegenbeeld van de Bijbelse toekomstverwachting. U leest hier meer over in mijn boek ( “Eindtijd, Israël en de Islam”; zesde druk, bijgewerkt tot voorjaar 2014).
Over de komst van de Mahdi is men in de wereld van de Islam het wel eens. Maar voor de rest is de verwarring enorm. Die verwarring is nog toegenomen door de plotselinge, gewelddadige, brute en snelle opmars van de jongste spruit aan de boom van Islamitische terreurorganisaties de Islamitische Staat. De IS heeft een “eigen kalifaat” in noord Irak en noord Syrië met als hoofdstad Raqqa in Irak. Ze vormen een bedreiging voor Iran en andere Islamitische staten in het Middenoosten. De opmerkelijke opmars van de IS met de daarbij horende wreedheden jagen de hele wereld vrees aan. De wreedheden houden volgens hun interpretatie van de Koran onthoofden, kruisigen en bloedbaden in.
Laat ik de betreffende soera’s maar even citeren:
“Wanneer gij dan een ontmoeting hebt met hen die ongelovig zijn, houwt dan in op de nekken en wanneer gij onder hen een bloedbad hebt aangericht, bindt hen dan in boeien” (Soera 47:4).
En “De vergelding van hen die Allah en zijn boodschapper bestrijden... is dat zij ter dood gebracht worden of gekruisigd, of dat hun handen en voeten worden afgekapt van weerszijden, of dat zij uit het land verbannen worden” (Soera 5:33).
Waarschijnlijk zullen Moslimgeleerden wel een vriendelijke interpretatie van deze verzen vinden. Maar het feit dat ze letterlijk, wreed en hard worden toegepast door IS, al-Nusra, Boko Haram en anderen blijft.
Een ander gruwelijk feit is dat zelfs hun Islam-broeders die in hun ogen niet “radicaal”genoeg zijn, niet veilig voor hun wreedheden zijn. Vandaar dat koning Abdullah van Saoedi Arabië het Westen onlangs waarschuwde dat het volgende doelwit van IS de westelijke wereld is. Inderdaad wapperden de zwarte jihadistenvlaggen vrolijk mee in de anti-Israël demonstraties tijdens de Gazaoorlog. Zelfs in Israël op het Tempelplein en in sommige Arabische dorpen liet IS zich zien.
Waarschijnlijk zijn ze nu iets te ver gegaan. Zelfs voor hun Moslimgeloofsgenoten en zelfs voor president Obama. Vandaar dat de Arabische Liga min of meer oorlog heeft verklaard aan de IS. President Obama heeft zelfs een driejarenplan laten opstellen om IS te verslaan. Obama, president van de huidige wereldmacht, de VS kunnen we vergelijken met een oudere wereldmacht, Egypte. Dus met Farao.
In Jesaja 30 waarschuwt de HERE, de God van Israël,zijn volk Israël niet op Egypte te vertrouwen:
“Maar de bescherming van Farao zal u te schande worden en het schuilen in de schaduw van Egypte tot smaad” (Jesaja 30:3).
Farao wordt vergeleken met de spotnaam “Stilzittende Rabab” of in een Engelse vertaling (NIV): “Do-nothing Rahab”. Zo was het en zo zal het zijn. IS gaat vrolijk moordend door in de naam van hun godheid. Onder bescherming van een andere kandidaat voor de functie van kalief van een groot islamitisch rijk, Turkije.

De dubbelrol van Turkije
Turkije speelt een handige, maar gemene dubbelrol. Vergeet niet dat president Erdogan uit is op het herstel van het oude Ottomaans-Turkse wereldrijk dat van 1518 tot 1918 heerste over het hele Middenoosten, een groot deel van Oost-Europa, Noord-Afrika nog verder. Dat rijk is na de Eerste Wereldoorlog ontmanteld.
Maar Erdogan roept luid en duidelijk dat hij uit is op het herstel van het Turks-Ottomaanse rijk. Daarom heeft hij ISIS gesteund met wapens, vrije doorgang via Turkije naar Syrië en Irak, schuilplaatsen, medische zorg en training. Volgens deskundige waarnemers knappen zij het “vuile werk” op. Dat betekent het “opruimen” van de eigen kalifaatjes onder de Arabische landen en machthebbers voor hem op. Op zijn tijd neemt hij dan, eventueel samen met Iran en hun atoomwapen, de draad van het “Herstelde Ottomaanse kalifaat” weer op.
Vandaar dat Netanyahu blijft waarschuwen, omdat Iran in die grote chaos rustig door blijft gaan met de ontwikkeling van een atoomwapen voor de godheid van de Islam.
Let op de volgende profetie over Elam, het tegenwoordige Iran: “Ik breek de boog van Elam, de zenuw (of steunpilaar) van hun kracht en Ik breng over Elam vier winden van de vier hoeken van de hemel en Ik verstrooi hen naar al die windstreken..." (Jeremia 49:35,36).
Elam stond vroeger bekend om zijn boogschutters. Momenteel is de zenuw of steunpilaar van hun kracht het atoomwapen dat zij in een snel tempo ontwikkelen. Dat plan van Iran wordt verbroken door een oorlog vanuit vier hoeken. De wereld zal, net als ze nu het gevaar van IS onderkennen, ook het gevaar van Iran in gaan zien; en van vier kanten aanvallen. Netanyahu zal uiteindelijk gelijk krijgen. Turkije speelt dus een listig spel. Momenteel doen ze mee met het westelijke verbond van de Do-Nothing Obama. Hun lidmaatschap van de NAVO heeft Turkije een zekere onschendbaarheid. Bovendien is Turkije een belangrijke verbindingsschakel tussen het Westen en het Middenoosten. En, ten slotte, is de haat tegen Israël van Erdogan en de zijnen bijna tastbaar.

Geestelijke strijd
Kijken we nu naar Israël. Let op de volgende getallen. Van de 4.564 raketten die er vanuit Gaza op Israël zijn afgevuurd kwamen er 3417 op lege plekken terecht. De IJzeren Koepel heeft 735 raketten, op weg naar steden en bevolkte plekken, onderschept. Een aantal raketten bleven in Gaza steken, mislukte lanceringen. Gods beschermende hand was duidelijk over Israël. Slechts 6 burgers kwamen om. Zes teveel natuurlijk, maar vergeleken met het aantal raketten wel heel weinig. “Elk wapen dat tegen u gesmeed wordt zal niets uitrichten” (Jesaja 54:17).
Wel kostte die oorlog veel geld. Een raket door de IJzeren Koepel afgeschoten kostte tussen de $ 10.000 en $ 50.000. Een zware belasting voor de economie van Israël. Daarom gaf de HERE Israël een sterke economie en enorme hoeveelheden gas uit de Middellandse Zee. “Tot u zal de rijkdom van de zee zich wenden” lezen we in Jesaja 60:5.
Het is duidelijk een geestelijke strijd. Het gaat om het Koninkrijk van de HERE God, dus het Duizendjarige Vrederijk of het shariarijk van de godheid van de Islam.
Inmiddels gaat God door met de terugkeer van het Joodse volk, uit alle hoeken van de aarde, zoals de profeet Jesaja in hoofdstuk 41 zegt. In de eerste 8 maanden van dit jaar zijn er uit Frankrijk 4566, uit de Oekraïne 3252, uit Rusland 2632 en uit de VS 2213 Joden naar Israël vertrokken. Zo gaat de HERE door met Zijn plan, en zo zal Hij uiteindelijk tot Zijn doel komen met Israël en dan ook met de wereld.

Rusland
De Europese Unie, aangemoedigd door de VS, is nog steeds bezig de Russische beer uit te dagen. Dat begon met de Oekraïne. Rusland wilde zijn marinehaven in Sebastopol, in de Krim veilig stellen en pikte de Krim in. De EU antwoordde met economische sancties. Rusland pakte onze tuinbouw en fruitteelt aan. Momenteel koopt Rusland fruit in Israël. Russische oorlogsvliegtuigen vliegen dreigend over Europa en Europa zint op meer sancties om Rusland te plagen. De Europese Unie probeerde hun machtsgebied in Oost-Europa te vergroten en speelde politieke spelletjes.
Rusland accepteerde dat niet: ‘Blijven jullie, EU, weg uit onze voortuin, ons machtsgebied’ lijkt Rusland te zeggen.
Zo wordt ook hier een verwarrend, maar gevaarlijk spelletje gespeeld. Rusland is terug in het wereldwijde machtsspel.

Verwarring
Wie wordt de Gog, de grote vijand die Israël in de eindtijd zal binnenvallen? Gog wordt uitvoerig beschreven in Ezechiël 38 en Ezechiël 39.
Sommigen houden vast aan de oude theorie dat het Rusland van Putin is. Anderen wedden op Erdogan en Turkije.
We zullen goed op de ontwikkelingen letten. Op de tekenen van de tijd, zoals de Here Jezus die noemt.
De verwarring die we nu zien is ook al voorzegd in de Schrift: “De schrik voor Mij zal Ik voor u uit zenden: Ik zal in verwarring brengen elk volk waarmee gij in aanraking komt” (Exodus 23:27).
Die verwarring is overal. Behalve bij wie het profetische Woord van de Bijbel kent. Deze mensen weten dat de HERE, de God van Israël alles in Zijn hand heeft. Hij komt tot zijn doel met Israël.
En Hij heeft gezegd: “Wie u aanraakt raakt Mijn oogappel aan” (Zacharia 2:8).
Wie de profetieën kennen weten nog meer. Zij weten hoe belangrijk Israël voor de HERE God is. Zij bidden voor Israël, staan achter Israël en steunen Gods volk. Zo zijn zij niet alleen tot zegen voor Israël maar ook voor ons eigen volk. En een stuk zegen en genade hebben we hard nodig; want de “snelheid van Jesaja” dringt ons tot haast.

De morele moed van een politicus

verslag: Caroline Glick; bron: www.wimjongman.nl

Op woensdag 17 september 2014 werd een toespraak gehouden door Texas Senator Ted Cruz, tijdens het inaugurele diner van een organisatie die zichzelf “In Defense of Christians” noemt. Het doel van deze nieuwe organisatie wordt verondersteld om de belangenbehartiging op zich te nemen voor de onderdrukte christelijke gemeenschappen in het Midden-Oosten.
Vóór het diner ondervroeg The Washington Free Beacon-website Cruz naar de motieven van zijn besluit om de groep aan te pakken. Verschillende christelijke leiders uit Libanon en Syrië hadden ook het plan om het forum aan te pakken, dat verklaringen van publieke steun voor Syrische dictator Bashar Assad en Hezbollah, en dat flagrante antisemitische verklaringen had afgelegd.
Zo noemde bijvoorbeeld de kerk van Antiochië Patriarch Gregorius III Laham de jihadistische aanvallen op Iraakse christenen een "zionistische samenzwering tegen de islam" die erop gericht is om moslims slecht te doen lijken.

Waarschijnlijk hebben de leiders van de organisatie aangenomen dat Cruz hun groep een twee-partijen-geloofwaardigheid zou geven en hebben ze nooit gedacht dat hij hun anti-Joodse vooroordelen zou uitdagen. Geen Amerikaanse politicus in de recente geschiedenis heeft ooit een probleem gemaakt van de ongebreidelde Jodenhaat onder de Midden-Oosten christenen. Waarschijnlijk dachten zij dat hij een gepassioneerde toespraak zou houden over de situatie van de christenen onder de laars van islamitische staat, en onder het genot van een warm applaus de zaal zou verlaten en het pad vrijmaken voor andere sprekers om de Joden te beschuldigen.
Cruz volgde echter niet dit script. In plaats daarvan gebruikte hij de kans om zijn publiek harde waarheden te vertellen.

In een verklaring die werd uitgebracht door zijn organisatie heeft Cruz de gebeurtenissen van de avond samengevat:
"Ik vertelde de deelnemers dat degenen die een hekel aan Israël hebben, ook Amerika haten... dat degenen die Joden haten, ook christenen haten; en dat iedereen die een hekel heeft aan Israël en het Joodse volk, niet de leer van Christus volgt."
"Ik ging verder met de toehoorders te vertellen dat de christenen in het Midden-Oosten geen betere vriend hebben dan Israël. Dat christenen in Israël hun geloof vrij van vervolging in praktijk kunnen brengen. En dat ISIS [islamitische staat], al-Qaeda, Hamas en Hezbollah, samen met hun sponsors in Syrië en Iran, allemaal deel zijn van een en dezelfde kanker, met het vermoorden van zowel christenen als Joden. Haat is haat en moord is moord."

Door zijn beslissing om niet de makkelijke weg te nemen, werd Cruz onderworpen aan boos gejoel en interrupties uit het publiek, waarvan de leden kwaad zijn opmerkingen verwierpen.
"Na slechts een paar minuten, had ik geen andere keuze," zei Cruz. "Ik vertelde hen: 'Als u niet achter Israël staat, als u niet achter de Joden staat, dan kan ik niet achter u staan.' En liep ik van het podium."

Cruz' actie was een daad van moreel leiderschap. Hij stond voor zijn publiek van mede-christenen en vertelde zijn mede-religieuzen dat hun haat tegen Joden en Israël on-christelijk is. Hij vertelde hen eveneens dat hun dweperij hen blind maakte voor hun eigen lot en dat ze hun grootste bondgenoot weigeren bij de beveiliging van hun toekomst in het Midden-Oosten.
Cruz' strategie voor de bestrijding van islamitische onderdrukking van christenen houdt in allen te verenigen die onderdrukt en aangevallen worden door jihadisten. In alle eerlijkheid is dit het enige beleid dat een kans heeft op de lange termijn bij het veiligstellen van een toekomst voor de christenen in het Midden-Oosten.
Voordat Cruz tot deze conclusie kwam, moest hij eerst de morele duidelijkheid erkennen dat christelijke Jodenhaat een groot obstakel is voor het veiligstellen van een toekomst voor de Midden-Oosten christenen.
Met andere woorden: zijn strategische visie is verankerd in morele moed.

Hoe nu verder?

Jeruzalem, 22 augustus, 2014
van Bart Repko, op neverbesilent.org)

Gedurende de proclamatiewandeling klonk twintig keer het alarm op de smartphone van één van de wachters. (Bijna elke Israëli heeft deze gratis alarm app op zijn smartphone of tablet gedownload. Iedere keer als een raket wordt afgevuurd op Israëlisch grondgebied klinkt een alarm) Honderden raketten vielen ook deze week neer op Israëlisch grondgebied. Een triest record. Het was inmiddels het elfde staakt-het-vuren dat door de islamitische Hamasbende werd gebroken. Politici kunnen onderhandelen en concessies doen tot zij er bij neervallen, maar lijken niet te doorgronden dat de islamitische vijand het begrip ´vrede´ helemaal niet op hun verlanglijstje hebben staan. Er wordt onderhandeld over een haven en een vliegveld in de geplaagde strook van Gaza, maar vergeten wordt dat Hamas geen enkel belang heeft bij het welzijn van de Gazanen. Integendeel, de onschuldige bevolking vormt juist een belangrijke factor in hun – niets en niemand ontziende – strijd.

Dankbaar registreren onze gewaardeerde journalisten de onschuldige burgerslachtoffers die in deze vernietigingsoorlog een onmisbaar aspect vormen in de strijd tegen de Joodse staat. Hoe zou je ooit ongevoelig kunnen blijven bij het zien van kinderen die slachtoffer worden van deze onmogelijke oorlog?

Overigens mag een vraagteken (uitroepteken) geplaatst worden bij de onschuld van een bevolking die massaal gestemd heeft voor deze terreurorganisatie en vrolijk snoepjes uitdeelt na de moord op drie Joodse zonen.

Het ‘heilig’ islamitisch doel is slechts gericht op de vernietiging van de Joodse staat. De eigen bevolking zal hun een zorg zijn. Palestijnse burgers dienen slechts als zandzakken om hun doel te bereiken. Terwijl het Israëlische leger burgers waarschuwt via sms-jes, mobieltjes en flyers voor een naderende aanval, verbieden de Hamasterroristen de bevolking hun huizen te verlaten. Geen enkel leger op deze planeet betracht zoveel zorgvuldigheid bij haar strijd tegen terreur. Een uitgebreide staf van juristen en veiligheidsspecialisten bestudeert voortdurend of humanitaire regels niet worden overtreden. Door deze zorgvuldigheid in acht te nemen benadeelt Israël haar eigen verrassingsstrategie. Toch wordt niet het islamitische schurkenleger van Hamas in de beklaagdenbank gezet, maar Israël. Beschaafde vingers wijzen niet beschuldigend naar Hamas, de werkelijke oorlogsmisdadigers, maar naar de IDF, het Israëlische leger dat deze islamitische kanker tracht uit te roeien. De antisemitische draak manifesteert zich in keurige jurisprudentie. Hoe hypocriet is onze westerse wereld.

Hoe nu verder?
In Israël heerst verdeeldheid over de te volgen strategie. Moet de IDF deze misdadige Hamas terroristen met wortel en tak uitroeien? Maar hoe dan toch? Zo’n aanpak zou honderden Israëlische en waarschijnlijk duizenden Arabische burgers het leven kosten. Op het ogenblik wordt gekozen voor een strategie van represaille en het doden van Hamas-kopstukken. Houdt Hamas zich gedeisd, dan beantwoordt Israël dat met rust. Zodra Hamas raketten afvuurt slaat het leger terug. Veel Israëlisch vinden dat daarmee de regie in verkeerde, islamitische, handen ligt. Zij vinden dat Israël de regie in handen moet nemen. Verwarring heerst alom.

Als we de profetieën er op naslaan ontdekken we dat de dag aanbreekt dat God zelf handelend gaat optreden. Op een gegeven moment is de schaal van terreur overvol. Die dag zou wel eens dichterbij kunnen zijn dan velen vermoeden. Kritische mensenrechten organisaties zullen verbijsterd toekijken hoe God dan zelf zal afrekenen met de vijanden van Israël. God zal opstaan om zich over Sion te ontfermen. Hij zal zijn heilige arm ontbloten. Hijzelf zal de strijd aanbinden tegen de vijanden van Israël. De tekst: ‘Wie Israël vervloekt zal zelf vervloekt worden’ (Genesis 12:3), zal dan pijnlijk werkelijkheid worden. Gods wraak zal buitengewoon vernietigend zijn voor de vijanden van Israël. Humanistische verzuchtingen over ‘buitenproportioneel geweld’ ten spijt. Onze mond zal van verbijstering openvallen. Met stomheid geslagen. (Micha 7:16) Je kunt Gods oogappel (Zacharia 2:12) niet ongestraft terroriseren. Vergis je niet, ook humanistische vredeactivisten en massa’s evenwichtige christenen porren God al decennia lang in zijn oog.

Vandaag voert het Israëlische leger strijd tegen de van haat verzadigde islamitische terroristen, gesteund door de God van Israël, morgen zal deze verhouding worden omgedraaid, dan zal God zelf de strijd aanbinden met de vijand, met behulp van het Israëlische leger. Precies zoals dat gebeurde in de Bijbel. De roep: ‘Voor de Here en voor Gideon’ (Rechters 7:18) zal dan klinken: ‘Voor de Heer en voor de IDF!’

Waarom is het zo stil binnen de christengemeenschap?
Het is – voorzichtig gezegd – opmerkelijk stil op het christelijk erf. Hier en daar klinken – als fluisteringen in de nacht – voorzichtig pro Israëlische geluiden op. Waar blijft dat massale, geestelijk ontwaken? Waar worden bijeenkomsten georganiseerd om onvoorwaardelijk voor Israël op de bres te staan? Uitzonderingen daargelaten lijkt dit grote conflict de christelijke goegemeente nauwelijks uit hun religieuze leunstoel te doen opveren. We zijn te druk met interne gemeentezaken. We willen niet gestoord worden. Israël leidt toch maar tot verdeeldheid en verwarring. Dat moeten we toch zien te vermijden? Zeg nu zelf…

Het is oorlog! De gemeente is juist geroepen om in deze geestelijke oorlog haar plek in te nemen. Lieve lezer, dit is het seizoen-bij-uitstek waar de gemeente zich als één man zou moeten oprichten om onvoorwaardelijk voor Gods eerstgeboren zoon, Israël (Exodus 4:22) in de bres te gaan staan. Als wachter-op-de-muren-van-Jeruzalem zouden we de profetieën van herstel en overwinning op de vijanden van Israël voortdurend moeten laten opklinken. Niet een enkeling, massaal! Om Sions wil zwijgen wachters niet langer. Wachters gunnen zichzelf en God geen rust! (Jesaja 62)

Israël staat volkomen alleen in haar strijd op leven en dood. De wereld kijkt kritisch toe, maar vergis je niet, ook de christelijke kerk kijkt van een afstandje toe hoe de strijd zich ontwikkelt.

Word wakker! en observeer hoe de wereld met ongekende snelheid afstevent op haar onvermijdelijke – maar voorzegde – ondergang. Oorlogen, rampen, epidemieën, de oprukkende islam, verkillende liefde, economische spanning en neergang, de medische- en ouderenzorg bezwijkt onder buitensporige financiële last… Heb je nog meer aanwijzingen nodig?

De gemeenschap van gelovigen geldt als de enige vriend die Israël heeft. Andere vrienden heeft zij niet! Waar sta jij? Kijk je gelaten toe vanaf een veilige afstand? Maak niet de dwaze fout door te denken dat het wel goed zal komen. Jij bent juist voor deze taak op deze gebroken wereld geplaatst. Niet om als volgzame ziel toe te kijken maar om te participeren in deze geestelijke oorlog! Laat je niet in slaap sussen door de zoveelste, slaapverwekkende humanistische babbelpreek. We zullen elkaar moeten aansporen om in actie te komen. Niet alleen demonstrerend op de Dam, maar proclamerend op de muren van Jeruzalem.

Opmars Islamitische Staat bedreiging voor Israël en het Westen

Bron http://missingpeace.eu/nl

De opmars van ISIS, nu omgedoopt tot IS (Islamitische Staat), heeft voor het eerst geleid tot Westerse interventie. De Amerikaanse luchtmacht bombardeert IS posities in Irak en de Royal British Air Force voert voedseldroppings uit in het gebied van de berg Sinjar waar tussen de 10.000 en 30.000 Yezidi’s in de val zitten nadat eenheden van de Islamitische Staat hun woonplaats Sinjar veroverden.
Ook zijn er berichten dat de Verenigde Staten nu wapens leveren aan de Koerden in Irak. De Koerden beweren echter dat men geen enkele wapenleverantie heeft ontvangen tot nu toe. De acties van de Amerikanen en de Britten zullen echter de opmars van IS niet kunnen stoppen.
De Peshmerga eenheden van de Koerden leden vorige week een niet verwachte nederlaag tegen IS. Dat resulteerde in de val van Sinjar en Zummar in het autonome Koerdische gebied. De Koerden zeggen dat wapenleveranties voldoende zijn om verdere nederlagen tegen IS te voorkomen.

Syrië en Libanon
Wanneer men echter kijkt naar de recente successen van IS in Syrië en Libanon, lijkt dat echter niet zeker. In Syrië heeft IS belangrijke vorderingen gemaakt sinds de val van Mosul in Irak. De Islamitische Staat controleert nu ongeveer een derde van het grondgebied van Syrië en heeft andere oppositiegroepen nederlaag op nederlaag toegebracht. Daarbij wordt geen middel geschuwd. Reuters meldde op maandag 11 augustus dat bij de strijd in oost Syrië opnieuw gruweldaden, zoals kruisigingen, werden gepleegd door IS.
Deze gruweldaden zijn duidelijk bedoeld om de opponenten van IS zodanig te intimideren dat hen de lust om te vechten ontgaat. Zoals gebleken is in Irak bij de val Mosul op 10 juni jl. en vorige week in Koerdistan, heeft deze aanpak succes.
In Libanon nam ISIS samen met het Al Nusra front vorige week de stad Arsal in de Bekaa vallei in. Daarop volgden hevige gevechten met het Libanese leger dat steun kreeg van Hizbollah. Uiteindelijk werd er een staakt het vuren afgesloten na bemiddeling van een lokale raad van Islamitische geestelijken en ging ISIS akkoord met terugtrekking uit de stad. De actie liet echter zien dat IS ambities heeft in Libanon. Verder is het duidelijk dat Hizbollah en het Assad regime logen toen men beweerde dat het gehele grensgebied tussen Syrië en Libanon onder hun controle is. De dreiging voor Libanon wordt vergroot omdat IS kan rekenen op de steun van een groot deel van de miljoen Syrische vluchtelingen in Libanon.

Waarschuwing CIA
De successen van het leger van de Islamitische staat in Syrië en Irak hebben nog een ander zorgwekkend effect. The Washington Post berichtte dat Amerikaanse officials hebben gemeld dat nu delen van andere Islamitische terreurgroepen zich bij IS voegen. Het gaat daarbij voornamelijk om Al Qaida leden in Jemen en in Afrikaanse landen zoals Mali. Ook zijn er honderden Europese Islamisten die meevechten met ISIS.
De bewering dat IS slechts bestaat uit tussen de 10.000 en 12.000 strijders blijkt dan ook onjuist. Deense diplomaten in Syrië hebben ons gemeld dat IS veel meer leden heeft, het zou gaan om meer dan 100.000 goed getrainde strijders. De zelfde diplomaten, die anoniem wensten te blijven, rapporteerden dat de CIA de Amerikaanse regering regelmatig heeft gewaarschuwd dat de opkomst van IS de grootste dreiging voor de VS en het Westen vormt sinds de val van de Sovjet Unie en Nazi Duitsland.
President Obama heeft echter om politieke redenen de waarschuwingen van de CIA genegeerd, aldus de Deense diplomaten. Hij wil geen nieuwe Amerikaanse betrokkenheid bij een groot conflict in het Midden-Oosten.
Obama’s verklaring dat de snelle opmars van IS in Syrië en Irak te wijten is aan fouten van de Amerikaanse inlichtingendienst is dus bezijden de waarheid. Zijn opmerkingen werden dan ook bekritiseerd. Onder zijn criticasters was senator Hilary Clinton, die de opmars van IS juist verweet aan fouten in de politiek van de Obama regering.
Die politiek verklaart ook de beperktheid van de Amerikaanse interventie nu. Deze interventie is niet gericht op het tot staan brengen van de IS opmars maar op het voorkomen van genocide in het autonome Koerdische deel van Irak en het beschermen van Amerikaans personeel in Irak.

Religieuze zuiveringen
De interventie lijkt vooralsnog weinig indruk te maken op IS en zal hooguit de levens van de Yezidi’s op de berg Sinjar kunnen redden. IS gaat onverminderd door met religieuze zuiveringen en het plegen van extreme wreedheden.
De Yezidi’s werden na de val van Sinjar vrijwel direct bedreigd door IS. Men moest zich bekeren tot Islam of zou anders sterven. Kort daarop begonnen de wreedheden zoals het verkrachten van vrouwen en het onthoofden van kinderen. Tot nu toe zijn circa 500 Yezidi’s vermoord of gestorven door gebrek aan water en voedsel. Sommigen van hen zouden levend zijn begraven door ISIS.
Eerder werden in Tikrit 1700 Sjiieten door IS opgepakt en op vrachtwagens geladen. Zij werden buiten de stad gedwongen om hun eigen graven te delven en werden vervolgens geëxecuteerd. De beelden van deze gruweldaad werden door IS gepubliceerd op het internet.
Andere minderheden zoals de Shabak en de Chaldeeën worden door IS op de zelfde wijze behandeld.

Sadistische wreedheden
De meest grove wreedheden reserveert IS echter voor de christenen in Irak. Na de val van Mosul op 10 juni jl. vluchtte het grootste deel van de christelijke bevolking naar het christelijke dorp Qaraqosh. Qaraqosh werd echter ook door IS veroverd. De bevolking kreeg opdracht te vertrekken voor 19 juli, hun huizen werden voorzien van de letter N (Nasare = Christen in het Arabisch) en hun bezittingen werden geconfisqueerd.
De sadistische wreedheden die IS daarna pleegde in Qaraqosh zijn ongeëvenaard in de moderne geschiedenis. Christelijke vrouwen werden verkocht als sex slaven of in het openbaar verkracht, anderen werden onthoofd of de keel doorgesneden. Zelfs kinderen werden door IS onthoofd. Er zijn bewijzen dat IS moslim kinderen traint in het vermoorden van ‘ongelovigen’.
IS voerde ook tientallen kruisigingen uit op christenen . Sommige Christelijke media publiceerden schokkende foto’s van deze sadistische wreedheden.
De christelijke gemeenschap in Irak dreigt nu het zelfde lot te ondergaan als de Joodse gemeenschap in het land. Van de 150.000 Joden die tot de jaren veertig van de vorige eeuw in Irak woonden zijn er nu nog slechts tien over.

Europeanen in IS
Zoals gezegd groeit de aanhang van de Islamitische Staat niet alleen in het Midden-Oosten en Afrika maar ook in Europa en de VS. De Deense diplomaten die wij interviewden rapporteerden dat circa honderd Denen zich hebben aangesloten bij het leger van de Islamitische Staat. In Frankrijk werden 900 nieuwe leden van IS gerekruteerd.
Deze Islamisten geloven dat de successen van de Islamitische Staat het begin zijn van de heroprichting van een Islamitisch imperium (Kalifaat) dat uiteindelijk de hele wereld zal regeren. De leider van IS, Abu Bakr al-Baghdadi, die zich nu laat aanduiden als Kalief Ibrahim, verklaarde na de eerste Amerikaanse aanvallen dat IS niet zal rusten totdat haar vlag op het Witte Huis wappert. Kort daarna publiceerde IS een video met de zelfde boodschap.
Deze aankondiging zou kunnen worden afgedaan als retoriek. IS heeft echter bewezen dat men niet alleen heilig gelooft in de eigen doelen, maar dat men die doelen ook weet te bereiken. De organisatie heeft in korte tijd een groot vermogen (schatting 2,5 miljard dollar)opgebouwd en beschikt sinds de val van Mosul en andere Iraakse steden over de meest moderne Amerikaanse wapens die werden buitgemaakt op het Ieger van Irak. Onder die wapens zijn tanks, raketten en helikopters. Ook beschikt IS over chemische wapens die de organisatie buit maakte op het leger van Assad in Syrië.

Jihad
De staat die ISIS nastreefde is in korte tijd werkelijkheid geworden en de volgende doelen zijn ook bekend. De kortstondige bezetting van Arsal in Libanon is in dat opzicht een teken aan de wand.
In een groot deel van het door IS beoogde Kalifaat heerst momenteel chaos en zijn de reguliere legers zwak. Bij gebrek aan doortastend Westers optreden tegen de Islamitische Staat valt dan ook te verwachten dat de opmars van IS zal doorgaan en daarmee de verdere radicalisering van het Midden-Oosten.
De invloed van deze radicalisering is ook zichtbaar in het conflict tussen de Palestijnen en Israel. De wijze waarop Hamas opereerde in de huidige oorlog tegen Israel is er een voorbeeld van.
Hamas gebruikte allerlei wapens en terreur tactieken die door Hizbollah en IS worden gebruikt en slaagde erin om de strijd tegen Israël als een Ribat (heilige oorlog voor Allah) te presenteren.
Zowel IS als Hamas heeft als uiteindelijk doel de vernietiging van Israël en het stichten van een nieuw wereldwijd Islamitisch imperium. De vraag is nu of het Westen tijdig zal inzien dat de Jihad van ISIS en Hamas een en dezelfde is en maatregelen zal treffen die de toekomst van Israël en de vrije wereld als geheel veilig zullen stellen.

Toespraak Ron Prosor in de VN

De Israëlische Ambassadeur bij de VN, Ron Prosor:
'It may be too much to ask that you stand on our side in this battle between civilization and barbarism – but at least have the decency to swallow your selective outrage as Israel wages war against the extremist groups seeking to eradicate the values we all hold dear.
The international community is once again experiencing a severe lack of foresight. Every day, we are confronted by stories of radical Islamic terrorism. ISIS is purging Iraq of Christians. Boko Haram has kidnapped schoolgirls in Nigeria. Al-Shabaab gunmen are raiding fishing villages on the Somali coast.
There is only one way to achieve sustained quiet in Israel and build a peaceful and prosperous Gaza. Hamas must be disarmed. Gaza must be demilitarized. And the international community must divorce itself from the romantic notion of Hamas as ‘freedom fighters.’
Hamas has been clear about its intentions. It is a genocidal organization committed to the destruction of Israel and the murder of the Jewish people.'